Στη ...Πορτογαλία πάμε καλά!

Στην Γερμανία και στην Πορτογαλία η αριστερά σημειώνει άνοδο. Στην Πορτογαλία το αριστερό μπλοκ ήρθε τέταρτο κόμμα με μεγάλη άνοδο σε ποσοστά και έδρες με 9,85% και 16 έδρες από 6,35 και 8 έδρες το 2005.

Αναμένουμε να δούμε τι θα λέει η Κουμουνδούρου για το αρνητικό αποτέλεσμα των εκλογών στις 5η Οκτώβρη. Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα αντί να διεκδικεί την 3η θέση στη Βουλή, αγωνίζεται για την κοινοβουλευτική του επιβίωση. Οι ευθύνες της  για αυτή την εξέλιξη είναι τεράστιες.

Προτείνουμε από τώρα στην Κουμουνδούρου να περιλάβει στην ανακοίνωσή της για το εκλογικό αποτέλεσμα το παρακάτω απόσπασμα από το άρθρο του Κ. Βεργόπουλου «ο μεγάλος απών». Αποτελεί μια καλή βάση για να συζητήσουμε μετά την 5η Οκτώβρη για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ:

Οταν ο Συνασπισμός διαβεβαιώνει ότι το κατεστημένο έχει θορυβηθεί με τον λαϊκό ριζοσπαστισμό, δεν σφάλλει. Ομως, ο ίδιος δεν είναι αμέτοχος αυτής της ανησυχίας. Απώλεσε αξιοπιστία στη διεκδίκηση του ριζοσπαστικού κοινωνικού χώρου και σήμερα ουδένα πολιτικό φόβο προκαλεί. Η πολιτική δυναμική του εκάμφθη, στο μέτρο που δεν εξέπεμψε σαφές πολιτικό στίγμα ούτε προσδιόρισε διαδικασίες που θα απέφεραν το ζητούμενο. Οταν οι δημοσκοπήσεις τον επίστωναν με υψηλή συμπάθεια κοινής γνώμης, αυτό, αντί ευεξίας και πολιτικής ευφευρετικότητος, προκαλούσε αμηχανία και πανικό στις οργανώσεις του: το πολιτικό επίτευγμα εισπραττόνταν ως οργανωτική αδυναμία. Η χαμηλή επίδοση στις ευρωεκλογές, αντί να κατανοηθεί ως έλλειμμα πολιτικού στίγματος και προοπτικής, παρουσιάστηκε ως οργανωτικό πρόβλημα. Ομως, η μετατροπή των ιδεολογικών και πολιτικών ζητημάτων σε οργανωτικά δεν συνιστά ριζοσπαστισμό και μάλιστα διαθέτει αρνητικές περγαμηνές από το παρελθόν. Η άποψη «καλύτερα λιγότεροι αλλά οργανωμένοι, παρά περισσότεροι αλλά ανοργάνωτοι» δεν είναι καινούργια, αλλά φορτισμένη με δυσάρεστες αναμνήσεις. Τα οργανωτικά αντανακλαστικά υπερίσχυσαν του ανοίγματος στην κοινωνία και αυτή εξωθήθηκε σε ακόμη βαθύτερη απόγνωση. Παρά την αναμόρφωση του ΠΑΣΟΚ, η ανανεωμένη αξιοπιστία του προέρχεται λιγότερο από το ίδιο και περισσότερο από την επέκταση της κοινωνικής απόγνωσης και την αποτυχία των άλλων πτερύγων να την εκφράσουν πολιτικά. Ομως η εκλογική επιτυχία δεν συνεπάγεται διόλου και την κοινωνική. Το σημείο αυτό, ενώ ανησυχεί ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, εν τούτοις εντυπωσιακά απουσιάζει από την προεκλογική ρητορική.