ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

Κακή αρχή για τον ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ...



 Δεν περιμέναμε από τον Ν. Μπογιόπουλο  και τους άλλους συντάκτες του ριζοσπάστη να μας ενημερώσουν ότι η βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη ορκίστηκε με θρησκευτικό όρκο. Από την "ΑΥΓΗ"  όμως και τα άλλα δημοσιογραφικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ έχουμε την απαίτηση να υπάρχει  όχι μόνον ενημέρωση για το θέμα της ορκωμοσίας από 8 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με θρησκευτικό όρκο αλλά  και κριτική για την στάση τους, η οποία έρχεται σαφώς σε αντίθεση με την θέση για τον διαχωρισμό του κράτους από την εκκλησία.

Προφανώς οι βουλευτές έχουν κάθε δικαίωμα να πιστεύουν ό,τι και όπου θέλουν. Δεν έχουμε καμία απαίτηση από κανένα, και ούτε βέβαια από τους βουλευτές του ΕΚΜ, να είναι άθεοι. Το θέμα όμως του θρησκευτικού όρκου των βουλευτών, αφορά τον διαχωρισμό της εκκλησίας από το κράτος και όχι βέβαια τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των βουλευτών. Έχουμε λοιπόν την απαίτηση από τους βουλευτές της Αριστεράς να λειτουργούν με βάση της αρχές της. Και τα ζητήματα αρχών δεν είναι "λεπτομέρειες" και δευτερεύοντα ζητήματα που θεωρούνται ανάξια παρουσίας και σχολιασμού από τα ενημερωτικά μέσα της Αριστεράς. 

Το γεγονός ότι η βουλευτής Λιάνα Κανέλλη έδωσε  θρησκευτικό όρκο δεν αποτελεί είδηση, αλλά παράδοση για το ΚΚΕ. Όμως είναι αξιοσημείωτη είδηση  ότι ο Φώτης Κουβέλης, τώρα που ανέλαβε κυβερνητικές ευθύνες ενστερνίζεται και τον θρησκευτικό όρκο μαζί με άλλους 9 βουλευτές της ΔΗΜΑΡ.  Από τον ΣΥΡΙΖΑ  ακολούθησαν το δρόμο της Κανέλλη και του Κουβέλη, ο Μανώλης Γλέζος, ο Αλέξης Μητρόπουλος, ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, η Σοφία Σακοράφα και ο Βαγγέλης Αποστόλου και οι  Ζεϊμπέκ Χασάν Χουσεϊν & Καρά Γιουσούφ Μεμέτ Αϊχάν. Μας ξέφυγε άλλος ένας, αλλά δεν καταφέραμε να τον ανακαλύψουμε ακόμα...

εικόνες από ορκωμοσίες στην βουλή:

Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

Μια επισήμανση για κοινά ερμηνευτικά σχήματα - μύθους της Αριστεράς και της Δεξιάς...



Πού έχει δημοσιευτεί αυτή η φωτογραφία;

Έχουμε μάθει να παίρνουμε στα σοβαρά τα προγράμματα και τις διακηρύξεις των κομμάτων της Αριστεράς και να περιφρονούμε τα αντίστοιχα των κομμάτων της Δεξιάς, επειδή θεωρούμε ότι υπάρχει αναντιστοιχία ανάμεσα στο λόγο και το έργο της. Μήπως όμως το ίδιο πρόβλημα υπάρχει και με την Αριστερά, αλλά δεν θέλουμε να το βλέπουμε;

Η εκλογική συντριβή του αριστερού "κόμματος της δραχμής" εκφράζει ακριβώς αυτήν την πραγματικότητα. Είναι ψέμα ότι ο κόσμος δεν αντιλαμβάνεται τις συνέπειες που έχει η πολιτική της Ε.Ε. και της ΟΝΕ στην οικονομία της χώρας μας. Όμως δεν εμπιστεύεται εκείνες τις δυνάμεις της Αριστεράς που τον καλούσαν προεκλογικά να ακολουθήσει μια γραμμή εκούσιας εξόδου της χώρας από την ΕΕ και την ΟΝΕ. Η εμπιστοσύνη δεν αφορά την ουσία των αναλύσεων και των διακηρύξεων για τις οποίες γίνονται έντονες διαμάχες εντός της Αριστεράς. Αφορά τις πολιτικές πρακτικές και παρεμβάσεις, τον τρόπο δηλαδή που υπάρχουν και επικοινωνούν με την κοινωνία αυτοί οι μηχανισμοί. Και εκεί ακριβώς δημιουργείται η αναξιοπιστία. Ο κόσμος δεν τους εμπιστεύεται γιατί τους θεωρεί καραγκιόζηδες. Ας μην χάνουν λοιπόν τον καιρό τους με βασανιστικές ομφαλοσκοπήσεις που προκαλούν νέες πολιτικές τερατογενέσεις. Ας κάτσουν μπροστά στον καθρέπτη τους με ειλικρίνεια για να δουν ποίος πραγματικά είναι ο αίτιος της αποτυχία τους...

Η Νέα Εποχή των Επαναστάσεων έφτασε

Αναδημοσίευση από την "δράση"

Του Simone Cicero*

Η θεμελιώδης στιγμή κατά την οποία ο σχεδιασμός γίνεται πολιτικό εργαλείο έχει φτάσει. Όπως κι αν επιλέγουμε να ονομαστεί -P2P πολιτισμός, κίνημα ομότιμης παραγωγής, ανοιχτός P2P σχεδιασμός- θα είμαστε σε θέση να βρούμε ένα νέο νόημα συνεργατικά; Θα είμαστε σε θέση να συμμετάσχουμε με πεποίθηση στην επανάσταση που βρίσκεται μπροστά μας;

"Οικονομολόγοι και θεωρητικοί της καινοτομίας, όπως ο Jeremy Rifkin, ο Yochai Benkler, ο Michel Bauwens, και αρκετοί άλλοι έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η τρίτη βιομηχανική επανάσταση είναι μπροστά μας, είναι οι πρώτες λέξεις μιας πρόσφατα δημοσιευμένης έρευνας από το Statistical Studies of Peer Production.

Είναι πράγματι δύσκολο να μη σημειωθεί με ικανοποίηση η επιτυχία και η αυξανόμενη αναγνώριση της ομότιμης παραγωγής -η αποκεντρωμένη εναλλακτική στη μεγάλης κλίμακας βιομηχανική παραγωγή θεωρητικοποιήθηκε το 2006 από τον καθηγητή Yochai Benkler στο βιβλίο του The Wealth of Networks (Ο πλούτος των Δικτύων)- στη σκηνή του δικτύου και στην πραγματικότητα.

Ο Economist έχει αφιερώσει μια ολόκληρη έκθεση για το φαινόμενο. Εμπειρογνώμονες, όπως ο Michel Bauwens (ιδρυτής του P2P Foundation) έχουν προσκληθεί να μιλήσουν για το θέμα ακόμη και στην Ακαδημία Κοινωνικών Επιστημών του Βατικανού. Για πρώτη φορά, είχα από πρώτο χέρι την εμπειρία του έντονου ενδιαφέροντος για το θέμα, όταν δημοσιεύθηκε πρόσφατα διάλεξή μου για τη συνεργατική παραγωγή και το P2P, και έλαβα περίπου τριάντα χιλιάδες επισκέψεις σε μόλις δύο ημέρες.

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

Το ΚΚΕ κέρδισε τη μάχη της καρέκλας στη βουλή!



Στα μπροστινά έδρανα, στο αριστερό τμήμα του Κοινοβουλίου, τοποθετήθηκαν οι βουλευτές του ΚΚΕ, στην σημερινή ορκωμοσία της βουλής, παρά τις διαβουλεύσεις χθες το απόγευμα, ανάμεσα στο ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ για το ποιες θέσεις θα καταλάβουν οι βουλευτές τους. Ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜ.ΑΡ. και ΚΚΕ υπήρξε μακρά διαβούλευση, που ανέλαβαν να φέρουν εις πέρας οι Τάσος Κουράκης, Βασίλης Οικονόμου και Σπύρος Χαλβατζής. Η ΔΗΜΑΡ, που έχει μεγαλύτερη δύναμη από το ΚΚΕ ήθελε θέση μπροστά, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση ήθελε τα άκρα αριστερά έδρανα. Όμως στην ορκωμοσία το ΚΚΕ κέρδισε την μάχη της καρέκλας και παρέμεινε στα μπροστινά έδρανα της αριστερής πτέρυγας, όπως γίνεται παραδοσιακά από το 1974, με τη ΔΗΜΑΡ να παραμένει στο αριστερό άνω άκρο του κοινοβούλιο και το ΣΥΡΙΖΑ να καταλαμβάνει τα μπροστινά έδρανα δίπλα στο ΚΚΕ...

Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως μορφή - κόμμα



Αναδημοσίευση από τον "δρόμο"
 Του Ρούντι Ρινάλντι


Αναγκαία η άμεση και ουσιαστική «εισβολή» του λαϊκού στοιχείου στο συμμαχικό σχήμα

Η συζήτηση έχει ανοίξει. Αναζητείται το πώς και με ποιον τρόπο θα γεννηθεί μια νέα μορφή κόμματος για τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ανάγκη επιβάλλει να βρεθεί μια απάντηση και αυτή δεν μπορεί να έρθει από τα εγχειρίδια του παρελθόντος, ούτε από καμιά αντιγραφή, ξεπατικωτούρα άλλων εμπειριών. Βεβαίως, πρέπει να μάθουμε και να αφομοιώσουμε ό,τι καλύτερο από άλλες εμπειρίες αλλά να επικεντρωθούμε στο πρόβλημα που πρέπει να λυθεί. Και, μάλιστα, άμεσα.

Διαπίστωση πρώτη: Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε οι συνιστώσες του είναι πλέον αυτό που ήταν πριν από τις 6 Μαΐου. Είναι άλλο πράγμα να είσαι μια δύναμη της τάξης του 4-5% και εντελώς διαφορετικό να είσαι στο 27%, αξιωματική αντιπολίτευση, δύναμη που θέλει να κυβερνήσει και να αλλάξει τη χώρα.
Διαπίστωση δεύτερη: Από τον ΣΥΡΙΖΑ της προϊστορίας, τον ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών, πρέπει να περάσουμε στον μαζικό, λαϊκό, αριστερό ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η μετάβαση δεν είναι απλή και εύκολη, αλλά δεν μπορεί να γίνει χωρίς μια μαζική «εισβολή»-συσπείρωση του λαϊκού στοιχείου, χωρίς μια έκφρασή του, χωρίς μια δημοκρατική και συμμετοχική διαδικασία. Αυτή η μετάβαση, ενώ απαιτεί χρόνο, πρέπει να έχει ορισμένα ταχύτατα στάδια, γιατί η «εισβολή» του λαϊκού στοιχείου δεν θα είναι δεδομένη σαν διάθεση και ελπίδα αν περάσουν 3-4 τέρμινα της γνωστής εσωστρεφούς και μη γόνιμης συζήτησης που μπορεί όλα να τα αναβάλει - και γιατί όχι να τα ματαιώσει.

Ντέϊβιντ Χάρβεϊ: Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί εμβληματικό κίνημα για όλη την Ευρώπη


Αναδημοσίευση από την ΑΥΓΗ
Συνέντευξη του Ντέϊβιντ Χάρβεϊ στην Αναστασία Γιάμαλη

Πολλά μέρη του κόσμου δεν χτυπήθηκαν καθόλου σκληρά από την κρίση. Αυτός ο συγκεκριμένος γύρος της κρίσης -γιατί για έναν ακόμη γύρο πρόκειται- δεν έπληξε τη Λατινική Αμερική με τον ίδιο τρόπο που έπληξε την Ευρώπη. Εκείνους τους χτύπησε η κρίση της περιόδου του 2000-2001 και αυτό που συνέβη είναι πως, αφού πέρασαν την κρίση, είδαν ποιο ήταν το πρόβλημα, έτσι η Αργεντινή για παράδειγμα καθάρισε με το χρέος της και, αν δείτε, το εθνικό χρέος της χώρας φτάνει μόλις το 7% του ΑΕΠ της. Την ίδια ώρα το χρέος της Γερμανίας φτάνει το 150% του ΑΕΠ της… Πολλές χώρες που δεν είχαν συναλλαγματικό απόθεμα χτυπήθηκαν σφοδρότερα, όπως οι χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας.

Αν θέλουμε να γενικεύσουμε, αυτό που ξεκίνησε ως κρίση κατοικίας, έγινε τραπεζική κρίση, για να σωθούν οι τράπεζες μετατράπηκε σε κρίση εθνικού χρέους και στη συνέχεια οι χώρες που δεν είχαν πολλά πλεονάσματα ευθύς εξαρχής και είχαν κι άλλα προβλήματα δυσκολεύτηκαν. Αλλά και πάλι η κάθε περίπτωση διαφέρει από την άλλη.

Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

Από δω και πάνω τραγουδώ για τη φωτιά* (πώς να νικήσουμε την Μέδουσα, χωρίς να μας παγώσει το δολοφονικό της βλέμμα)

Αναδημοσίευση από την "δράση"

Του Κώστα Σβόλη
«Στρατιώτη μου, τη μάχη θα κερδίσει,
όποιος πολύ το λαχταρά να ζήσει.
Όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει,
στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει»
Ι. Καμπανέλλης

Βρισκόμαστε μέσα στο μάτι του κυκλώνα, το πύκνωμα του ιστορικού χρόνου που διανύουμε πολλές φορές μας εγκλωβίζει σε μια παραλυτική ακινησία. Με δέος παρακολουθούμε τα γεγονότα να εγγράφονται πάνω στο σώμα του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού προσαρμόζοντάς το στις νέες επιταγές της καπιταλιστικής αναδόμησης. Άλλοτε πάλι τρομαγμένοι απλά χώνουμε το κεφάλι μας στην άμμο ελπίζοντας να ξημερώσει κάπου αλλού. Οι πιο θαρραλέοι ίσως σκεφτούν να πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους. Η βαριά σκιά της βαρβαρότητας πέφτει πάνω μας απειλητικά και προμηνύει νέα που δεν θέλουμε να ακούσουμε. Απέναντι όμως στην βαρβαρότητα υπάρχει πάντα ένα Ή. Στην εποχή της η Ρόζα Λούξεμπουργκ το περιέγραψε με την λέξη σοσιαλισμός, στην εποχή μας ίσως αυτό το Ή να έχει πολλά ονόματα και πολλαπλές αποχρώσεις, αλλά παραμένει το μεγάλο Ή απέναντι στην βαρβαρότητα, παραμένει ο δρόμος/ οι δρόμοι προς την κοινωνική χειραφέτηση και την απελευθέρωση από την κυριαρχία και την εκμετάλλευση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η "ελευθεροτυπία" των εργαζομένων και των εργοδοτών...



Για τα ζητήματα της "Ε" έχουμε επανειλημμένα αναφερθεί σε άλλα δημοσιεύματά μας. Εξάλλου είναι θέματα γνωστά και συζητιούνται στους χώρους της Αριστεράς.  Στα πλαίσια λοιπόν αυτών των συζητήσεων έχει αναδειχθεί ένα σημαντικό ζήτημα για την στάση πολιτικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και πως τοποθετούνται σε σχέση με την αντίθεση εργαζομένων - εργοδοσίας στη "Ε". Φαίνεται πως για κάποιους στην Κουμουνδούρου οι αγώνες των εργαζομένων περνάνε σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με τις πολιτικές σκοπιμότητες και προθέσεις, και αποφάσισαν να κινηθούν σε ανάλογους δρόμους, δρόμους που συμπορεύονται με τον Περισσό (όπως για παράδειγμα εδώ: Όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει ...ΛΕΝΙΝΙΣΜΟ!).  Θεωρούμε ότι  όχι μόνον δεν μπορούν αυτά τα ζητήματα να περνάνε απαρατήρητα και να προχωράμε κάνοντας πως δεν συμβαίνει τίποτα, αλλά αντίθετα θα πρέπει να καταγγέλλονται δημόσια και να στιγματίζονται οι συγκεκριμένες συμπεριφορές.

Ποιό είναι το θέμα που αναφερόμαστε; Περιγράφεται αναλυτικά στο παρακάτω απόσπασμα από στο δημοσίευμα "Για τα “τυποις απεργιακά” φύλλα της Ελευθεροτυπίας" της  Αφροδίτη Πολίτη:

Κι όμως, όσο κι αν ειναι άχαρο, κάποιος πρέπει να το κάνει. Οχι μόνο για τον αγώνα που χάνεται όταν δεν δίνεται  αλλά κι όταν τον εγκαταλείπουμε στον αυτόματο πιλότο αναζητώντας «συνεταιριστικές» σωσίβιες λέμβους εκτός Τιτανικού,  αλλά και για τη χαμένη τιμή της αριστεράς. Μιας αριστεράς  που στη συγκεκριμένη περίπτωση όχι μονο δεν ήξερε, αλλά και δεν ρώταγε.

Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

Η ενότητα της Αριστεράς σφυρηλατείται στην κοινή δράση...

...Οι πρωτοβουλίες για τις οποίες κάνουμε λόγο δεν μπορεί να αφορούν μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ και τη διαχείριση των “συνιστωσών” του. Κυρίως αναφέρονται στην ανάγκη να συγκροτηθεί ενιαίο λαϊκό μέτωπο, με πρωτοβουλία των δυνάμεων της ριζοσπαστικής και κομμουνιστικής Αριστεράς, αλλά όχι περιορισμένο στα στενά πολιτικά της όρια. Ένα μέτωπο που δεν θα αποτελεί συνεύρεση “πολιτικών γραφείων”, αλλά θα οικοδομηθεί κυρίως στη βάση, με τη συγκρότηση ενός δικτύου επιτροπών κοινωνικής αλληλεγγύης, που θα δίνουν καθημερινά τη μάχη της επιβίωσης, της αλληλοβοήθειας, της αγωνιστικής διεκδίκησης και της λαϊκής αυτοάμυνας (με πολιτικούς όρους και όχι με όρους βεντέτας) απέναντι σε εγκληματικές και φασιστικές συμμορίες. Παράλληλα, θα ήταν χρήσιμο οι αριστερές δυνάμεις, υπερβαίνοντας λογικές τυφλής διάσπασης, να πάρουν άμεσα συντονισμένες πρωτοβουλίες για ανατροπή των συμβιβασμένων ηγεσιών στα συνδικάτα με έκτακτα συνέδρια, αξιοποιώντας την κοινωνική δυναμική των εκλογικών αποτελεσμάτων. Τελευταίο στη σειρά, αλλά όχι και σε σημασία ζητούμενο της στιγμής είναι, πιστεύουμε, η άμεση ανάληψη πρωτοβουλιών για να σπάσει το μονοπώλιο των μνημονιακών δυνάμεων στην ενημέρωση. Το μέγεθος των προκλήσεων που έχει να αντιμετωπίσει η Αριστερά καθιστά απολύτως αναγκαία τη δημιουργία μιας μαζικής κυκλοφορίας, ημερήσιας εφημερίδας και ενός έστω μικρού προϋπολογισμού ενημερωτικού, τηλεοπτικού καναλιού. Είναι βέβαιο ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος των πολιτών, που νοιώθει παντελώς αποξενωμένο από τα υπάρχοντα μέσα ενημέρωσης, θα αγκάλιαζε πολύ γρήγορα παρόμοιες πρωτοβουλίες

(Η τελευταία παράγραφος από το "Το σύντομο καλοκαίρι της ολιγαρχίας" του Πέτρου Παπακωσταντίνου)

Ο Ι. Αμυράς σε φασιστικό μπλογκ κατά της «φυλετικής επιμειξίας»

Αναδημοσίευση από το mao.gr

Καθαρότητα της φυλής και “σύντροφοι ένθεν και κείθεν”  
Στον «Μαύρο Κρίνο» ένα μπλογκ που ανήκει στο χώρο της λεγόμενης «νεοναζιστικής αυτονομίας» (που θεωρεί ότι η Χρυσή Αυγή έχει συμβιβαστεί και έχει ξεπουλήσει τις αρχές του εθνικοσοσιαλισμού) δέχτηκε να δώσει συνέντευξη ο Ιφικράτης Αμυράς σαν να θέλει να επιβεβαιώσει όλα τα ιδεολογήματα του μνημονιακού στρατοπέδου για «συνάντηση και ταύτιση των άκρων».

Υιοθετώ ως εθνικό δόγμα την ενδογαμία και την αποφυγή φυλετικών επιμειξιών, κάτι που η σημερινή αριστερά θεωρεί ανάθεμα.” είναι από τα πρώτα πράγματα που τονίζει.  Και  συνεχίζει με το ανεκδιήγητο ότι “η ιδέα της διαφορετικότητος και της πολυμορφίας που ασπάζονται όλοι οι αριστεροί, υπηρετείται από τον σεβασμό στην βιολογική ιδιαιτερότητα του κάθε λαού, και όχι από την φυλετική επιμειξία μεταξύ διαφορετικών λαών.”

Ελάτε να κάνουμε τον ΣΥΡΙΖΑ κόμμα μαζικό και δημοκρατικό!


Ομολογεί ο Ν. Μπογιόπουλος την σχέση του με την "Νέα Σπορά"...



Στο ΚΚΕ η πολιτική αντιπαράθεση μπορεί να γίνει μόνο με κουκούλες.  Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να εκφραστεί κάποια διαφορετική άποψη. Μέσα σε αυτό το κλίμα είναι προφανές ότι ο Ν. Μπογιόπουλος δεν θα μπορούσε να υπερασπιστεί άμεσα και δημόσια συντρόφους του οι οποίοι ασκούν κριτική στην πολιτική του κόμματος. Και δεν μιλάμε για τίποτα σπουδαία πράγματα. Πρόκειται για ήπια και εντός της λογικής του ΚΚΕ, αφού για όλο αυτόν τον κόσμο που βρίσκεται ενταγμένος εκεί δεν υπάρχει τίποτα άλλο αριστερό  έξω από την κομματική γυάλα.

Σε σημερινό δημοσίευμά του στον "ρ" ισχυρίζεται ότι "διακινήθηκε προβοκάτσια εναντίον των μελών και στελεχών του Κόμματος" από το blog μας αναφερόμενος σε κείμενο μας στο οποίο είχαμε αναδημοσιεύσει αποσπάσματα από κείμενο που υπογράφεται από "μέλη και στελέχη του ΚΚΕ" και είχαμε σχολιάσει το θέμα (Στο internet οργανώνεται η εσωτερική αντιπολίτευση του ΚΚΕ...).  Ο κύριος Μπογιόπουλος προσπαθεί να υπερασπιστεί  τους συντάκτες αυτού του κειμένου σύμφωνα με τα ιερατικά καθιερωμένα, αφού θεωρεί  ιεροσυλία και πράξη βεβήλωσης την διακίνηση αυτού του κειμένου από άπιστους, και την χαρακτηρίζει προβοκάτσια εναντίον αυτών  των "μελών και στελεχών του Κόμματος", διαχωριζόμενος από τον Περισσό που τους χαρακτηρίζει ως προβοκάτορες οι οποίοι κρύβονται πίσω από την ιντερνετική ανωνυμία και υπογράφουν κείμενα ως "μέλη και στελέχη του ΚΚΕ"

Στιγμιότυπο από τους κοινούς πατριωτικούς αγώνες αριστερών με χρυσαυγίτες...



Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

Εμείς αυτή την "μπάλα" παίζουμε!




Αναδημοσίευση από το eagainst.com

Κατσουράνη, βάλε αυτογκόλ!

Ναι, το ξέρουμε πως η ελληνική κοινωνία, όντας βυθισμένη στην οικονομική, πολιτική και πνευματική μιζέρια, έχει ανάγκη από συλλογικές χαρές. Ναι, καταναλώσαμε κι εμείς δεκάδες μπύρες κολλημένοι στην οθόνη το 2004, ανεχόμενοι τον υστερικό σχολιαστή που κραύγαζε για το “πειρατικό”. Ναι, είμαστε κι εμείς μέρος της κοινωνίας του θεάματος, όσο κι αν παλεύουμε ν΄ απεξαρτηθούμε απ’ αυτό. Ναι, πράγματι, η πολιτική της Γερμανίας είναι αυτή τη στιγμή ο πιο σκληρός εκφραστής του Νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη. Ναι, συμμετέχουμε κι εμείς στην διαδικασία της αποδόμησης της ιδεολογίας αυτής που προτάσσει ως βασικό της γεγονός τη διάκριση ανάμεσα σε διευθυντές κι εκτελεστές, σε αφεντικά και υπαλλήλους, σε ολιγάρχες κι υπηκόους• της ιδεολογίας που προωθεί τον ατομικισμό, την διάλυση της κοινωνίας με την φτωχοποίησή της, ανάβοντας λαμπάδες στην “Ανάπτυξη” που δεν είναι τίποτα άλλο από δείκτες που μετρούν την παραγωγή πλαστικών σκουπιδιών. Ναι, μας τη σπάει η Μέρκελ, το ίδιο όμως και ο εθνικιστής Σαμαράς ή ο νεοναζί Μιχαλολιάκος. Ναι, τσατιζόμαστε όταν οι αυτόκλητοι οίκοι αξιολόγησης των χωρών μάς στέλνουν χαράτσια με ραβασάκια, το ίδιο όμως παθαίνουν κι οι αυτόκλητοι σεκιουριτάδες της Χρυσής Αυγής που μαχαιρώνουν με γνώμονα το χρώμα, την “τάξη” και την α-πολιτική άποψη. Αλλά αυτοί, οι τελευταίοι, όταν ακούν τον εθνικό ύμνο βλέποντας τα σώβρακα του Κατσουράνη, ηδονίζονται. Δεν ξέρουμε γιατί… αλλά εκεί είναι μια ακόμα διαφορά μας.

Στο internet οργανώνεται η εσωτερική αντιπολίτευση του ΚΚΕ...


Δεν καθόλου τυχαία η προτροπή του ΚΚΕ να μην έχουν τα μέλη του λογαριασμούς στο  facebook και σε άλλα παρόμοια κοινωνικά δίκτυα για λόγους "προστασίας" τους. Το μόνο που δεν ξεκαθάρισε το ΚΚΕ είναι ότι αυτή η "προστασία" δεν αφορά την θωράκιση των μελών του κόμματος απέναντι στις σειρήνες των ταξικών εχθρών, αλλά στην προστασία από την εσωκομματική αντιπολίτευση. Στο internet οργανώθηκε σε μεγάλο βαθμό η αντίσταση στα αραβικά καθεστώτα που έφερε την "αραβική άνοιξη". Αυτό τον δρόμο διάλεξε και η εσωκομματική αντιπολίτευση του ΚΚΕ για να εκφράσει τις θέσεις της και να καταφέρει πλήγμα στο κομματικό ιερατείο του Περισσού.
Το blog Νέα Σπορά, το οποίο εμφανίστηκε πρόσφατα, αποτελεί όργανο έκφρασης αυτής της οργανωμένης αντιπολίτευσης του ΚΚΕ που διάλεξε αυτό τον τρόπο παρέμβασης στην εσωκομματική πάλη. Παρουσιάζουμε ένα μικρο απόσπασμα από το τελευταίο κείμενό τους (ΔΗΛΩΣΗ ΜΕΛΩΝ ΚΑΙ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΟΥ ΚΚΕ), το οποίο με αφορμή το εκλογικό αποτέλεσμα κάνει μια συστηματική κριτική στην πολιτική γραμμή του ΚΚΕ τα τελευταία χρόνια και αποτελεί μια πρώτη πολιτική πλατφόρμα αυτής της ομάδας:

Οι ευθύνες της ηγεσίας του Κόμματος είναι τεράστιες και καθίστανται ακόμη πιο σοβαρές από τη στιγμή που συνεχίζει να αρνείται να τις αναγνωρίσει και να τις παραδεχτεί, από τη στιγμή που ενοχοποιεί, ασυλλόγιστα και ακατανόητα, τις ίδιες τις λαϊκές και εργαζόμενες μάζες, τα μικροαστικά στρώματα, γιατί έπεσαν «θύματα των αυταπατών τους» και της «διαχειριστικής λογικής» της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ!

greek тройка - day 1

Του Γιώργου Πρασσά

1. Βρίσκουμε τις διαφορές - κερδίζουμε επιμήκυνση (5cm)

2. Ξεκίνησε η πάταξη της φοροδιαφυγής (πριν από την καθοριστική συμβολή της ΔΗΜΑΡ)

Η ομιλία του Ντέιβιντ Χάρβεϊ και η συζήτηση που ακολούθησε στο ΕΜΠ





Η ομιλία του Ντέιβιντ Χάρβεϊ  και η συζήτηση που ακολούθησε στο αίθριο κτιρίου Αβέρωφ με θέμα:
«Οι Πόλεις ως τόποι αντίστασης και ελπίδας», Τετάρτη 20 Ιουνίου, 2012

Την Τρίτη 26 Ιουνίου 2012, ώρα 20.00, στο παρκάκι της Τσαμαδού 10, Εξάρχεια διοργανώνεται εκδήλωση με αφορμή την επίσκεψη του Ντέιβιντ Χάρβεϊ στην Αθήνα και αποτελεί συνεργασία του Ινστιτούτου ΝΙΚΟΣ ΠΟΥΛΑΝΤΖΑΣ, με το Red Notebook και τα Eνθέματα της εφημερίδας Η ΑΥΓΗ.  Στην εκδήλωση με θέμα «Οι πολιτικές επιπτώσεις της καπιταλιστικής κρίσης: Ο νεοφιλελευθερισμός ενάντια στη δημοκρατία».

Επίσης, την Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012, 6:30 μμ - Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, Αίθουσα Τελετών (νέο κτίριο, 1ο επίπεδο) με θέμα: «Οι γεωγραφικές παράμετροι της σημερινής κρίσης»

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

Πάμε παρακάτω…

του Λευτέρη Παπαθανάση

Είναι σαφές ότι κανένα από τα σημεία που προεκλογικά έθεσα σαν παραμέτρους νίκης δεν μπορώ να πω ότι προωθήθηκε μέσα από τις εκλογές τις 17/6. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να πω πόσο στενοχωρημένος είμαι για το αποτέλεσμα. Περί στενοχώριας και η πρώτη μου παρατήρηση: Είναι περίεργο -και ενδεικτικό για τον τρόπο που γίνεται η όποια συζήτηση στην Αριστερά- να βλέπω ανθρώπους που λίγες μέρες πριν έσκιζαν δημόσια τα ρούχα τους ότι “Σαμαράς και Τσίπρας είναι όψεις του ίδιου νομίσματος”, να είναι σήμερα στενοχωρημένοι. Αυτό για μένα σημαίνει ότι κάποιοι νιώθουν πράγματα που, πιεσμένοι από μια ανόητη ανάγκη ομοφωνίας, δεν μπορούν να εκφράσουν ανοιχτά. Το ίδιο με παραξενεύει η στάση των ανθρώπων που ψήφισαν το απέναντι μπλοκ. Δεν το χωράει ο νους μου ότι κάθονται σαν βρεγμένες γάτες παρά το γεγονός ότι “νίκησαν”. Δεν πανηγυρίζουν, δεν χαίρονται, μόνο κρύβονται από τα μάτια μας και την κουβέντα μας. Ένοχοι, και πολλοί από δαύτους ξέρουν ότι την έκαναν τη μαλακία, ξέρουν ότι λύγισαν κάτω από την τρομοκρατία της δημοκρατίας τους και ξέρουν ότι δεν θα μπορούσαν να προσφέρουν χειρότερες υπηρεσίες στα παιδιά τους. Αυτή λοιπόν η “σιωπηρή πλειοψηφία” θα ήθελα μια έστω φορά να αναλάβει τις ευθύνες της. Θέλω να βγουν θαρρετά, με το ίδιο θάρρος που ο κόσμος μας της Αριστεράς υπερασπίζεται τις απόψεις και τη δράση του, και να υπερασπιστούν την επιλογή τους. Να μας εξηγήσουν και να αναλάβουν την ευθύνη για τη φτώχεια, την ανεργία, το τσάκισμα των δικαιωμάτων, τους ναζί. Στο λέω σοβαρά ότι αν μετά απ’όλα αυτά, ξαναρχίσουν οι ίδιοι άνθρωποι να κατηγορούν το “δημόσιο”, τους συνδικαλιστές, την Αριστερά κλπ, θα πέσει πολύ βρισίδι!

Kαλώς όρισες νέα κυβέρνηση!


Του Γιώργου Πρασσά
1. Η προγραμματική αντιπολίτευση έρχεται :

2. Υπευθυνότητα και συνέπεια Ι


3. Υπευθυνότητα και συνέπεια ΙΙ

4. Μεγάλες προσωπικότητες : ο νέος Παπακωνσταντίνου;


5. Πάμε όλοι, μπας κι αλλάξει;



Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

Μια νέα προσπάθεια...


Μπορεί κυβέρνηση να μην καταφέραμε να βγάλουμε, την Κυριακή το βράδυ όμως πιστοποιήθηκε ότι το 27% αυτού του λαού είναι αποφασισμένο να προχωρήσει αψηφώντας τρομοκρατία και καταστολή.
Η δυναμική που κατέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ, ανοίγει εκ των πραγμάτων άλλες προοπτικές αλλά και υποχρεώσεις σε όλα τα πεδία των κοινωνικών διεκδικήσεων, ανάμεσα σε αυτά και στο περιβάλλον. Η νέα και πρωτόγνωρη, για τα δεδομένα όλων μας, κατάσταση δημιουργεί νέου τύπου καθήκοντα τόσο στο επίπεδο της οργάνωσης όσο και στην υλοποίηση, εντέλει, συλλογικών επεξεργασιών.
Σε μια διαιρεμένη κοινωνία δεν υπάρχει άλλος τρόπος πειθούς παρά η επίμονη αντίσταση στα σχέδιά τους παράλληλα με την εφαρμογή ιδεών, προτάσεων, πρακτικών που σηματοδοτούν τον αντίπαλο δρόμο στην οδό της καταστροφής.
Χρειάζεται να σκεφτούμε με νηφαλιότητα και ψυχραιμία, να θέσουμε προτεραιότητες και να τις πάμε παρακάτω ταυτόχρονα με τη δημιουργία ενός κοινού χώρου έκφρασης και συμμετοχής με ισότιμες διαδικασίες, με στόχο τη συσπείρωση ενός ριζοσπαστικού δυναμικού που μετέχει στους κοινωνικούς αγώνες, παράγει και υποστηρίζει την πολιτική πράξη. Το τελευταίο γίνεται ακόμα πιο επιτακτικό και από την αθρόα (και συντονισμένη) προσέλευση δυνάμεων με εντελώς διαφορετικές αφετηρίες.
Πιστεύουμε ότι όσοι βρεθήκαμε και βρισκόμαστε τόσο στην θεματική όσο και σε κοινές πρωτοβουλίες, πρέπει και μπορούμε να συμβάλλουμε ως ομάδα δράσης, διεκδίκησης, διαμόρφωσης θέσεων και προτάσεων, υλοποίησης πρακτικών και επικοινωνίας με τα περιβαλλοντικά κινήματα.
Καλούμε σε μια πρώτη συνάντηση, την Παρασκευή 22 Ιουνίου, στις 6.00 μ.μ., στο αυτοδιαχειριζόμενο «κηπάκι της Τσαμαδού» (οικόπεδο διαμορφωμένο σε χώρο πρασίνου απέναντι από το Στέκι Μεταναστών, Τσαμαδού 13, Εξαρχεια) για να συζητήσουμε τις προτάσεις και τους τρόπους για τη συνέχεια.

το παλαιό συντονιστικό
της θεματικής περιβάλλοντος του ΣΥΡΙΖΑ

Παραποίηση της φράσης του Αλ. Τσίπρα από το Ρόιτερς!


 Αναδημοσίευση από το mao.gr
Μια δική μας διευκρίνηση: Η φράση "θα σας ταράξουμε στην νομιμότητα" δεν είναι φράση του Δ. Παπαδημούλη όπως αναφέρει ο συντάκτης του κειμένου, άλλα φράση που Ηλία Ηλιού. Περισσότερα για αυτό το θέμα στο άρθρο του του Βασίλη Σωτηρόπουλου: Θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα: οι πολίτες-ελεγκτές

Το γύρο του διαδικτύου αλλά και των σημερινών πρωινών εφημερίδων (όπως π.χ. το πρωτοσέλιδο σχόλιο του Ριζοσπάστη) κάνει μια φράση που αποδίδεται στον Αλέξη Τσίπρα, ότι “δεν θα καλέσουμε τους υποστηρικτές μας να βγουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στα μέτρα λιτότητας”. Όπως αποκαλύπτει το πόρταλ του ΣΥΡΙΖΑ, left.gr, πρόκειται για καθαρή παραποίηση αφού η πραγματική του δήλωση ήταν: “Η αλληλεγγύη και η αντίσταση είναι εξίσου σημαντικές, αλλά αυτή τη στιγμή η αλληλεγγύη είναι πιο σημαντική. Ο ρόλος μας είναι να είμαστε και μέσα και έξω από τη Βουλή, να χειροκροτούμε οτιδήποτε θετικό, να καταδικάζουμε τα αρνητικά και να προτείνουμε εναλλακτικές”.
Στα Αγγλικά το σχετικό κείμενο είναι: “Solidarity and resistance are both important, but right now solidarity is the most important. Our role is to be inside and outside parliament, applauding anything positive and condemning all that is negative and proposing alternatives”.

Οι τάσεις πάντως για θεσμική και όχι μαχητική αντιπολίτευση είναι υπαρκτές και εκφράζονται σήμερα με τον πιο εύγλωττο από τον Δημήτρη Παπαδημούλη, με τη σαφέστατη δήλωσή του στην κάμερα “θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα”.

Ερωτηματικά πάντως δημιουργούνται για άλλη μια φορά για την ποιότητα της δημοσιογραφίας στις ημέρες μας, καθώς ο έλεγχος και η διασταύρωση της πληροφορίας πάει περίπατο…

Στις βάρκες αδερφές μου, στις βάρκες...




Τα κακά νέα είναι ότι ο σύριζας δεν κέρδισε τις εκλογές. Τα καλά νέα είναι ότι ο σύριζας δεν κέρδισε τις εκλογές. Διότι ανεξάρτητα από τον πρώτο (που παίρνει την πίτσα δώρο των 50βουλευτών), οι εκλογές της 17η ιούνη, παγίωσαν λίγο πολύ τις τάσεις που καταγράφηκαν την 6η μάη. Και ο πρώτος με το μπόνους ήταν λίγο πολύ αδιάφορος. Καθώς, το 19% που βρισκόταν εκτός βουλής, και μας μπέρδευε ξεκαθάρισε, και οι απορίες μας λίγο πολύ λύθηκαν για το πως αποκρυσταλλώνεται σήμερα η ελληνική κοινωνία.

Και το σήμερα δεν είναι στιγμιαίο αδίκημα, σαν το περίφημο κολπάκι του καραμανλή για τα χουντικά εγκλήματα. Οι εκλογές δεν είναι η φωτογραφία μιας στιγμής όπως ισχυρίζονται πολλοί. Γιαυτό και έχω πάθει αυτόν τον έρωτα με τη λέξη αποκρυστάλλωση. Διότι δεν επιτρέπει να πετάμε στο παρελθόν τα σκατά που δεν μας αρέσουν και δεν βολεύουν τις φαντασιώσεις μας. Οι εκλογές είναι το καταστάλαγμα της εμπειρίας, των φαντασιώσεων και των προσδοκιών μιας κοινωνίας που επεκτείνονται από το παρελθόν μέχρι το μέλλον.

Το κείμενο είναι αρκετά μεγάλο, αλλά είναι αρκετά χωρισμένο γιαυτό και μπορείτε να το διαβάσετε σε συνέχειες, εδώ:

Έτοιμοι για πόλεμο οι Ισπανοί ανθρακωρύχοι



Εικόνες που θυμίζουν χώρες της Νοτίου Αμερικής, όπου κυριαρχούν αντάρτικα κινήματα είναι καθημερινές στα πρωτοσέλιδα του ισπανικού Τύπου: ανθρακωρύχοι με αυτοσχέδια όπλα εκτοξεύουν «ρουκέτες» στους αστυνομικούς. Σε άλλα σημεία ρίχουν κορμούς δέντρων στους αυτοκινητοδρόμους για να αποκλείσουν την κυκλοφορία. Ακόμα και οι σιδηροδρομικές γραμμές έχουν αποκλειστεί.

Δελτίο τύπου της HomoPhonia (Συλλογικότητα για το Pride Θεσσαλονικής)


ΔΕΛΤΊΟ ΤΎΠΟΥ

Εδώ και εννιά μήνες ακούραστα, με πολύ κέφι, μεράκι αλλά και δημιουργική ένταση, η HOMOphonia, συλλογικότητα για τοPride Θεσσαλονίκης, συγκεντρωνόμαστε κάθε Δευτέρα με στόχο να οργανώσουμε το πρώτο Pride στην ιστορία της πόλης.

Με χαρά και ικανοποίηση ανακοινώνουμε ότι είμαστε στην τελική ευθεία για την πραγματοποίησή του και στοχεύουμε να είναι ένα φεστιβάλ υπερηφάνειας, που όχι μόνο θα γιορτάζει τη διαφορετικότητα και την ποικιλομορφία μας, αλλά θα φέρνει στο προσκήνιο και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σε μια κοινωνία ομοφοβική, ρατσιστική και βαθύτατα συντηρητική.

εντολή για πλύση

Του Γιώργου Πρασσά


η Αριστερά του ΕΣΠΑ



και η ακροδεξιά της ΕΡΕ

Τρίτη 19 Ιουνίου 2012

Οργανωθείτε στον ΣΥΡΙΖΑ για να κτίσουμε την ΧΕΣΜΠΟΛΑΧ της Ελλάδας!


Σήμερα ο κόσμος που ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται διχασμένος σε σχέση με το εκλογικό αποτέλεσμα. Τα στελέχη των μηχανισμών και οι τυφλοπόντικες των κομματικών γραφείων είναι ευχαριστημένοι που έφυγε από πάνω τους το βάρος της κυβερνητικής εξουσίας σε αντίθεση με τα λαϊκά στρώματα που είχαν επενδύσει στον ΣΥΡΙΖΑ τις ελπίδες για μια αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και με την ψήφο τους έδειξαν πως θεωρούν ρεαλιστικό το σύνθημα “ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός” αλλά αισθάνονται για το εκλογικό αποτέλεσμα αυτό που δήλωσε και ο Α. Τσίπρας: «Φθάσαμε κοντά στην πηγή να πιούμε νερό, αλλά δεν ήπιαμε».

Την αγανάκτηση αυτού του κόσμου ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα θα πρέπει να την μετατρέψει σε οργανωμένη πολιτική πάλη. Πέρα από το ρόλο του ως αξιωματική αντιπολίτευση στην βουλή ΣΥΡΙΖΑ έχει μπροστά του άλλα δυο σημαντικά καθήκοντα που θα πρέπει να τα διεκπεραιώσει άμεσα:
  1. Την πολιτική οργάνωση των λαϊκών μαζών που τον στήριξαν στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις σε ένα συμμετοχικό και δημοκρατικό πολιτικό σχηματισμό. Το πρότυπο εξουσίας και διοίκησης που θέλεις για το κράτος και στους θεσμούς της λαϊκής εξουσίας θα πρέπει πρώτα απ' όλα να το εφαρμόζεις στο ίδιο σου το σπίτι.
  2. Την στήριξη των κοινωνικών δικτύων αλληλεγγύης και τις πρωτοβουλίες αλληλέγγυας οικονομίας ως πολιτικές πρακτικές που δεν διαμεσολαβούντα από κρατικές πολιτικές διαχείρισης και απευθύνονται άμεσα στην κοινωνία. Αν η πολιτική στόχευση περιορίζεται αποκλειστικά σε θέσεις που μπορούν να πραγματωθεί μόνον μέσα από κρατικές πολιτικές διαχείρισης (εθνικοποιήσεις τραπεζών, αλλαγή νομισματικής πολιτικής, κλπ, κλπ) όπως οι πολιτικές του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ τότε δεν μπορείς να αποκτήσεις οργανικούς δεσμούς με τα λαϊκά στρώματα που πλήττονται από την κρίση. Είναι αναγκαία η αδιαμεσολάβητη από το κράτος και τους θεσμούς του πολιτική απεύθυνση στην κοινωνία μέσα από πρωτοβουλίες και θεσμούς αυτοοργάνωσης που δίνουν άμεσες διεξόδους στα οξυμένα κοινωνικά προβλήματα, ώστε κανένας φτωχός πολίτης να μη μείνει χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, κανένας άνεργος να μη μείνει χωρίς περίθαλψη, κανένας πεινασμένος χωρίς φαγητό...

Εμπρός για νέες ήττες, εμπρός για νέες συντριβές;


Αναδημοσίευση από το antapocrisis.gr
Του Πάσχου Λαζαρίδη.

Δεν περίμενε κανείς ότι το ΚΚΕ ή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα κρατούσαν τα ποσοστά της 6 Μάη. Ίσως ωστόσο περίμενε μια πιο προσεκτική -και σε ένα βαθμό αυτοκριτική- ανάγνωση του αποτελέσματος για μια πολιτική που χάρισε και στους δύο την ήττα.

Οι πρώτες ενδείξεις επιβεβαιώνουν την κλασσική ερμηνεία: “Δώσαμε δύσκολη μάχη, ευτυχώς σύντροφοι, αντέξαμε”. Συνήθως συμπληρώνεται από το επαναστατικό μότο πως “αν οι εκλογές αλλάζαν τα πράγματα θα ήταν παράνομες”, καθώς και από την λενινιστική αλήθεια πως οι επαναστάτες δεν κρίνονται από τις εκλογές αλλά από την ταξική πάλη.

Κι έτσι, καλώς εχόντων των πραγμάτων θα ζήσουμε μια περίοδο με μπόλικες δόσεις επαναστατικής ρητορείας για τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Ωστόσο υπάρχει μια αντίφαση: Αν οι εκλογές δεν είναι κριτήριο των πάντων, γιατί τότε η παρουσία σε αυτές είναι το κριτήριο των πάντων; Γιατί για παράδειγμα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν επέλεξε μια δημόσια διατυπωμένη πρόταση μελών της για συνεργασία ή στήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί η πολιτική, οργανωτική και ιδεολογική αυτοτέλεια της αντικαπιταλιστικής αριστεράς εξαρτάται ολοκληρωτικά από τον εκλογικό της διαχωρισμό;

Τράτζικ!...


(ένα πρώτο σχόλιο για το εκλογικό αποτέλεσμα)
Ο Α. Τσίπρας κάνει άσεμνες χειρονομίες μπροστά σε μικρά κοριτσάκια...
Είχαμε πιστεύσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταλάμβανε την πρώτη θέση στις χθεσινές εκλογές με σχετική άνεση. Δυστυχώς δεν επιβεβαιωθήκαμε! Μας εξαπάτησε ο όφις της Αριστεράς. Δεν εμπιστευτήκαμε τις διαδόσεις των αστικών επιτελείων που μιλούσαν για καθαρή νίκη της ΝΔ. Εμπιστευτήκαμε τις εκτιμήσεις που διέρρεαν συστηματικά τις τελευταίες ημέρες τα επιτελεία του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, εκτιμήσεις που μιλούσαν για άνετη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Εξάλλου, αυτές οι εκτιμήσεις είχαν παραχθεί με την βοήθεια του Μαρξισμού - Λενινισμού και του επιστημονικού σοσιαλισμού και όχι από κατευθυνόμενες δημοσκοπήσεις...

Εκ των υστέρων αποδείχτηκε πως δεν επρόκειτο για ψευδείς διαδόσεις που απέβλεπαν να αποκόψουν την διαρροή ψήφων προς τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως τους κατηγορούσαν μερικοί άσπονδοι φίλοι τους στον ΣΥΡΙΖΑ. Εμπιστεύονταν πραγματικά αυτούς τους ισχυρισμούς τους. Όποιος άκουσε τις δηλώσεις της Αλέκα Παπαρήγα χθες το βράδυ στα κανάλια αντιλαμβάνεται πως μιλούσε σαν να είχε έρθει πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ! Φαίνεται πως δεν πρόλαβε να αναμορφώσει το κείμενο των δηλώσεών της, το οποίο είχε ετοιμαστεί πριν την ανακοίνωση του εκλογικού αποτελέσματος με την συνδρομή της πολύχρονης κοινοβουλευτικής πείρας της ΚΕ του ΚΚΕ...

Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

Μείναμε μόνοι, Αντώνη!...





ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ-RANGERS: Οι ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΙ της ΝΔ

Το φως καίει το φασισμό;

Μετά το μπουγέλο και τα χτυπήματα του Κασιδιάρη σε ζωντανή τηλεοπτική εκπομπή, εναντίον της Ρένας Δούρου και της Λιάνας Κανέλη, πολλοί πίστεψαν ότι όσοι ψήφισαν την νεοναζιστική οργάνωση, χωρίς να ξέρουν”, τώρα δεν θα το επαναλάβουν, αφού η XA έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο. Η εκτίμηση αυτή είναι προέκταση μιας άλλης, της σ. Αλέκας, που προέβλεπε καθησυχάζοντας το πανελλήνιο, πριν τις 6 Μάη ότι “μόλις οι φασίστες μπουν στη Βουλή θα βάλουν τις γραβάτες και θα γίνουν κοινοβουλευτικά αρνάκια”. Πάνω κάτω μια παρόμοια επιθυμία εξέφρασε πρόσφατα ο Στάθης προεξοφλώντας ότι το "φως καιει τον Φασισμό!"

η συνέχεια εδώ: Το φως καίει το φασισμό;

Αριστερή κυβέρνηση: η πρόκληση της επόμενης μέρας

(φωτο Α. Καλοδούκας)
Αναδημοσίευση από την "ΑΥΓΗ"
του Στάθη Κουβελάκη

Για πρώτη φορά στη μεταπολεμική Ευρώπη, ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς ενδέχεται να αποτελέσει την κύρια δύναμη ενός κυβερνητικού σχήματος. Τα βασικά δεδομένα που θα έχει να αντιμετωπίσει αυτή η αριστερή κυβέρνηση είναι κατά βάση γνωστά: μια καταρρέουσα οικονομία, μια τραυματισμένη κοινωνία κι ένα κράτος σε κατάσταση διάλυσης, κάτω από το διπλό βάρος των συνεπειών του Μνημονίου και της πολιτικής «καμένης γης», που με έναν όλο και πιο συνειδητό τρόπο ακουλουθούν τμήματα του κρατικού μηχανισμού και, γενικότερα, του κυρίαρχου μπλοκ, ειδικότερα μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Σε αυτά πρέπει να προστεθεί ένας ίσως ακόμη πιο καθοριστικός παράγοντας, δηλαδή ένα εχθρικό διεθνές περιβάλλον, που παίζει άμεσο και πρωταγωνιστικό ρόλο, έχοντας, με το γνωστό καθεστώς της τροϊκανής κηδεμονίας, επιβάλλει το συνολικό, και άκρως περιοριστικό, πλαίσιο διαχείρισης της κρίσης.

Πέρα από τις εκλογές;

Για ένα καφάσι μπύρες...                                              (από τα στοιχήματα των εκλογών)

Αναδημοσίευση από την "δράση"
Του Κώστα Χαριτάκη

Έχει νόημα, άραγε, να συζητάμε λίγες μέρες πριν τις εκλογές, με θέμα “πέρα από τις εκλογές”; Πολλοί θεωρούν περιττή πολυτέλεια ή εγκληματική αφέλεια μια τέτοια συζήτηση. Κατηγορούν, μάλιστα, όσους αρνούνται να σκεφτούν και να πράξουν με τους όρους της “εκλογικής ατζέντας” ότι εγκαταλείπουν την “Πολιτική”, για θολές, αποσπασμένες από την πραγματικότητα, θεωρητικές φλυαρίες...

Αν όμως, όπως λένε ορισμένες ψυχαναλυτικές θεωρίες, η πραγματική “πραγματικότητα” είναι το “απωθημένο”, το “ακατανόμαστο”, αυτό που πρέπει να κρυφτεί βαθιά μέσα στην “πραγματικότητα”, ακριβώς για να μπορέσει αυτή να συνεχίσει να λειτουργεί ομαλά, τότε μήπως αυτές οι “θεωρητικές φλυαρίες” που αποσκοπούν να σκάψουν κάτω από την επιφάνεια, να εξορύξουν αυτό που δεν λέγεται και να κονιορτοποιήσουν τις συνήθεις “αυτονόητες παραδοχές”, βρίσκονται τελικά πιο κοντά στην πραγματικότητα;

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

Οι “αντικαπιταλιστικές” ύαινες...



Ο Αντώνης Σαμαράς δήλωσε σήμερα στην διακαναλική συνέντευξη ότι δεν ρίχνει ζάρια στην πολιτική. Εξάλλου, έχει και ένα σοβαρό λόγο να αρνείται να  τα ρίξει,  αφού γνωρίζει από τις κρυφές δημοσκοπήσεις αλλά και από τα γραφεία στοιχημάτων ότι η "τύχη" δεν είναι με το μέρος του. Δυνάμεις από το χώρο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ακολουθούν και αυτές τον ίδιο δρόμο. Δεν ρίχνουν ζάρια. Διαλέγουν σίγουρους δρόμους, παράλληλους με αυτούς που έχει χαράξει και πορεύεται με ευλάβεια το ΚΚΕ τα τελευταία χρόνια. Τι κάνουν; Απλά κελάρουν από μακριά τις εξελίξεις και περιμένουν την κατάλληλη στιγμή, “όταν η σκυτάλη πέσει” για να βγουν στο προσκήνιο και να την αρπάξουν, όπως κάνουν οι ύαινες στα θύματά τους την ώρα που πεθαίνουν...

Ιδού πως καταλήγει ένα άρθρο: Η κυβέρνηση, η αριστερά και η κασέτα της ΄άμεσης λύσης' που δημοσιεύεται στο αριστερό blog :"Με δυνατή αντικαπιταλιστική αριστερά. όταν η σκυτάλη πέσει, θα υπάρχουν οι δυνάμεις να την πάνε παρακάτω. Αλλά αυτό κρίνεται τώρα. Όχι αύριο!"

Προηγούνται 3551 λέξεις για να τεκμηριωθεί αυτή η πρόταση! Αν έχετε την αντοχή αξίζει να το διαβάστε. Είναι μια καλή ευκαιρία για να αντιληφθείτε γιατί θα μειωθεί πραγματικά το ποσοστό των ψήφων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις εκλογές της 17ης Ιούνη.

Κατά την ταπεινή μας γνώμη, εκεί στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ όχι μόνον δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι γίνεται στην ελληνική κοινωνία, αλλά ούτε το ίδιο τους το σπίτι! Στις εκλογές της 6ης Μάη είχαν την δυνατότητα να ρίξουν τα ζάρια συμμαχώντας με άλλες δυνάμεις εκτός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κυρίως με δυνάμεις προερχόμενες από το ΜΑΑ. Αυτό το ζάρι δεν το έριξαν γιατί με τον φαλλό της “κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης” μπροστά στα μάτια τους δεν μπόρεσαν να διακρίνουν μια μικρή ιστορική ευκαιρία για να κάνουν τις αναγκαίες υπερβάσεις προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός τρίτου πόλου ανεξάρτητου από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ ικανού να αποκτήσει κοινωνικά ερείσματα και ίσως κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Στη γειτονιά μου...

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012

Πού πάτε, ρε, στη Στοκχόλμη κάνει κρύο!

Αναδημοσίευση από το LEFT.gr
της Δανάης Παναγιωτοπούλου


(Ένα χρόνο πριν - 22 Μαΐου 2011 - από την μουσική εκδήλωση αλληλεγγύης που οργάνωσε η «Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού»)

Η εκτροπή που συντελέστηκε το Μάιο του 2010 σφραγίστηκε με το αίμα τεσσάρων ανθρώπων, έστεκε τρίζοντας επί 13 μήνες και έσκασε με κρότο τον Ιούνιο του 2011 στο Σύνταγμα.
Τώρα οραματίζονται μια κυβέρνηση χωρίς αντιπολίτευση – άπ’ τ’ αυτί και στην κυβέρνηση.
Οι άνθρωποι που σήμερα είμαστε τριαντακάτι προλάβαμε να συναντήσουμε στα σχολεία μας καθηγητές παλαιού τύπου – αυτούς με τη βέργα στο κεφάλι – αλλά μέσα στην ατμόσφαιρα του ογδόντα μόνο σαν απολιθώματα μπορούσαμε να τους βλέπουμε.
Λένε συχνά καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται. Αυτό που δεν λένε είναι η άλλη όψη του νομίσματος, αυτό που κρύβεται πίσω από την κοινοτοπία, που είναι ότι αναγνωρίζω την εξουσία από όπου κι αν πηγάζει.
Ε, λοιπόν, όχι. Δεν αναγνωρίζουμε την εξουσία ενός αλεξιπτωτιστή υπουργού να υπογράφει ερήμην, ούτε ενός Προέδρου της Δημοκρατίας να ορίζει καρακλαποδόχους ερήμην και κόντρα στο πολίτευμα.

Επείγουσα ανάγκη η αλλαγή παραδείγματος

Έκκληση της Vandana Shiva εν όψει της Διάσκεψης Ρίο+20:

Μερικές κρυφές ειδήσεις...


Να είσαι συνετός στις επιχειρήσεις!
1968, Μόσχα





5. To KKE και η ΠΙΡΟΓΑ

6. Από την εμπειρία του υπαρκτού κομμουνισμού
η παράπλευρη αφίσα:

Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

Νέες προκλήσεις από την "χρυσή αυγή" μένουν αναπάντητες από την δικαιοσύνη...



Με χειροδικία απείλησε τους βουλευτές που θα ανοίξουν συζήτηση για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων ο υποψήφιος βουλευτής της Χρυσής Αυγής, Ηλίας Παναγιώταρος. Σε συγκέντρωση του κόμματός του είπε, ότι σε περίπτωση που τεθούν εθνικά θέματα στο κοινοβούλιο και ανοίξει συζήτηση για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, "για προειδοποίηση θα τους δείξουμε το βίντεο του ΑΝΤ1 και αν δεν το καταλάβουν θα τους το εξηγήσουμε..."

"Βλέπαμε την κα Κανέλλη όλον αυτόν τον καιρό στα τηλεοπτικά πάνελ, να κάνει ό,τι γουστάρει, να βρίζει, να καπνίζει. Να λοιπόν που βρέθηκε κάποιος, που έκανε αυτό που έπρεπε", δήλωσε ο κ. Παναγιώταρος.

Ακόμη, χαρακτήρισε "μάγκα" τον 24χρονο που "πήρε τον νόμο στα χέρια του στην Παιανία", τραυματίζοντας θανάσιμα τον Αλβανό διαρρήκτη, που εισέβαλε στο σπίτι του.

"Να αγιάσει το χέρι του", είπε χαρακτηριστικά.

Ακόμη, προανήγγειλε την μέθοδο της Χρυσής Αυγής για καλύτερη περίθαλψη των Ελλήνων στα νοσοκομεία.

"Αν μπει", είπε, "η Χρυσή Αυγή στην Βουλή, θα κάνει εφόδους στα νοσοκομεία αλλά και στους βρεφονηπιακούς σταθμούς και θα πετά στον δρόμο τους "λαθρομετανάστες" και τα παιδια τους για να μπουν στην θέση τους Έλληνες".
  (περισσότερες πληροφορίες στο  news 247)

Τις εισαγγελικές και τις αστυνομικές αρχές δεν τις είδαμε να παρεμβαίνουν! Φαίνεται πως μαζί με την ΝΔ και την κ. Μπακογιάννη ψάχνουν ακόμα τους κουκουλοφόρους από τον "Δεκέμβρη" και δεν βλέπουν τι γίνεται δίπλα τους.  Ίσως μετά την 17η Ιούνη θα πρέπει να επανέλθει ο θεσμός των "λαϊκών δικαστηρίων" και της "λαϊκής πολιτοφυλακής" και οι δικαστές μαζί με τα αφοπλισμένα σώματα ασφαλείας να ασχολούνται με δενδροφυτεύσεις, την καθαριότητα των ακτών και άλλες κοινωφελείς δραστηριότητες, όπου ίσως τα καταφέρουν καλύτερα...

Ποιά είναι η αλήθεια για τον ΑΜΥΡΑ;



Το ψέμα δεν μπορεί να μπει στην υπηρεσία της πολιτικής σκοπιμότητας για την Αριστερά.  Και δυστυχώς στην υπόθεση ΑΜΥΡΑ στην στάση του ΣΥΡΙΖΑ  διακρίνουμε τέτοιες πλευρές. Με το θέμα, αν και το είχαμε αναδείξει παλιότερα, θεωρήσαμε ότι είχε κλείσει με την απόρριψη της συμμετοχής της υποψηφιότητας του Αμυρά στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα όμως επανερχόμαστε μετά από ορισμένους  λαθεμένους χειρισμούς από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από μια προκλητική ανακοίνωση του ΔΗΚΚΙ που δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη και να αποσιωπηθεί κάτω τον οξύ χαρακτήρα της προεκλογικής αντιπαράθεσης με το "μαύρο μέτωπο".

Απέναντι στον Αμυρά ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και άλλοι (π.χ. εδώ: Ο Ιφικράτης Αμυράς απάντησε!!!) ενήργησαν σύμφωνα με τις σταλινικές παραδόσεις. Προσπάθησαν να τον βγάλουν τρελό και σαλεμένο για να μην τοποθετηθούν στις πολιτικές του απόψεις, τις οποίες απαξιώνουν να αναφερθούν. Στην πραγματικότητα αυτή η απαξίωση υποκρύπτει την συνενοχή και την κάλυψη από ένα ευρύτερο φάσμα δυνάμεων της "πατριωτικής" αριστεράς, εντός και εκτός του ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν παρόμοιες απόψεις αντιλήψεις και πρακτικές με τον Αμυρά.

Εξάλλου ο λόγος του Αμυρά είναι σαφώς πιο συγκροτημένος και πιο δομημένος από τον μέσο όρο του στελεχικού δυναμικού των κομματικών μηχανισμών της Αριστεράς. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαία η  ευκολία με την οποία μεταπήδησε από το ΕΠΑΜ του Καζάκη στο ΔΗΚΚΙ, ανέλαβε τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης του ΔΗΚΚΙ και  έγινε ευπρόσδεκτος από μια μερίδα δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ. Λοιπόν ο  Αμυράς προτάθηκε από το ΔΗΚΚΙ στο ψηφοδέλτιο της Α' Αθήνας και στηρίχθηκε από τις δυνάμεις του Αριστερού Ρεύματος και όχι μόνο... Εξάλλου μην ξεχνάμε ότι στην ιστοσελίδα του Αριστερού Ρεύματος την "ισκρα" είχε δημοσιευθεί το όνομα του ως υποψηφίου του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η βουλευτής του ΔΗΚΚΙ Ευγενία (Τζένη) Βαμβακά στην Β' Πειραιά βγήκε στις εκλογές της 6η Μάη με ψήφους του Αριστερού Ρεύματος. 


Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

Το νέο δεκάλεπτο του ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλογές τις 17 Ιούνη



και για να μην ξεχνιώμαστε, μια ματιά εδώ για το τι έλεγε ο κ. Αντωκάκης πέρσι τέτοια εποχή...

Ο παραδειγματικός χαρακτήρας της ελληνικής κρίσης

Αναδημοσίευση από τα "ΕΝΘΕΜΑΤΑ"
Οι ιστορικές ιδιαιτερότητες και η πολιτική της σημασία σήμερα

του Κωνσταντίνου Τσουκαλά

Από την πρώτη κιόλας μέρα, ένα φάντασμα στοιχειώνει τους Έλληνες: το φάντασμα της ιστορικής τους μοναδικότητας. Η βαριά καταγωγική σφραγίδα τούς αντιδιέστειλε προς τη «βάρβαρη» μουσουλμανική Ανατολή και η ένδοξη ελληνική γλώσσα τούς ξεχώριζε από τους κατά τεκμήριον άξεστους σλαβόφωνους γείτονές της. Την ίδια στιγμή όμως, το υπανάπτυκτο και φτωχό λίκνο του πολιτισμού δεν μπορούσε παρά να παραμένει ριζικά «άλλο» σε σχέση με τον ανεπτυγμένο κόσμο της Δυτικής και Κεντρικής Ευρώπης. 

Οι συνέπειες υπήρξαν μακροπρόθεσμα καταλυτικές. Σε καμία άλλη χώρα τα πολιτιστικά και πολιτικά διλήμματα δεν υπήρξαν τόσο εγγενή και έμμονα. Ακόμα και σήμερα, το ερώτημα «πού ανήκουμε» εξακολουθεί να ταλανίζει το συλλογικό συνειδητό. Έχοντας υπάρξει ταυτόχρονα τα θύματα, οι αναγκαίοι συνεργοί και οι πρόθυμοι διαμεσολαβητές ενός επείσακτου, διαμεσολαβημένου και κακοχωνεμένου ελληνοκεντρικού οριενταλισμού, οι «ανάδελφοι» Έλληνες δεν έπαψαν σε καμιά στιγμή να κοιτάζονται στον παραμορφωτικό καθρέφτη της φυσιολογικής τους μοναδικότητας. Ίσως, άλλωστε, αυτή να είναι η κοινή μοίρα των λεγόμενων «περιούσιων» λαών. Ενδοσκοπώντας ακατάπαυστα και ψυχαναγκαστικά γύρω από τους ιδρυτικούς τους μύθους, τείνουν να παραβλέψουν ότι, όπως έλεγε ο Καρλ Μαρξ σε σχέση με τους Εβραίους, επιζούν και υπάρχουν όχι εις πείσμα, αλλά λόγω της Ιστορίας, προφανώς δε και της πανουργίας της.

Θα χρειαστούν πάνω από εκατό χρόνια και μια ανεπανόρθωτη καταστροφή για να μπορέσουν οι Έλληνες να αποδεχτούν ότι, από ορισμένες έστω απόψεις, είναι ένας λαός σαν όλους τους άλλους, να συνομιλήσουν με τους γείτονές τους σε συμβολικά ισότιμη βάση και να αρχίσουν να προβληματίζονται για τις ιδεολογικές προεκτάσεις της έμμονης ιδιαιτερότητάς τους. Όμως, η ιστορία είχε άλλη γνώμη. Ο ρους του Δεύτερου Πολέμου και του Εμφυλίου οδήγησαν τη χώρα σε μια νέα «ιδιαιτερότητα», αντικειμενική αυτή τη φορά. Ακόμα μια φορά, η μοίρα των λαών που μας περιέβαλλαν δεν εμφανίζονταν ευθέως συγκρίσιμη με εκείνη των Ελλήνων. Το γεγονός ότι η κατεστραμμένη Ελλάδα που αναδύθηκε από τα ερείπια ήταν η πιο φτωχή χώρα του ελεύθερου κόσμου και, ταυτόχρονα, η μόνη καπιταλιστική χώρα των Βαλκανίων, προδίκαζε και πάλι μια εντελώς ιδιαίτερη ιστορική εξέλιξη.


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ