ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

Για την επόμενη ημέρα…


Απόσπασμα από το κείμενο του Δ. Μπελαντή "Για την επόμενη ημέρα…"

Το επόμενο πράγμα που έχει μεγάλη σημασία να κάνουμε είναι το να οργανώσουμε ένα πολιτικό και οργανωτικό αντιπαράδειγμα σε αυτό του ΣΥΡΙΖΑ, μια άλλη ποιότητα λειτουργίας και δράσης, πιο αμεσοδημοκρατική, πιο αντιγραφειοκρατική, πιο αντιεξουσιαστική. Μπορεί να παραμένουμε σε μια μορφή αντισυστημικού μαρξισμού, αλλά μπορούμε να μάθουμε πολλά πράγματα και από πιο κινηματικά μορφώματα (όπως, παρά την πολιτική και ιδεολογική τους φτώχεια, οι Ποδέμος) αλλά και καθαρά από την αναρχία, την παράδοση της αντιεξουσίας, και τα ρεύματα του αντιεξουσιαστικού και συμβουλιακού κομμουνισμού (δεν χρησιμοποιώ τον όρο «ελευθεριακού», γιατί, δυστυχώς, διεκδικείται από τον αναρχίζοντα νεοφιλελευθερισμό). Μια πρώτη δέσμη μέτρων, που θα μπορούσε να βοηθήσει την ΛΑΕ και άλλες ανάλογες πρωτοβουλίες θα μπορούσε να αποτελείται από τα στοιχειώδη –πάντα για εμένα– ακόλουθα μέτρα:

Θύμωσε ο ...Τσίπρας και δάγκασε τ’ αρχίδια του




Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο του Άκη Γαβριηλίδη με μια αλλαγή στον τίτλο του. Ο πραγματικός τίτλος του είναι: "Θύμωσε ο Κοτζιάς και δάγκασε τ’ αρχίδια του". Όμως θεωρούμε ότι δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα για δύο λόγους:

α. Η ευθύνη για την απόφαση μην παραστεί στη Σύνοδο για την καταπολέμηση του βίαιου εξτρεμισμού, που διοργάνωνε η κυβέρνηση των ΗΠΑ στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ είναι του πρωθυπουργού Α. Τσίπρα, ακόμα και είναι συναπόφαση με τον υπουργό Εξωτερικών.

β. Μπορεί τα επίσημα ανακοινωθέντα "ούτε λίγο ούτε πολύ (να) επιρρίπτουν την ευθύνη για αυτή τη «σοβαρή εμπλοκή», ακριβώς, στις ΗΠΑ", όπως ισχυρίζεται ο Α. Γαβριηλίδης, αλλά κατά ανεπίσημες πληροφορίες και δημοσιεύματα παρουσιάζουν έξαλλο τον Α. Τσίπρα  (Έξαλλος ο Τσίπρας με τον Κοτζιά!), καθώς το υπουργείο Εξωτερικών δεν κατάφερε αυτό που πετύχαιναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις: σε όλες τις διεθνείς διασκέψεις  όπου τα Σκόπια συμμετείχαν μόνο ως… FYROM και όχι με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Δεν γνωρίζουμε αν αυτή η ασυνέχεια στην πολιτική του ελληνικού κράτους οφείλεται σε ανικανότητα ή σε πολιτική πρόθεση του υπουργού εξωτερικών, όμως οδήγησε απ' ότι φαίνεται, τον Α. Τσίπρα όχι μια, αλλά δύο φορές να "δαγκώσει τ’ αρχίδια του"...


Σύμφωνα με το ηλεκτρονικό λεξικό slang.gr, η έκφραση «θύμωσε ο αγάς και δάγκασε τ’ αρχίδια του»

Λέγεται για ατυχή αντίδραση, δήθεν επιθετική, που στην πραγματικότητα αποβαίνει βλαπτική για τον αντιδρώντα. Λεονταρισμός από ανίσχυρο που δεν έχει ορθή αντίληψη της μειονεκτικής του θέσης. Στην επιθυμία του να βλάψει τον άλλο, ενεργεί άστοχα και βλάπτει περισσότερο (ή μοναχά) τον εαυτό του. Αυτογκόλ. Τσαμπουκάς αυτοκαταστροφικός και αποτυχημένος.

Δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερη περιγραφή για τη χθεσινή απόφαση του πρωθυπουργού και του υπουργού εξωτερικών της Ελλάδας να μην παραστούν στη Σύνοδο για την καταπολέμηση του βίαιου εξτρεμισμού, που διοργάνωνε η κυβέρνηση των ΗΠΑ στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.

Πότε τρέχουν τα σάλια του Β. Λεβέντη;



πόσπασμα από το κείμενο "Βασιλείου Λεβέντη σιελόρροια …" του Γιάννη Σχίζα)

Τα περίμενα όλα , αλλά όχι εκείνη τη φωνή συνταξιούχου γυμνασιάρχη – με διδακτικό και ελαφρώς ομοφυλοφιλέ στόμφο, με καθαρευουσιανισμούς και εκφράσεις παλαιάς κοπής. Κάτι σαν τον πρωταγωνιστή γνωστής τηλεοπτικής σειράς …

«Κύριε Πρόεδρε, εκ βάθους καρδίας εύχομαι ο θεός της Ελλάδος να σας διατηρεί εις αρίστην κατάστασιν ίνα επιτελείτε το εθνοσωτήριον και άκρως επωφελές δι ημάς έργον»…

Ο Λεβέντης μένει για λίγο διστακτικός, δείχνοντας να μην πιστεύει στ’ αυτιά του…
«Εσείς που αντιμετωπίζετε τους τριακοσίους αλήτας έχετε επωμισθεί το δύσκολον έργον της ανασυγκροτήσεως της χώρας»…

ΕΚΑΨΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΠΑΡΕΙ Η ΤΡΑΠΕΖΑ



Αναδημοσίευση από το "inred.gr"

Με την αμέριστη βοήθεια των προθύμων ΜΜΕ πέρασε στα ψιλά, η είδηση ότι με προεδρικό διάταγμα που έκρινε νόμιμο το Ε΄Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας προβλέπεται η διαδικασία ηλεκτρονικής δημοσίευσης αποσπάσματος κατασχετήριας έκθεσης και δηλώσεων πλειστηριασμών στην ιστοσελίδα του Ενιαίου Ταμείου Ανεξάρτητα Απασχολουμένων – Τομέα Ασφάλισης Νομικών (ΕΤΑΑ-ΤΑΝ). Ξεκινάνε δηλαδή οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί. Επιλογή που αποσκοπεί πρώτα στην ταχύτερη διευθέτηση της διαδικασίας και μαζί στοχεύει την αποτροπή της έκφρασης αλληλεγγύης με το σταμάτημα των πλειστηριασμών στα ειρηνοδικεία. Θα ειδοποιούνται οι κατεστραμμένοι δανειολήπτες, από την τοκογλυφία των τραπεζών κι από τα μνημόνια που ρήμαξαν τις ζωές τους, ότι ξαφνικά μένουν εντελώς στους δρόμους.

Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2015

Σήμερα ανοιχτή συνέλευση για τη συγκρότηση του Καραβανιού Αγώνα & Αλληλεγγύης στην Αθήνα




Νέα ανοιχτή συνέλευση για τη συγκρότηση του Καραβανιού Αγώνα & Αλληλεγγύης στην Αθήνα, Τρίτη 29/9, 19:00, στο Πολυτεχνείο (Πατησίων)

Την προηγούμενη Τρίτη (15/9) πραγματοποιήθηκε ανοιχτή συνέλευση για τη συγκρότηση του Καραβανιού Αγώνα & Αλληλεγγύης στην Αθήνα, με συμμετοχή αγωνιστών/ριών από εργατικές και κοινωνικές συλλογικότητες, συνεργατικά εγχειρήματα, το Καραβάνι Αγώνα & Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης, καθώς και εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ. Στη συζήτηση κατατέθηκαν ιδέες και προτάσεις για τη δράση του Καραβανιού, καθώς και προβληματισμοί για την ανάγκη μεγαλύτερης διασύνδεσης της προσπάθειας αυτής με σωματεία, δομές αλληλεγγύης, κοινωνικά κέντρα και συνεργατικά εγχειρήματα. Αποφασίστηκε να προχωρήσουμε σε νέα ανοιχτή συνέλευση την Τρίτη 29/9, 19:00, στο Πολυτεχνείο (Πατησίων).

Με ποιο δικαίωμα, Μακαριώτατε;



Αναδημοσίευση από το "protagon.gr"
του Γιάννη Παντελάκη

Ποιος έδωσε το δικαίωμα στον Αρχιεπίσκοπο να μιλάει υποτιμητικά για μια υπουργό και να τη χαρακτηρίζει ως «κάποια κυρία που έχει ορισμένες ιδέες που της ήρθαν στο μυαλό»; Και αναφερόμενος στο ίδιο πρόσωπο να προσθέτει πως «πρέπει να σοβαρευτούμε και να μην ακούμε τις ανοησίες τού ενός και του άλλου»... Η απάντηση, έχει ονοματεπώνυμο: Αλέξης Τσίπρας. Η πολιτική που ακολούθησε προεκλογικά και μετεκλογικά σε σχέση με την ιεραρχία, όχι απλά ακύρωσε τις πάγιες θέσεις του κόμματός του για διαχωρισμό Εκκλησίας-κράτους, αλλά αυτόματα έστειλε το μήνυμα στον Ιερώνυμο και γενικά κάθε ιεράρχη να συμπεριφέρεται όπως πάντα. Διεκδικώντας μερίδιο εξουσίας, ακόμα και για θέματα που δεν τον αφορούν και δεν προβλέπονται από το Σύνταγμα, το οποίο ο ίδιος επικαλείται.

STOP TTIP


 κλικ στην εικόνα για να υπογράψεις
Η Ελλάδα έγινε η 21η χώρα που συγκέντρωσε τον ελάχιστο απαραίτητο αριθμό υπογραφών που απαιτεί η Aυτο-οργανωμένη Πρωτοβουλία Ευρωπαίων Πολιτών (ECI) Ενάντια στην ΤΤΙΡ και την CETA. Η Πρωτοβουλία βάλει στόχο μέχρι τις να μαζευτούν 3 εκατομμύρια υπογραφές μέχρι τις 6 Οκτωβρίου. Μέχρι σήμερα έχουν υπογράψει πάνω από 2,900.000 Ευρωπαίοι πολίτες.

Ένα αναλυτικό κείμενο του John Hilary:

Η ελληνική κυβέρνηση δεν παίρνει θέση:


Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2015

Η δικαιοσύνη "ακούμπησε" το πραγματικό ...παρακράτος, Θα προχωρήσει παραπέρα;















Πριν 3 μήνες γράφαμε με αφορμή την είδηση ότι αποσύρεται η δίωξη εναντίον του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ (Αντί να διαγράψουν το χρέος διαγράφουν τις ποινικές ευθύνες εκείνων που το έκαναν "αεροπλανάκι"!...): Επιβολή της κυριαρχίας των νεοφιλελεύθερων μαφιών που κυβερνούν την ΕΕ, δεν αρκείται στην εξασφάλιση μιας υποτακτικής "διοίκησης" της χώρας. Απαιτεί και τον μετασχηματισμό του κράτους με την ενίσχυση του "ευρωπαϊκού παρακράτους".

η συνέχεια  αυτής της υπόθεσης εδώ:


ΣΦΙΓΓΕΙ Ο ΚΛΟΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΗΣ ΕΛΣΤΑΤ

Του Λεωνίδα Βατικιώτη – «Επίκαιρα»

Αποφεύχθηκε η προσπάθεια να πέσει στα μαλακά

Καταπέλτης είναι η έκθεση αναίρεσης της αντιεισαγγελέα του Μ Αρείου Πάγου για την υπόθεση της Στατιστικής Υπηρεσίας. Στις σελίδες της ξετυλίγονται με τον πιο εμπεριστατωμένο τρόπο όλες οι αλχημείες που οδήγησαν στο φούσκωμα των στοιχείων των δημόσιων οικονομικών για να οδηγηθεί η Ελλάδα στο κρεματόριο του Μνημονίου.

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΩΣ ΛΑΕ


Toυ Δημήτρη Μπελαντή
(Απόσμασμα από το κείμενο

Το βασικό πράγμα που οφείλουμε να κάνουμε ως ΛΑΕ, εκτός από την άμεση εμπλοκή μας στα αντιμνημονιακά και αντικαπιταλιστικά κινήματα, είναι το να μην κλείσουμε εύκολα τον διάλογο για το τι έφταιξε, να μην μπούμε σε μια εύκολη και αδιέξοδη λογική γρήγορης συγκρότησης, γρήγορης συγκρότησης οργάνων, συνεδριακών διαδικασιών , καταστάσεων που παγιώνουν και ηγεσίες αλλά και διλήμματα και κλείνουν την σκέψη μας. Η ήττα είναι βαθειά και δεν επιλύεται χωρίς στέρεα υλικά, χωρίς προγραμματική εμβάθυνση μαζί με τον λαό και την κοινωνία, χωρίς προσφυγή στην ιδεολογία και την θεωρία μας, η οποία δεν είναι και δεν θα ξαναγίνει αλώβητη από την ήττα και τον κίνδυνο βιολογικής εξαφάνισης. Ας πάμε στο τι πρέπει να κάνουμε και να μην κάνουμε ειδικότερα :

- Πλήρες δημοκρατικό άνοιγμα, συγκρότηση στην βάση με βάση την άμεση δημοκρατία, την αυτοοργάνωση, την πρωτοβουλία και την διάθεση αντίστασης στο Μνημόνιο χωρίς πολλά ιδεολογικά προαπαιτούμενα. Συγκρότηση μαζικών και ανοιχτών οργανώσεων βάσης που δεν θα είναι απλώς ένα πεδίο λήψης αποφάσεων προκατασκευασμένων από τις συνιστώσες, πουδεν θα επικυρώνουν προηγούμενες συσκέψεις των κομμάτων-συνιστωσών. Επιτέλους, άνοιγμα σε μια πιο αντιεξουσιαστική αντίληψη για την αριστερή και κομμουνιστική πολιτική.

ΑΝΑΣΤΟΧΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ



Ξεκινάμε με το δεδομένο ότι δεν γεννηθήκαμε για να αναπαραγάγουμε τις αριστερές στρατηγικές που έχουν ήδη δοκιμαστεί και αποτύχει. Δεν φιλοδοξούμε να εξελιχθούμε ούτε σε ένα «καλό ΚΚΕ», ούτε σε μια «μεγάλη ΑΝΤΑΡΣΥΑ», ούτε σε έναν «πιο ριζοσπαστικό ΣΥΡΙΖΑ του 2012». Φιλοδοξούμε να αξιοποιήσουμε ό,τι θετικό έχουν να επιδείξουν όλες οι προηγούμενες αριστερές προσπάθειες (γιατί κάθε μια έχει βέβαια και τα θετικά της) μέσα σε μια νέα ποιότητα: ένα πολυφωνικό, πολιτικό μέτωπο με αναφορά στη μισθωτή εργασία και τη σοσιαλιστική προοπτική, με μάχιμη, εναλλακτική πολιτική πρόταση ρήξης για το σήμερα κι όχι για τη Δευτέρα Παρουσία, με ανοιχτή, δημοκρατική συγκρότηση, μακριά από γραφειοκρατικές ιεραρχίες και συναλλαγές «μικρών πολιτικών γραφείων».
Αναδημοσίευση από το "iskra.gr"
του Πέτρου Παπακωνσταντίνου:

Σκέψεις για την εκλογική μάχη και την επόμενη μέρα της Λαϊκής Ενότητας

Το εκλογικό αποτέλεσμα της 20ής Σεπτεμβρίου φαίνεται να κλείνει δύο κύκλους της πολιτικής μας ζωής. Πρώτα απ” όλα, τον μικρό κύκλο που άνοιξε στις 25 Ιανουαρίου με την εκλογική νίκη της Αριστεράς και το σχηματισμό αντιμνημονιακής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ. Βέβαια, η κυβέρνηση έμεινε βασικά η ίδια, αλλά μόνο για να επιβεβαιώσει ότι καθένας επιστρέφει από το όποιο ταξίδι του άλλος άνθρωπος- όχι πάντα καλύτερος. Ακόμη κι ανάμεσα σε όσους ένοιωσαν ανακούφιση που δεν βγήκε η Νέα Δημοκρατία (ένα συναίσθημα απολύτως κατανοητό), λίγοι ξανάζησαν το βράδυ της 20ής Σεπτεμβρίου την ελπίδα, τη ζεστασιά και τον ενθουσιασμό του περασμένου Γενάρη. Οι πιο πολλοί ψήφισαν- αν ψήφισαν- ΣΥΡΙΖΑ με βαρειά καρδιά, κάποτε και με κάποια ντροπή.


Μεταλλάχτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ;

άλλο "μεταμόρφωση" και άλλο "μετάλλαξη"...

Ο  Π. Λαφαζάνης χρησιμοποιούσε προεκλογικά την έκφραση “εναπομείνας ΣΥΡΙΖΑ” για το κόμμα του Α. Τσίπρα που κατέβηκε στις εκλογές. Αρκετοί αριστεροί χρησιμοποιούν την έκφραση “μεταλλαγμένος ΣΥΡΙΖΑ”. Αν και από πρώτη ματιά φαίνεται ότι είναι ένας χαρακτηρισμός που ανταποκρίνεται καλύτερα στην πραγματικότητα, είναι πολιτικά λαθεμένος.

Ο Χρήστος Λάσκος, αυτή την “μετάλλαξη” στο άρθρο του Η κρύα εκδίκηση του Λεωνίδα Κύρκου την χαρακτηρίζει ως ιστορική δικαίωση της ΔΗΜΑΡ:
Αν θέλαμε σήμερα, λίγες μέρες μετά τις εκλογές, να συνοψίσουμε τα όσα συνέβησαν τον τελευταίο χρόνο στην ελληνική πολιτική ζωή, νομίζω πως η πιο περιεκτική διατύπωση είναι πως πρόκειται για την συντριπτική δικαίωση της ΔΗΜΑΡ

H κρυφή γοητεία της εξουσίας




Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"
του Περικλή Κοροβέση

Θεωρητικά κάθε κόμμα πριν από τις εκλογές, μικρό ή μεγάλο, παρουσιάζει ένα πρόγραμμα, άσχετα αν θα εφαρμοστεί ή όχι. Συνήθως είναι ένα μείγμα γοητευτικής ασάφειας και δημαγωγίας, ενίοτε και με παραλογισμούς και παράλληλα επιθέσεις στον αντίπαλο, κάθε είδους.

Το τι θα πράξουν όταν γίνουν κυβέρνηση φαίνεται στα πρώτα μέτρα που θα πάρουν, τα οποία δεν είχαν εμφανιστεί στο πρόγραμμά τους. Κατά κάποιο τρόπο αυτό που θέλουν να εφαρμόσουν το κρύβουν προεκλογικά.

Εξαίρεση σε αυτή την παράδοση αποτέλεσε ο Τσίπρας με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης: ήταν συγκεκριμένο και ίσχυε ακόμα και το πολυσέλιδο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που είχε ψηφιστεί στο λεγόμενο ιδρυτικό συνέδριο του κόμματος (είχαν προηγηθεί άλλα δύο συνέδρια του ΣΥΡΙΖΑ που τα έφαγε η μαρμάγκα).

Στους εφτά μήνες η κυβέρνηση Τσίπρα έκανε ελάχιστα από αυτά για τα οποία είχε δεσμευτεί. Το κύριο κυβερνητικό έργο ήταν οι διαπραγματεύσεις. Αλλά τι διαπραγματεύσεις;

Κατά τον Βαρουφάκη, ο μόνος σκοπός αυτών των διαπραγματεύσεων ήταν ο εξευτελισμός της Ελλάδας.

Τότε γιατί τις συνεχίσαμε; Για εσωτερική κατανάλωση και να περάσει η αντίληψη πως ο Τσίπρας πάλεψε με θηρία, ενώ στην ουσία είχε γίνει αποδεκτό το τρίτο Μνημόνιο και ήταν πια θέμα χρόνου η υπογραφή του.

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015

Ο Αλέξης δεν θα γίνει ποτέ ... Αλεξάντερ


Λένιν ξύπνα, ο Μπρέζνιεφ τρελάθηκε!" [*]
του Γιώργου Καλαντζόπουλου

...Το πρώτο που χρειαζόμαστε - όσο πιo επιτακτικό γίνεται - είναι η σταθεροποίηση και η ομαλοποίηση της κατάστασης στην πατρίδα μας. Ξέρω πως θα είναι πολύ δύσκολο, πρέπει όμως να το θεωρήσουμε ως μια βασική προϋπόθεση για τα επόμενα βήματα. Ακριβώς γι' αυτό βασίζομαι στη δική σας στήριξη, όπως μας τη δώσατε μέχρι σήμερα, και εύχομαι να βοηθήσετε και πάλι - αξιολογώντας νηφάλια την κατάσταση - με την εμπιστοσύνη και την ενεργό σύμπραξή σας, ακόμη και στην περίπτωση που θα αναγκαστούμε να προβούμε σε ορισμένα προσωρινά μέτρα περιορισμού του βαθμού δημοκρατίας και ελευθερίας λόγου που κατακτήσαμε, μέτρα τα οποία σε μία ομαλή κατάσταση δεν θα έπρεπε να λάβουμε. Σας ζητώ όμως να συλλογιστείτε βαθιά σε ποια εποχή ζούμε. Όσο πιο σύντομα θα καταφέρουμε να εξομαλύνουμε το πράγματα στη χώρα μας και όσο μεγαλύτερη στήριξη θα μας δώσετε τόσο γρηγορότερα θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε στα επόμενα βήματα της πορείας που χαράξαμε τον Ιανουάριο. Δε θέλουμε να αναζητάμε μόνοι μας το δρόμο για την επίλυση των προβλημάτων, βασιζόμαστε όχι μόνο στις δικές μας δυνάμεις, αλλά κυρίως στις δικές σας, στη δύναμη του ήθους και στον χαρακτήρα σας, στην ανεπηρέαστη σκέψη σας που πρέπει να πηγάζει από την λογική, τη σύνεση και να λαμβάνει υπόψη την πραγματικότητα που υπάρχει σήμερα στην πατρίδα μας. Αυτό δεν μπορεί να αγνοηθεί.

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2015

Σεξιστική επίθεση Στάθη κατά Ραχήλ




Λάμπει, όσον οι ημέρες, κατάκορφα στο στερέωμα η κυρία Ραχήλ Μακρή. Χθες αποφάνθηκε ότι η Βουλή είναι «οίκος ανοχής», ρισκάροντας να της απαντήσει κάποιος ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατον χωρίς την παρουσία της ίδιας ή όποιου άλλου αμολάει φασίζοντα, αντικοινοβουλευτικά και σεξιστικά σχόλια
( Ο Στάθης στον eniko)

Μια αναλυτική απάντηση στον Στάθη, εδώ:


το δικό μας σχόλιο:

Στην Α' Αθηνών η Λαϊκή Ενότητα πήρε μεγαλύτερο ποσοστό (3.58%) σε σχέση με Β' Αθηνών (3.13%) και την Αχαΐα (3.48%) όπου τα κόμματα της Αριστεράς παραδοσιακά σημειώνουν μεγαλύτερα ποσοστά. Ο ελιγμός να μεταφερθεί ο πρώτος σε ψήφους βουλευτής (Κ. Λαπαβίτσας) από την Ημαθία επικεφαλής του ψηφοδελτίου στην Αχαΐα δεν απέδωσε τα αναμενόμενα σε αντίθεση με την παραμονή της Ζωής Κωνσταντοπούλου στην Α' Αθηνών. Αν η Ζωή είχε τοποθετηθεί ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου στην γειτονική περιφέρεια Β' Αθηνών σήμερα η Λαϊκή Ενότητα - και με αυτά τα ποσοστά που σημείωσε στις υπόλοιπες περιφέρειες - είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα ήταν σήμερα στην βουλή. Δεν πρόκειται για ένα μεμονωμένο - αλλά κρίσιμο - λάθος εκλογικής ταχτικής που σημειώθηκε στην προεκλογική περίοδο.

Ανακοίνωση του Πολιτικού Συμβουλίου της Λαϊκής Ενότητας για το εκλογικό αποτέλεσμα.




1. Συνεδρίασε το Πολιτικό Συμβούλιο της Λαϊκής Ενότητας για μια πρώτη εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος και για τον προγραμματισμό δράσης μέχρι το τέλος του χρόνου.


Το Πολιτικό Συμβούλιο ευχαριστεί θερμά τους 155.000 πολίτες που υποστήριξαν με την ψήφο τους τη Λαϊκή Ενότητα, απορρίπτοντας τον πολιτικό και συναισθηματικό εκβιασμό, ξεπερνώντας την προσπάθεια τρομοκράτησης του εκλογικού σώματος. Χαιρετίζει τα μέλη και τους φίλους της Λαϊκής Ενότητας, που έδωσαν με αυταπάρνηση και ανιδιοτέλεια τον εκλογικό αγώνα. Αυτή η αγωνιστική προσφορά μας επωμίζει ευθύνες και ενισχύει την αποφασιστικότητά μας να συνεχίσουμε τη μεγάλη προσπάθεια που μόλις ξεκινήσαμε.

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2015

“Ανθ΄ ημών ...Λεβέντης”



(μερικά στοιχεία για την ιστορικότητα και την ασυνέχεια της “Λαϊκής Ενότητας”)
Η ιστορική δήλωση του Χαρίλαου Τρικούπη, μετά τις εκλογές του 1895 όταν έχασε την βουλευτική έδρα από τον Μιλτιάδη Γουλιμή, δεν περιοριζόταν μόνο στην γνωστή φράση “ Ανθ΄ ημών Γουλιμής”, αλλά συνοδευόταν και από μια άλλη που σχεδόν πάντα την παραλείπουν όσοι την μνημονεύουν: “Καληνύχτα σας”.

Σε αντίθεση με την απαξιωτική συμπεριφορά του Χ. Τρικούπη, ο Μ. Γουλιμής, μόλις πληροφορήθηκε την αποτυχία του Τρικούπη εκδήλωσε την πρόθεσή του να παραιτηθεί υπερ αυτού. Ο Χαρίλαος Τρικούπης δεν την αποδέχτηκε και αποσύρθηκε έκτοτε από την πολιτική μέχρι τον θάνατό του. Η στάση του Γουλιμή, έχει ιδιαίτερη αξία αν λάβουμε επιπρόσθετα υπόψη μας το γεγονός ότι στις παραμονές των εκλογών ο Χαρίλαος Τρικούπης όταν είδε το ρεύμα που διαμορφωνόταν εναντίον του, εγκατέλειψε τον πολιτικό «σύντροφό» του Γουλιμή που είχε σταθεί πιστά δίπλα του και συνδέθηκε με τον αντίπαλό του, Δεληγεώργη, νομίζοντας ότι έτσι εξασφαλίζει την εκλογή του...


Πρώτες σκέψεις μετά τις εκλογές



της Ελένης Πορτάλιου
(δημοσιεύτηκε στην Εργατική Αριστερά και το RProject 23/9/2015)

Λογαριάζοντας την ήττα μας στα μετόπισθεν ενώ ο μεγάλος πόλεμος μαίνεται στα χαρακώματα, θα ήθελα να συνομιλήσουμε πάνω στη σύντομη ιστορία των εκλογών, ξεκινώντας από τα ταπεινά μας βήματα στην ομίχλη του δυσοίωνου Σεπτέμβρη και των δύο μηνών που προηγήθηκαν, για να φτάσουμε ύστερα σε όσα ερμηνεύουν η «κοινοτοπία του κακού» και η υπεροπλία των αντιπάλων μας.

Το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, το κοινοβουλευτικό ΟΧΙ, η Λαϊκή Ενότητα

Μας έκλεψαν τον χρόνο λέμε όλοι για να ερμηνεύσουμε μια αιτία του αποτελέσματος. Ναι, αλλά ο χρόνος είναι πάντα στη δικαιοδοσία της εξουσίας που αιφνιδιάζει με στρατηγικές πολέμου, εν προκειμένω εκλογές, με σκοπό να διαλυθεί το αντιμνημονιακό στρατόπεδο και να προκύψει μνημονιακή κυβέρνηση.

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

Δεν το τόλμησε ο Σαμαράς, το έκανε ο Τσίπρας..




Μια ματιά και εδώ:
Αφέθηκαν ελεύθεροι οι αλληλέγγυοι και οι συνδικαλιστές της ΠΟΣΠΕΡΤ

.

Κατάληψη της παλιάς φοιτητικής λέσχης στην Αθήνα για την στέγαση των Προσφύγων



Σε κατάληψη της παλιάς φοιτητικής λέσχης της οδού Αραχώβης στην Αθήνα, ώστε να χρησιμοποιηθεί ως κατάλυμα για τους πρόσφυγες προχώρησε η Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας, με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις στο προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα και καλεί σήμερα σε ανοιχτή συνέλευση καλούνται συλλογικότητες και δομές αλληλέγγυων και αγωνιστών/ριων, σήμερα 22/9 στις 19:00 στον κατειλημμένο χώρο της οδού Αραχώβης 44.

Κατάληψη Στέγης Προσφύγων

Με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις στο προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα, πήραμε την πρωτοβουλία κατάληψης της παλιάς φοιτητικής λέσχης της οδού Αραχώβης, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως δομή στέγασης και οργάνωσης προσφύγων και μεταναστών μέσα από τις πρακτικές της αυτοοργάνωσης και της αυτοδιαχείρισης. Η πρωτοβουλία αυτή, έρχεται να τοποθετηθεί μπροστά σε ένα μεγάλο εύρος πολιτικών εξελίξεων και να διευρύνει τις κινηματικές πρακτικές παρέμβασης και επικοινωνίας με τις μεταναστευτικές κοινότητες και τα προσφυγικά ρεύματα.


Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

Όλοι δουλεύουν για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου



Αναδημοσίευση από το  "πιτσιρίκος"

Είναι άγρια η χαρά της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, των ΜΜΕ των ολιγαρχών, του Βερολίνου και των Βρυξελλών από το γεγονός πως η Λαϊκή Ενότητα δεν κατάφερε να μπει στη Βουλή. Αν όλοι αυτοί χαίρονται για το γεγονός πως η Λαϊκή Ενότητα δεν μπήκε στη Βουλή, οι πολίτες μάλλον δεν θα πρέπει να χαίρονται ιδιαίτερα.

Κι όμως, καλύτερα που δεν μπήκε στην Βουλή η Λαϊκή Ενότητα.

Αν η Λαϊκή Ενότητα είχε μπει στην Βουλή, θα έχανε πολύτιμο χρόνο από τις προετοιμασίες που πρέπει να κάνει για να γίνει ένα κανονικό κόμμα, και όχι ένα άθροισμα προσωπικοτήτων· ο ένας μήνας δεν ήταν αρκετός για να συμβεί αυτό.

Επίσης, η Λαϊκή Ενότητα θα έχει τον χρόνο να δει τα λάθη που έκανε, να αντιληφθεί πως χρειάζεται ένα ξεκάθαρο μήνυμα -και όχι να επαναλαμβάνει τις ανοησίες του ΣΥΡΙΖΑ που κατέρρευσαν- και να σκεφτεί ξανά την εκλογική συνεργασία σε ένα κοινό μέτωπο με άλλα κόμματα.

Πως ένας συνεργάτης του “iskra.gr” εξηγεί την εκλογική ήττα της “Λαϊκής Ενότητας”...


(κλικ για μεγέθυνση)

Προσπαθώντας να μιμηθούμε την Φώφη Γεννηματά, για να αποδώσουμε το “χρυσό βατόμουρο” για αναλύσεις του εκλογικού αποτελέσματος που προέρχονται από χώρους της Αριστεράς , εντοπίσαμε το κείμενο του Στάθη Σταυρόπουλου με το τίτλο “SKYFALL...” που συναγωνίζεται σε πειστικότα επιχειρημάτων και βάθος πολιτικής ανάλυσης το κείμενο του Παναγιώτη ΜαυροειδήΜα καλά, πως και δεν έπεσε ο ΣΥΡΙΖΑ;”.Όμως, τελικά εντοπίσαμε κάποιο άλλο ενός ταχτικού συνεργάτη του “iskra.gr” (μερικά ενδεικτικά δημοσιεύματά του: ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΡΗΞΗ; ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΡΕ, ΤΙ ΣΟΥ ΖΗΤΑΝΕΔΥΣΑΡΜΟΝΙΕΣ ), που τα ξεπερνάει και τα δύο άλλα, κυρίως για την γλωσσική του γλαφυρότητα και το απλό και λαϊκό του ύφος με το οποίο αγγίζει στο κόσμο της Συνασποκουκουέδικης Αριστεράς. Μιας και δεν το δημοσίευσε το iskra.gr, το αναδημοσιεύουμε από την "αυγή":


DeadEnd: Ταξίδι στην ήττα



Αναδημοσίευση από το "Το Περιοδικό"
των "φίλων του Σίσυφου"

Στην παράδοση της αριστεράς η λέξη ήττα συναγωνίζεται διαρκώς με τη λέξη προδοσία. Σχεδόν κάθε ήττα πρέπει να είναι το αποτέλεσμα μιας μικρότερης ή μεγαλύτερης προδοσίας. Το να φορτώνεται η ήττα σε προδοσία λειτουργεί ως ένας μεγάλος μηχανισμός αποσιώπησης των πραγματικών αδιεξόδων. Επιτρέπει σε θεωρητικά σχήματα και δοξασίες να επιβιώνουν αφού σε τελευταία ανάλυση «δεν ηττήθηκαν, αλλά προδόθηκαν». Έτσι μετά από κάθε ήττα/προδοσία αυτό που χρειάζεται είναι η επιστροφή στην καθαρότητα μιας συλλογικότητας χωρίς προδότες και στην πολιτική και θεωρητική συνέπεια που μπορεί να ολοκληρώσει νικηφόρα τον αγώνα.


Αρκεί μια γρήγορη ματιά στον τρόπο με τον οποίο το κομμουνιστικό κίνημα χειρίστηκε ζητήματα όπως η μετασταλινική περίοδος, ή η ανατροπή στις χώρες του ανατολικού μπλοκ για να δει κάποιος τη σκουριά της ανάλυσης και τη θεωρητική τύφλωση. Προφανώς και η ελληνική αριστερά δεν έχει ξεστρατίσει από τον παραπάνω κανόνα. Αδιαμφισβήτητος μάρτυρας η τύχη της πλειοψηφίας όσων διετέλεσαν κάποια στιγμή γενικοί γραμματείς του ΚΚΕ.

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

Μερικές πλευρές της μετεκλογικής συγκυρίας...

Η εκλογές επιβεβαίωσαν την συνέχεια του κράτους με τις ίδιες πολιτικές και με τα ίδια μέσα,

Αλέξης Τσίπρας 20-09-20015: «Ενώνουμε τις δυνάμεις μας και προχωράμε μαζί για να συνεχίσουμε όσα ξεκινήσαμε το Γενάρη»...

αλλά και τα αδιέξοδα της συνέχειας της πολιτικής της παραδοσιακής Αριστεράς. Από το δημοψήφισμα μέχρι και τις εκλογές δεν άλλαξε στάση και πολιτική ούτε ο λαϊκός παράγοντας, ούτε η παραδοσιακή Αριστερά. Δυο προεκλογικά κείμενα που αναφέρονται σε πλευρές αυτού του ζητήματος:

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2015

Δήλωση στήριξης της "Λαϊκής Ενότητας" από τον Γ. Βαρουφάκη




Πρώτον, την ακύρωση του γενναίου ΟΧΙ που είπε το 62% των ελλήνων (υπό καθεστώς μιντιακής τρομολαγνείας και κλειστών τραπεζών) σε αδιέξοδα, ταπεινωτικά, παράλογα Μνημονιακά προγράμματα.

Δεύτερον, την νομιμοποίηση της Συνθηκολόγησης που ακολούθησε με την υπογραφή του αδιέξοδου, ταπεινωτικού, παράλογου 3ο Μνημονίου.

Το 3ο Μνημόνιο είναι απολύτως μη βιώσιμο και, το χειρότερο, στερεί την οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση (όσο καλοπροαίρετη κι αν είναι) τα εργαλεία για να προβεί στην ρήξη με την ολιγαρχία και την αυτοτροφοδοτούμενη κρίση (βλ. διατήρηση στόχων πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% επί του ΑΕΠ για το 2018 και μετά, κατάργηση ΣΔΟΕ και υπαγωγή του στην υπό την τρόικα ΓΓΔΕ, δημιουργία ταμείου δημόσιας περιουσίας που θα ελέγχεται - ακριβώς όπως το ΤΧΣ - από το Euro Working Group, εδάφιο στο ψηφισμένο από την Βουλή Μνημόνιο με το οποίο δεσμεύεται η κυβέρνηση να συμφωνεί για το κάθε τι με τους θεσμούς – χωρίς να υπάρχει ανάλογη δέσμευση των θεσμών να συμφωνούν με την ελληνική κυβέρνηση κλπ κλπ).

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2015

«ΛΕΥΚΟΠΛΑΣΤΗΣ ΓΙΑ ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΝΤΙΝΟΜΙΕΣ»* ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ



της Ελένης Πορτάλιου

Στην έρημο της κυρίαρχης πολιτικής, η οποία διαρκώς αποκαλύπτεται ως τεχνική της εξουσίας, οι μειοψηφίες που επιμένουν ότι η ιστορία δεν ανήκει στους ισχυρούς «σκαρφαλώνουν», όπως θα έλεγε ο Σαββόπουλος της νιότης μας, «σε σκοτάδια απόλυτα». Το «νέο» που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, ξέροντας πολύ καλά πώς να μεταμορφώνεται για να παραμένει ισχυρός πόλος στο διπολισμό της ενιαίας σκέψης των μνημονίων, είναι μια μετωνυμία του «παλιού».

Βιώνουμε ένα συλλογικό και ατομικό τραύμα με ανάμεικτα αισθήματα απογοήτευσης, οργής και επιθυμίας να συνεχίσουμε. Ο αναστοχασμός, οι ατομικές αναζητήσεις και τα συλλογικά εγχειρήματα χρειάζονται χρόνο για να γίνουν σωστά. Αυτό τον χρόνο μας κλέβει το μνημονιακό σύστημα. Προκηρύσσει εκλογές εξπρές για να περιορίσει το κοινοβουλευτικό ΟΧΙ, που εκδηλώθηκε δυναμικά στις τρεις ψηφοφορίες και συνεχίζει με τη Λαϊκή Ενότητα, και για να αποκρύψει, όσο μπορεί, το έργο της επόμενης ημέρας - δηλαδή την απαρέγκλιτη εφαρμογή των συμφωνηθέντων με τους δανειστές.

Ο δημοκρατικός εξωραϊσμός ενός χρηματοπιστωτικού πραξικοπήματος



της Βίκης Σκούμπη


Θα ξεκινήσω διευκρινίζοντας ότι συνυπέγραψα μεν το κείμενο 10 θέσεις για την κριτική αποτίμηση της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς ωστόσο να συστρατεύομαι ή να προσχωρώ στην ΛΑ.Ε. Θεωρώ ότι το βασικό επίδικο των εκλογών της 20ης Σεπτέμβρη είναι η ‘δημοκρατική’ νομιμοποίηση ενός χρηματοπιστωτικού πραξικοπήματος [1] και επομένως σωστότερο είναι να απέχω για να μην νομιμοποιήσω έστω και με μια ψήφο διαμαρτυρίας μια παρωδία δημοκρατικής διαδικασίας. Πρόκειται για μια συνειδητή πολιτική χειρονομία που πόρρω απέχει από οποιανδήποτε μορφή αναχωρητισμού ή παραίτησης. Δεν αποσκοπώ να πείσω οποιονδήποτε άλλο να ασπαστεί αυτή την θέση που ούτε εύκολη ούτε ανέξοδη είναι και για μένα την ίδια. Θα ήθελα όμως να καταθέσω κάποιες σκέψεις για την συγκυρία.

Ένα σύντομο ανέκδοτο: Ο ΣΥΡΙΖΑ θα συγκρουστεί με τους ολιγάρχες και τη διαπλοκή

Αγώνας  ΑΕΚ - ομάδας Ιωαννίνων, 13/9/2015
της Ελένης Πορτάλιου

Στον αγώνα της ΑΕΚ με την ομάδα των Ιωαννίνων (13/9/2015) είχαμε μια πανοραμική εικόνα 1000 λέξεις : ο υπ. αρ. 2 εκπρόσωπος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ Α. Φλαμπουράρης, ο αρχιερέας της μαύρης «επιχειρηματικότητας» και της διαπλοκής Δ. Μελισσανίδης και από κοντά 1-2 περίεργα πρόσωπα, θα τα έλεγες, επί το ευγενικότερο, σωματοφύλακες.

Μερικούς μήνες πριν - τον Ιανουάριο του 2015 - ο συνταγματάρχης Αχμέντ Μεσμέρι, εκπρόσωπος των ενόπλων δυνάμεων της Λιβυής, κάνει σοβαρότατες καταγγελίες για μεταφορά τζιχαντιστών με το πλοίο Araevo της Aegean Shipping Enterprises Company, η οποία σχετίζεται με την οικογένεια Μελισσανίδη.


Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2015

Τα τρακτέρ έξω από τα εκλογικά κέντρα την Κυριακή




Σε εκλογικά κέντρα και συνοριακούς σταθμούς θα βρίσκονται οι αγρότες της Β. Ελλάδας την Κυριακή των εκλογών. Όπως δήλωσε ο επικεφαλής της Πανελλήνιας Συντονιστικής Επιτροπής Αγροτών και Κτηνοτρόφων, Χρήστος Γκόντιας, από αύριο, οι αγρότες θα έχουν παρατεταγμένα τα τρακτέρ τους σε διάφορα «κομβικά σημεία» του εθνικού και επαρχιακού δικτύου, αλλά δεν έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες.


Αν ζούσε σήμερα Θ. Κολοκοτρώνης τι θα έλεγε για τις εκλογές;



... και θα έδινε τον λόγο στον Eduardo Galeano για να συνεχίσει:

Μια στρατηγική που δεν υπάρχει πια...



Η ήττα βοηθάει να βγάλεις χρήσιμα συμπεράσματα, με την προϋπόθεση ότι θα την αναγνωρίσεις, θα την πεις με το όνομά της, και θα ανιχνεύσεις τις αιτίες που την γέννησαν, και γνωρίζοντας πώς να σπρώξεις την κριτική σου σκέψη μέχρι τη ρίζα των θεωρητικών και πολιτικών σου αδυναμιών, κάτι που κατάφερε να κάνει ο Αντόνιο Γκράμσι μετά την ήττα της εργατικής τάξης, την κόκκινη διετία, και μετά την έλευση του φασισμού.
Διαφορετικά η ανικανότητα μας θα οδηγήσει σε μια νέα βαριά ήττα συνολικά της ευρωπαϊκής αριστεράς, όχι υπό τη μορφή μιας παθητικής επανάστασης, αλλά με τη μορφή μιας πραγματικής στροφής που θα αλλάξει (και ήδη αλλάζει) με πρωτόγνωρους αντιδραστικούς τρόπους το χαρακτήρα της Ευρώπης.


Το Κόμμα της κομουνιστικής Επανίδρυσης μετά την παράδοση Τσίπρα
(πηγή:  Una strategia che non c'è più. Il Prc davanti alla resa di Tsipras
Αναδημοσίευση από το "περγάδι (το)"

Η ελληνική κρίση ήταν το σημείο χωρίς επιστροφή των εμπειριών της ευρωπαϊκής ριζοσπαστικής αριστεράς, από τις πιο «θεσμικές» συνιστώσες της μέχρι τις τυπικά πιο «ανταγωνιστικές». Μέχρι τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιανουάριο του 2015, θα μπορούσε κανείς καλόπιστα να πιστεύει ότι ένα μεγάλο διαρθρωμένο πολιτικό κίνημα, ως άμεση έκφραση ενός επίσης διαρθρωμένου κοινωνικού μετώπου που αναπτύχθηκε σε μια μακρά πορεία αγώνων και κινητοποιήσεων, θα ανέβαινε στη κυβέρνηση μιας χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έτσι θα έβαζε ένα τέλος στις πολιτικές λιτότητας, στα πλαίσια πάντα μιας «ευρωπαϊστικής» προοπτικής που δεν θα αμφισβητούσε την παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2015

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2015

ΤΕΛΙΚΑ, ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ ΜΕΝ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΑΡΙΣΤΕΡΗ




Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα:

Η μετάλλαξη (πολιτική, ιδεολογική, αξιακή κ.λπ.) του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός του αντιλαϊκού χαρακτήρα της, προκαλεί πολιτικές εξελίξεις προς τα δεξιά. Οδηγούμαστε σε διακομματικές / «οικουμενικές» κυβερνητικές λύσεις για να εφαρμοστεί το τρίτο μνημόνιο και να εμπεδωθεί η πλήρης υποταγή της χώρας στο συνολικό σχεδιασμό της ΕΕ.

Για αυτή την κατάσταση βασική ευθύνη έχει η κυβέρνηση. Προφανώς, δεν υποτιμάμε τους συντριπτικούς διεθνείς συσχετισμούς σε βάρος της ελληνικής πλευράς, ούτε το λυσσαλέο πόλεμο των κυρίαρχων για να συντριβεί το αριστερό παράδειγμα στην Ελλάδα. Eίναι πιθανό ακόμα και αν υπήρχαν η αναγκαία προετοιμασία για έξοδο από την ευρωζώνη και η αποφασιστικότητα για ρήξη η μάχη να μην κερδιζόταν, όμως τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά.

Αντίθετα, το πρωθυπουργικό επιτελείο με ένα εκπληκτικό μείγμα αυταπατών και αστικού ευρωπαϊσμού, αρχηγισμού, αδιαφάνειας και ανειλικρίνειας, αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων και αμοραλισμού κατόρθωσε να κατακερματίσει τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα, να εγκαταλείψει τις κοινωνικές συμμαχίες του, να απογοητεύσει μεγάλο μέρος του «62% ΟΧΙ», να πείσει ένα κοινωνικό κομμάτι ότι δεν υπάρχει εναλλακτική, ότι ο μόνος δρόμος είναι τα μνημόνια, να δημιουργήσει αντικειμενικές συνθήκες ενίσχυσης της Ακροδεξιάς και, πάνω από όλα, να απαξιώσει τις ιδέες και την ηθική υπεροχή της Αριστεράς. Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ είναι μονόδρομος και σε ό,τι μας αφορά, είμαστε κατηγορηματικά απέναντί του.

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2015

Η συντήρηση και τα αδιέξοδα της αριστερής (και όχι μόνο) ιδεολογικοποίησης


...αν υπάρχει κάτι που στην ουσία ενισχύει όσο τίποτα όλη αυτή την πολιτική άπνοια, τη συντήρηση και την πολιτική λιποταξία, αυτό δεν είναι άλλο παρά η ιδεολογικοποίηση, τουτέστιν το ταμπούρωμα στη «δική μας αδιαπραγμάτευτη αλήθεια»...


Ζώντας τις πιο τραγικές στιγμές πολιτικής λιποταξίας, παρατηρούμε τους εαυτούς μας να βυθίζονται στη γενικευμένη απελπισία, όντας ανίκανοι να μετουσιώσουμε την αντίδραση σε μια δημιουργική κατάφαση, σ’ ένα νέο πολιτικό πρόταγμα που θα αποβλέπει στη γενικευμένη αυτοδιεύθυνση της ζωής. Γινόμαστε μάρτυρες του τέλους μιας εποχής που συνοδεύεται από την αποσύνθεση όλων των παραδοσιακών πολιτικών χώρων, και κυρίως της κοινοβουλευτικής αριστεράς, η οποία εν τοις πράγμασι μοιάζει ανίκανη να καταθέσει έστω και μία πρόταση που ν’ αποτελεί λογική συνέχεια του πρότερου κοινοβουλευτικού της βίου, ενώ όσο πλησιάζει η ώρα των βουλευτικών εκλογών, τόσο περισσότερο αποκαλύπτεται η κενότητα του αριστερού λόγου. Η κενότητα αυτής της ρητορικής, που πρέσβευε την αλλαγή στην Ευρώπη μετά την ανάληψη της εξουσίας από μια αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα, κατέστη ορατή ιδίως έπειτα από τη συνθηκολόγηση της κυβέρνησης Τσίπρα στις διαταγές των πιστωτών. Στην πραγματικότητα η άτακτη οπισθοχώρηση μετά το δημοψήφισμα φανερώνει τόσο τις εγγενείς αδυναμίες ολόκληρου του αριστερού ιδεολογικού μηχανισμού όσο και την (αυτ)απάτη της (αριστερής) ιδεολογικοποίησης, που στην ουσία αντί να οδηγεί στην περαιτέρω πολιτικοποίηση (η οποία, φυσικά, προϋποθέτει και έμπρακτη δράση) της κοινωνίας, ενισχύει περαιτέρω την αποστασιοποίηση, τη συντήρηση, καθώς και τον εγκλεισμό μας στηνιδιωτική σφαίρα, εκτρέφοντας την ίδια στιγμή μια ψευδή εικόνα πολιτικής συμμετοχής.

Ένα πράγμα δε θα σου συγχωρήσω Αλέξη Τσίπρα


...Κληροδοτείς μια εμπειρία που δομεί το ιστορικό περιβάλλον του αναπόδραστου, μη επιτρέποντας ούτε ένα ανεξάρτητο, ένα ελεύθερο όνειρο, από αυτά που σήμερα εγγράφονται στη σφαίρα της ουτοπίας για να επιδιώξουν κάποτε την ιστορική τους επικύρωση.

Και αναλαμβάνεις εσύ πια να κουβαλήσεις στην κουβέρτα το σώμα του αντάρτη, να τον ενταφιάσεις, σπρώχνοντας με τα χέρια σου το χιόνι που βρίσκεται γύρω από το πτώμα. Το τελευταίο χιόνι πάνω στην πληγή...

από την Έμμυ Χριστούλα

Επί εφτά μήνες κοιτάζαμε τον αντάρτη πάνω στο τραπέζι, όπως οι κυνηγοί του Αγγελόπουλου.Με μια τεράστια τρύπα στο στήθος, “Όπως τον γέννησε η γαλλική επανάσταση, όπως τον γέννησε η μάνα του η Ισπανία, ένα σκοτεινό συνωμότη”.

Σαν την Αντιγόνη, που δεν ανήκε ούτε στους θνητούς, μα ούτε και στους πεθαμένους, η αριστερά επέστρεψε στο χώρο της, στο κέντρο του σκηνικού, στο κέντρο της ανθρώπινης ιστορίας, διεκδικώντας όχι μια επιτύμβια ανθοδέσμη , αλλά τη ζωτική της συνέχεια. Ήξερε η αριστερά, σοφή από τον πόνο της, ότι με “ορισμένες λέξεις – κλειδιά θα μπορούσε να αναβιώσει ένα νέο συλλογικό όνειρο”.

Η επιστροφή της τρομοκράτησε αυτούς που ήταν βέβαιοι ότι οι τελευταίοι ανταρτοκομμουνιστές σκοτώθηκαν ή πέρασαν στο παραπέτασμα τέλη του 49 και άρα η παρουσία της είναι ένα “ιστορικό λάθος”.

Συνέβη όμως δάσκαλε και κάτι άλλο, κάτι ακατανόητο.

Ο Γκαλεάνο ζει! Ζωγραφίζοντας έναν ζαπατίστα δάσκαλο





16 Σεπτέμβρη στο αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο Ναυαρίνου
Την Τετάρτη 16.09.2015, το πάρκο Ναυαρίνου παίρνει μέρος σε μια διεθνή γιορτή αφιερωμένη στο επαναστάτη ζαπατίστα δάσκαλο Γκαλεάνο, που δολοφονήθηκε στις 2 του Μάη 2014 στην Τσιάπας του Μεξικού (δείτε εδώ τις εκδηλώσεις που οργανώνονται την ίδια μέρα σε πολλά μέρη του κόσμου). Η πρωτοβουλία της εκδήλωσης (από την οργάνωση Schools for Chiapas) συνοδεύεται από την παγκόσμια πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ μικρού μήκους "Ο Γκαλεάνο ζει! Ζωγραφίζοντας έναν ζαπατίστα δάσκαλο!".

Αρθρο του Γ. Βαρουφάκη: Γιατί ηττηθήκαμε



Αναδημοσίευση από την "Καθημερινή"
του Γίανη Βαρουφάκη

Οι επικείμενες εκλογές οφείλονται στην ήττα μας στο πεδίο της διαπραγμάτευσης, που έφερε τη διάσπαση του κυβερνώντος κόμματος. Οι πολίτες απαιτούν από όσους ήμασταν «εκεί» απάντηση στο ερώτημα:

«Γιατί ηττηθήκατε;».

Δεν είναι η στιγμή για συνολική αποτίμηση. Ομως αξίζει μια σύντομη καταγραφή: (α) του στόχου που θέσαμε, (β) των μέσων που επιλέξαμε και (γ) των λαθών που κάναμε στη χρήση των μέσων για την επίτευξη του στόχου.

Ο στόχος μας. Στις προγραμματικές δηλώσεις είχα πει: «Στόχος, η αντικατάσταση μνημονιακών συμφωνιών που αναπαράγουν την κρίση χρέους - ύφεσης με νέο Συμβόλαιο Ελλάδας - Ευρώπης, βασισμένο στη “θεραπευτική” ακολουθία: Πρώτον, συγκεκριμένης μορφής αναδιάρθρωσης χρέους, κατόπιν, χαμηλών πρωτογενών πλεονασμάτων (κατά μέγιστον 2% του ΑΕΠ) και, τέλος, βαθειών μεταρρυθμίσεων (που πλήττουν τη μεγάλη προσοδοφορία)».

Τα μέσα μας. «Μέσα» μας ήταν η διάθεση για υποχωρήσεις (π.χ. ιδιωτικοποιήσεις), αλλά και η ετοιμότητα για ρήξη εάν η τρόικα επέμενε στο αποτυχημένο πρόγραμμά της.

Τι σήμαινε η ρήξη για εμάς; Δεν σήμαινε απειλή εξόδου από την Ευρωζώνη! Σήμαινε τρεις αντιδράσεις σε επιθετικές κινήσεις των δανειστών:

Α. Αναβολή των αποπληρωμών προς το ΔΝΤ – εάν οι δανειστές μείωναν τη ρευστότητα του κράτους κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων.

Β. Μετάθεση στο μέλλον των αποπληρωμών ομολόγων που η ΕΚΤ κατείχε στο πλαίσιο του προγράμματος SMP – εφόσον η ΕΚΤ δρομολογούσε κλείσιμο των τραπεζών.

Γ. Ενεργοποίηση παράλληλου συστήματος πληρωμών, σε ευρώ (βλ. σχετικό άρθρο μου στους Financial Times της 28ης Ιουλίου) – εάν οι δανειστές καθυστερούσαν τη συμφωνία για να μας οδηγήσουν στη συνθηκολόγηση.

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2015

Αυτό είναι το Σχέδιο Β των Βαρουφάκη, Κωνσταντοπούλου, Μελανσόν, Λαφοντέν και Φασίνα



Αναδημοσίευση από το "The Press Project"

Στη δημοσιότητα έδωσαν σήμερα οι Μελανσόν, Φασίνα, Κωνσταντοπούλου και Βαρουφάκης το αναμενόμενο Σχέδιο Β για την Ευρώπη. Το κείμενο-μανιφέστο τους ουσιαστικά προαναγγέλλει την δημιουργία πολιτικής κίνησης σε ευρωπαϊκό επίπεδο και το κάλεσμα για διεθνή διάσκεψη στις αρχές Νοεμβρίου.

Με το κείμενό τους οι υπογράφοντες αναφέρουν ως Σχέδιο Α τον εκδημοκρατισμό της Ευρώπης αλλά μεγάλο μέρος της ανακοίνωσης αφορά το Σχέδιο Β που θα πρέπει να είναι έτοιμο για να αντιμετωπιστεί η θηριωδία των «εσωτερικών και εξωχώριων ελίτ» το οποίο μπορεί να περιλαμβάνει από εναλλακτικά νομίσματα, παράλληλα συστήματα συναλλαγών (και ανταλλακτικών) μέχρι και την έξοδο από το Ευρώ και την δημιουργία ενός νέου κοινού νομίσματος. Ακολουθεί η πλήρης διακήρυξη:

Το κείμενο υπογράφουν οι:

Ζαν Λουκ Μελανσόν, Ευρωβουλευτής, συνιδρυτής του Αριστερού Κόμματος στη Γαλλία
Στέφανο Φασίνα, Βουλευτής του Ιταλικού Κοινοβουλίου, πρώην αναπληρωτής υπουργός οικονομικών
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Πρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου
Όσκαρ Λαφοντέν: Ιδρυτής του Die Linke, πρώην υπουργός οικονομικών της Γερμανίας
Γιάνης Βαρουφάκης: Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου, πρώην υπουργός οικονομικών

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2015

Ενημέρωση από τη συνάντηση για τη συγκρότηση του Καραβανιού Αγώνα & Αλληλεγγύης στην Αθήνα


(κλικ για μεγένθυση)
Πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 21/7 μια πρώτη συζήτηση για τη συγκρότηση του Καραβανιού Αγώνα & Αλληλεγγύης στην Αθήνα. Στη συνάντηση συμμετείχαν αγωνιστές και αγωνίστριες από το Σωματείο Εργαζομένων στη Wind, από το Σύλλογο Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής, την Ανοιχτή Συνέλευση Μηχανικών, την Εργατική Παρέμβαση στην Ειδική Αγωγή, την Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών, τις καθαρίστριες του Υπ. Οικονομικών, την Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε, την Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση, την Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση, το αυτοδιαχειριζόμενο Πάρκο Ναυαρίνου, το Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Εξαρχείων, την Εναλλακτική Δράση, τις Πρωτοβουλίες Αλληλεγγύης στη ΒΙΟΜΕ Αθήνας και Θεσσαλονίκης.

Ποιά ερωτήματα καλούμαστε να απαντήσουμε;



του Κώστα Μπεβεράτου

1Ένας φαινομενικά παράδοξος όρος συμπεριλήφθηκε στο τρέχον μνημόνιο: να μεγαλώσει η μισθολογική ψαλίδα στον δημόσιο τομέα. Δηλαδή τα στελέχη να αμοίβονται περισσότερο και οι υπάλληλοι λιγότερο.

Η προσπάθεια του καθενός να πετύχει καλύτερους όρους διαβίωσης μέσω της αύξησης των εισοδημάτων του και όχι μέσω της βελτίωσης του δημόσιου χώρου αποτελεί το θεμέλιο πάνω στο οποίο στηρίζεται το υπάρχον σύστημα ανισοτήτων. Σε αυτό το σύστημα οι θεματοφύλακες δεν είναι τόσο οι μηχανισμοί κρατικής επιβολής όσο οι άνθρωποι που αισθάνονται πως είναι "πετυχημένοι" και στέκονται πάνω από τους υπόλοιπους, γιατί χωρίς αμφιβολία -όπως πιστεύουν- αυτό είναι που αντιστοιχεί στην αξία τους. Είναι εύκολο να κατανοήσουμε πως όσο μεγαλώνει ο βαθμός ικανοποίησης των "πετυχημένων" τόσο οι ανισότητες αυξάνονται αλλά και εδραιώνονται.

Μετά την συντριβή…



Αναδημοσίευση από το "απέραντο γαλάζιο"
του Φώτη Τερζάκη

Είναι τουλάχιστον ειρωνεία ένα απολυταρχικό καθεστώς που έχει μετέλθει όλα τα μέσα για να τσακίσει τη λαϊκή βούληση να σε καλεί σε εκλογές. Θυμίζει το περίφημο δημοψήφισμα του «Ναι στο Σύνταγμα» της απριλιανής δικτατορίας. Αυτή είναι όμως η πραγματικότητα μπροστά στην οποία βρισκόμαστε σήμερα, στην Ελλάδα, Σεπτέμβριο του 2015.

Έξι μήνες παρακολουθήσαμε με κομμένη την ανάσα το ευρωπαϊκό σήριαλ τρόμου που μια διπλωματική γλώσσα αποκαλούσε «διαπραγμάτευση»: τη δυσφήμιση και τον διασυρμό, την τρομοκράτηση και τον κεκλεισμένων των θυρών βασανισμό ενός πρωθυπουργού και μιας εθνικής αντιπροσωπείας, και μέσω αυτών, αναμφίβολα, ενός ολόκληρου λαού που τόλμησε να διαλέξει ενάντια στις οδηγίες των αφεντικών του, από γραβατοφορεμένους τραμπούκους τύπου Ντάισενμπλουμ, Σώυμπλε, Γιούνγκερ, Σουλτς και τις ορντινάτσες τους· δεν κρατήθηκαν καν πρακτικά εκείνων των τρομερών «συνομιλιών», για να κρίνει ο ιστορικός του μέλλοντος τα πεπραγμένα.

Δήλωση της ευροβουλευτού Σοφίας Σαροράφα



ΣΟΦΙΑ ΣΑΚΟΡΑΦΑ
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗΣ

ΔΗΛΩΣΗ

11.9.2015

“ Έγκαιρα αλλά και ειδικότερα μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου τοποθετήθηκα με δημόσιο τρόπο. Είναι σαφές ότι δεν μπορώ να στηρίξω καμία κυβέρνηση και καμία πολιτική αντιλαϊκών μέτρων, να συναινέσω σε λογικές αναπόδραστου από το νεοφιλελευθερισμό. Ως εκ τούτου ανεξαρτητοποιούμαι από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρωβουλή.

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2015

Από τον "δημοκρατικό δρόμο στον σοσιαλισμό" στον ...αυριανισμό




Κουμουνδούρου καλεί Ταύρο;

Αναδημοσίευση από την "εποχή"
του Γιάννη-Ορέστη Παπαδημητρίου

Το βράδυ της 3ης Σεπτεμβρίου, ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται σε προεκλογική ομιλία στο Αιγάλεω. Μπροστά σ' ένα ευάριθμο κοινό, επιχειρεί να σκιαγραφήσει τα βασικά χαρακτηριστικά της νέας πορείας του ΣΥΡΙΖΑ, καταφερόμενος μεταξύ άλλων ονομαστικά ενάντια σε στελέχη των κομμάτων του παλαιού δικομματισμού και πραγματοποιώντας μια αναφορά σε «κλέφτες». Η κατηγορία αυτή, συνδεδεμένη μ' έναν λόγο που ευδοκιμούσε τις προηγούμενες δεκαετίες, απέκτησε μεγάλη δημοσιότητα την περίοδο του πρώτου μνημονίου, ως μέρος των πιο αντιδραστικών μερίδων της εναντίωσης στη μνημονιακή αναδιάρθρωση. Ήταν πράγματι παράδοξη στιγμή• η Αριστερά εντός κι εκτός ΣΥΡΙΖΑ, απέφευγε συστηματικά στον λόγο της τέτοιους όρους, καθώς ανήκουν σ' ένα αφήγημα «φαυλοκρατίας» που παραγνωρίζει τις δομικές οικονομικές και πολιτικές αιτίες των δεινών, ανοίγοντας διάπλατα το πέρασμα στην αντιπολιτική και την ακροδεξιά εκμετάλλευσή της.

Δεν είμαστε ψάρια


Αναδημοσίευση από το "Press Publica"
Της Δέσποινας Σπανούδη

Σε κάθε προεκλογική περίοδο, εντυπωσιάζει το γεγονός ότι η εκλογική στρατηγική των περισσότερων κομμάτων, στηρίζεται στην παραδοχή ότι οι ψηφοφόροι είναι ψάρια. Ψάρια που χάφτουν χωρίς να θυμούνται, ψάρια που ψαρώνουν στις απειλές και τρέμουν ότι θα φαγωθούν από τα μεγαλύτερα.

Στην συγκεκριμένη προεκλογική περίοδο που διανύουμε με την άδεια των δανειστών, η παραδοχή αυτή έχει πάρει ασυνήθιστες διαστάσεις, επειδή τα χρονικά διαστήματα είναι τόσο μικρά ώστε ακόμη και χρυσόψαρα θα δυσκολεύονταν να καταπιούν τα όσα σερβίρονται.

Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2015

Η συνωμοσία του λαμπτήρα...

(ως μια συμβολική παραβολή και όχι μόνο, για την "παραγωγική ανασυγκρότηση" του "πολιτικού προσωπικού" την εποχή της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού)


Αναδημοσίευση από το "από κοινού"

Στην οροφή ενός πυροσβεστικού σταθμού, στο Livermore της Καλιφόρνια, των ΗΠΑ, ανάβει μία λάμπα. Συνεχώς, από το 1901.

Η σφαίρα και ο θάμνος


Αναδημοσίευση από το "ΠΡΙΝ"
της Μαριάννας Τζιαντζή

Τα όσα τελευταία συνέβησαν στον μικρόκοσμο της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς θυμίζουν μια από τις πιο γνωστές ιστορίες του Μπρεχτ, για τον κηπουρό που κλάδευε ένα θάμνο προσπαθώντας να πετύχει τον τέλειο σφαιρικό όγκο. Έκοβε από δω, έκοβε από κει, αφαιρούσε ό,τι προεξείχε μέχρι που στο τέλος απόμεινε ένας μικροσκοπικός θάμνος σε μέγεθος μπάλας ποδοσφαίρου. Πέτυχε την τέλεια σφαίρα αλλά ο θάμνος χάθηκε. Βέβαια, ο καθένας μας πιστεύει ότι δεν κρατά ο ίδιος το κλαδευτήρι στο χέρι του, ότι η ταξική πάλη είναι αυτή που απογυμνώνει το θάμνο, ότι ο Μεγάλος Κηπουρός είναι η Ιστορία, ότι ακόμα και αν ο ίδιος κάπου φταίει, οι άλλοι φταίνε πάντα πιο πολύ.

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2015

Μπορεί η παραδοσιακή Αριστερά να αναδειχθεί ως ο πολιτικός εκφραστής του ΟΧΙ;



του Γιώργου Καλαντζόπουλου

(για την σφραγίδα του κράτους στην ταξική πάλη)

Ένα πράγμα που διαφεύγει από τους υποστηρικτές του κινήματος του “ΟΧΙ” είναι αυτό δεν απέκτησε οντότητα μέσα από τις πρωτοβουλίες των πολιτικών υποκειμένων που σήμερα είναι φανατικοί υποστηρικτές του και διεκδικούν την συνεπή πολιτική του εκπροσώπηση στις εκλογές που έρχονται, αλλά από ένα συμβάν εντός της κρατικής σχέσης, το δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη. Η “πατρότητά” του ανήκει στον Αλέξη Τσίπρα. Είναι δηλαδή προϊόν μιας αντίφασης στον χώρο της πολιτικής και όχι προϊόν επιβεβαίωσης των προγραμμάτων και της πολιτικής εκείνων των πολιτικών μορφωμάτων που το έχουν αναδείξει ως κεντρικό άξονα της πολιτικής αντιπαράθεσης στις ερχόμενες εκλογές.

Τα κομμάτια της παραδοσιακής Αριστεράς που επιδιώκουν μέσα από τις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη να διευρύνουν τα κοινωνικά τους ερείσματα μέσω της αυτοεπιβεβαίωσης της ορθότητας των πολιτικής τους ταυτότητας, δεν θα επιτύχουν τον στόχο τους. Η κοινωνική πόλωση που οξύνθηκε την εποχή των μνημονίων δεν διαμεσολαβήθηκε πολιτικά από τους στρατηγικούς σχεδιασμούς και τα “πολιτικά προγράμματα” που επεξεργάζονται τα επιτελεία της παραδοσιακής Αριστεράς. Οι αιτίες που περιθωριοποιήθηκε η παραδοσιακή Αριστερά όλο το προηγούμενο διάστημα ως κοινωνική δύναμη και στάθηκε ανίκανη να αντιπαλέψει την νεοφιλελεύθερη επίθεση δεν αίρονται μπροστά στις εκλογές γιατί είναι ενδογενείς. Η προεκλογική μάχη δεν είναι κατάλληλη για την ανάδειξη αυτών των αιτιών, αντίθετα συμβάλει στην συγκάλυψή τους.

Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2015

“Χρειάζεται να θάψουμε το πτώμα, για να υπάρξει καινούρια γέννα”



Αναδημοσίευση από το "RProject"

Ρεπορτάζ από τη συνάντηση πρώην μελών ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη.

της Κικής Σταματόγιαννη

Η ήττα είναι ζόρικο πράγμα. Σε αναγκάζει να βγάλεις συμπεράσματα. Και με βάση αυτά τα συμπεράσματα να προχωρήσεις. Αυταπάτες, λανθασμένες επιλογές, διαψευσμένες ελπίδες, όλα μπαίνουν στο μικροσκόπιο και αναλύονται για να λειτουργήσουν προωθητικά για τον κόσμο της εργασίας, κυρίως όμως για να αποφευχθεί η επανάληψη των ίδιων λαθών στο μέλλον.

Την Τρίτη, 1 Σεπτέμβρη, πραγματοποιήθηκε στο κτίριο της ΕΔΟΘ στη Θεσσαλονίκη συνάντηση ανθρώπων της αριστεράς και του κινήματος για μια πρώτη συζήτηση ως προς την επόμενη μέρα. Όσες και όσοι πάλεψαν για χρόνια -κυρίως μέσα από τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ- ένιωσαν την ανάγκη να συζητήσουν εκτενώς για όλο αυτό που πλέον αντιλαμβάνονται και βιώνουν ως ήττα.

Δήλωση πρώην μελών ΣΥΡΙΖΑ και Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ για την ανάγκη συμμετοχής στις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη



Αναδημοσίευση από το "REDNotebook"

Όσες και όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο είμαστε αφοσιωμένες/οι στην υπόθεση της Αριστεράς, των ιδανικών και των αγώνων της. Όλα αυτά τα χρόνια δώσαμε πολυετείς και σκληρές μάχες για την ενότητα των αριστερών δυνάμεων, τη συνάντηση της Αριστεράς με το οικολογικό κίνημα και τη ριζοσπαστική ανασυγκρότηση του χώρου, ήδη από την εποχή του πρωτοπόρου εγχειρήματος του Χώρου Διαλόγου και Κοινής Δράσης, καρπός του οποίου υπήρξε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ήμασταν ανάμεσα σε αυτές και αυτούς που διαδήλωσαν στη Γένοβα και στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, που συμμετείχαν στο νικηφόρο μέτωπο του «άρθρου 16», πο βρέθηκαν στο δρόμο τον Δεκέμβρη του 2008, που στήριξαν όλα τα κινήματα που είχαν στόχο την προάσπιση των πολιτικών, κοινωνικών, ατομικών και εργασιακών δικαιωμάτων, με αποκορύφωμα τους αντιμνημονιακούς αγώνες μας στις πλατείες και το μεγαλειώδες δημοψήφισμα του 62%. Βρεθήκαμε μαζί στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες των εργαζομένων, των νέων και των ανέργων, στις μεγάλες διαδηλώσεις κατά της κρατικής καταστολής, στην υπερήφανη μάχη των κατοίκων ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική.

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2015

Για την ..."ούγια" της ιστοσελίδας της "Λαϊκής Ενότητας"



Οι πρακτικές είναι μερικές φορές πιο αποκαλυπτικές από τις διακηρύξεις για τις προθέσεις και τις αντιλήψεις των πολιτικών υποκειμένων. Ένα δείγμα γραφής είναι η αντιγραφή στην "ούγια" της ιστοσελίδας της "Λαϊκής Ενότητας" των προτύπων του ΣΥΡΙΖΑ των "συνιστωσών" του. Ένας απλός αναγνώστης αντιλαμβάνεται από την εικόνα που βλέπει (τα 7 σηματάκια) ότι η "Λαϊκή Ενότητα" είναι 7 πρώην "συνιστώσες" του ΣΥΡΙΖΑ...

Αυτή η εικόνα δεν ανταποκρίνεται ούτε στην οργανωτική και πολιτική συγκρότηση της "Λαϊκής Ενότητας" ούτε στις διακηρύξεις της. Δεν διορθώνεται με το να προστεθούν κι άλλα, αλλά με το να αφαιρεθούν όλα...

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2015

Βαρουφάκης: Ελπίζω να υπάρξει ένα ριζοσπαστικό κόμμα που θα ξεπεράσει τη Λαϊκή Ενότητα


Ελπίζω να υπάρξει ένα ριζοσπαστικό κόμμα που θα ξεπεράσει τη Λαϊκή Ενότητα, τον φίλο μου Παναγιώτη Λαφαζάνη, τη Ζωή κι εμένα.Ωστόσο δεν πιστεύω ότι αυτές οι εκλογές θα μπορέσουν να δώσουν μια πλειοψηφία για πολιτική αλλαγή και αυτό με θλίβει. Εύχομαι τα καλύτερα για την Λαϊκή Ενότητα. Ωστόσο δεν συμφωνώ πάντα με τη γραμμή της
Αναδημοσίευση από το "Hit&Run"

Σαφείς αποστάσεις από την πολiτική της Λαϊκής Ενότητας παίρνει ο τέως υπουργός Οικονομικών κ.Γιάνης Βαρουφάκης, ο οποίος θεωρεί πως έχει μία τάση για απομονωτισμό, μία τάση να καταστήσει τη δραχμή στόχο αντί για ένα μέσο.

Ο κ. Βαρουφάκης, σε συνέντυεξή του στη γαλλική, μαρξιστική ιστοσελίδα revue-ballast, η οποία δόθηκε όταν ήταν στο Παρίσι για να πάρει μέρος σε εκδήλωση διαφωνούντων πρώην υπουργών του κ. Φρανσουά Ολάντ με επικεφαλής τον κ. Αρνό Μοντεμπούρ και εξήγγειλε ότι προτίθεται να ιδρύσει πανευρωπαϊκό κόμμα, επισημαίνει:

ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΣΥΡΙΖΑ




Η χρεοκοπία του ΣΥΡΙΖΑ κι εμείς απέναντί της

Η νέα «περίοδος» στην οποία έχει εισέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ, συνιστά για εμάς, όχι μια τακτική ή μερική υποχώρησή του σε σχέση με τις επιδιώξεις και εξαγγελίες του, αλλά μια στρατηγική ήττα ή, ακόμα καλύτερα, μια χρεοκοπία. Η ψήφιση του 3ου Μνημονίου, η ενεργητική υποστήριξή του και η μετατροπή του σε στρατηγικό ορίζοντα, ο άνευ όρων κυβερνητισμός και η πλήρης περιθωριοποίηση και απαξίωση του κόμματος, συνιστούν τους βασικούς λόγους γι’ αυτή τη χρεοκοπία, καθώς και για το γεγονός πως πλέον δεν μπορούμε να δούμε τους εαυτούς μας εντός ΣΥΡΙΖΑ, ούτε όμως και να υπερασπιστούμε την επιδίωξη της συνέχισης μιας αριστερής στρατηγικής με όχημα τον μεταλλασσόμενο ΣΥΡΙΖΑ. Η προκήρυξη των εκλογών, με τις ευλογίες μάλιστα των δανειστών, πριν την πραγματοποίηση του έκτακτου συνεδρίου που είχε αποφασίσει η ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, κλείνει κάθε συζήτηση περί απεγκλωβισμού του ΣΥΡΙΖΑ από το μνημονιακό μονόδρομο στον οποίο εισέρχεται μέρα με τη μέρα. Σε αυτό το πλαίσιο, η ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει των εκλογών, δηλαδή η επιλογή του καλύτερου διαχειριστή της μνημονιακής πραγματικότητας και η αναζήτηση μεταρρυθμίσεων σε προοδευτική(;) κατεύθυνση στην περιφέρεια του μνημονίου, μας αφήνει παγερά αδιάφορες/ους από αριστερή σκοπιά.

Ένας άλλος ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι εφικτός



Η κατάργηση του ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει ότι ένας άλλος ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι εφικτός. Αλλά τότε τι; Αν οι απαντήσεις εξαντλούνταν στις εκλογές, θα ήταν εύκολες. Σε μια εκλογική μάχη που δεν είναι οποιαδήποτε, με την επίγνωση των ορίων του κινηματισμού στην παρούσα συγκυρία, με δεδομένο ότι η ΛΑΕ είναι ό,τι πιο κοντινό στο αριστερό Όχι της 5ης Ιουλίου, και καθώς δεν υπάρχουν ίσες αποστάσεις μεταξύ Όχι και Ναι, η ΛΑΕ πρέπει, πιστεύω, να υπερψηφιστεί κριτικά. Αυτό όμως δεν αρκεί. Χρειαζόμαστε επίσης το Όχι του δημοψηφίσματος στους δρόμους. Χρειαζόμαστε ένα «μωσαϊκό» που να οργανώνει την αντίσταση, να μεριμνά για τη συνέχεια της καμπάνιας του This Is A Coup, για την αλληλεγγύη και την αντιπληροφόρηση. Χρειαζόμαστε μια σοβαρή, όχι δηλαδή προπαγανδιστική αποτίμηση για την αποτυχία της στρατηγικής μας και τη δυσανεξία της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ένωσης προς τη δημοκρατία. Χρειαζόμαστε μια άλλη Αριστερά. Αυτό είναι το στοίχημα που πρέπει να αναλάβουμε...

απόσπασμα από το κείμενο του Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου:

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015

Δήλωση παραίτησης των μελών της ΑΡΑΝ και της ΑΡΑΣ από την ΚΣΕ και το ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ



Δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε αυτή την κατεύθυνση και διαλέγουμε το δρόμο της πολιτικής και εκλογικής συνεργασίας με την Λαϊκή Ενότητα και άλλα ριζοσπαστικά αριστερά κομμάτια. Η αυτόνομη κάθοδος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σήμερα είναι πίσω και από τις απαιτήσεις και τις δυνατότητες των καιρών.

Αγα­πη­τές/οί σ. της ΚΣΕ και του ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ

Μέσα στις ρα­γδαί­ες κοι­νω­νι­κές και πο­λι­τι­κές εξε­λί­ξεις, το εκρη­κτι­κό λαϊκό και τα­ξι­κό ΟΧΙ στο δη­μο­ψή­φι­σμα, την τα­πει­νω­τι­κή μνη­μο­νια­κή συμ­μόρ­φω­ση της ηγε­σί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, την ανά­δει­ξη της ρήξης με τη ευ­ρω­ζώ­νη και τον ευ­ρω­μο­νό­δρο­μο σε κομ­βι­κό επί­δι­κο, τη διά­σπα­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και απε­λευ­θέ­ρω­ση ενός δυ­να­μι­κού με αρι­στε­ρή και ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά, ανα­δει­κνύ­ε­ται ως επι­τα­κτι­κή απαί­τη­ση αλλά και πραγ­μα­τι­κή δυ­να­τό­τη­τα η δια­μόρ­φω­ση ενός με­τώ­που κοι­νω­νι­κών και πο­λι­τι­κών δυ­νά­με­ων, γύρω από το ΟΧΙ μέχρι τέ­λους, το με­τα­βα­τι­κό πρό­γραμ­μα, τη ρήξη με το χρέος, τα μνη­μό­νια, το ευρώ και την ΕΕ. Ευ­θύ­νη και πρό­κλη­ση για την αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή Αρι­στε­ρά να συμ­βά­λει απο­φα­σι­στι­κά και κα­τα­λυ­τι­κά σε αυτό.


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ