ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2016

Κομμουνιστής ...“είσαι και φαίνεσαι”!



Μετά τις τελευταίες εκλογές και την εκλογική αποτυχία αριστερών εκλογικών σχημάτων πέραν του εναπομείναντος ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, παρατηρείται μια κάποια αναζωπύρωση της συζήτησης για την ανάγκη κομμουνιστικοποίησης της Αριστεράς και του κινήματος. Οι θεωρητικές αφετηρίες αυτών των αναζητήσεων επικεντρώνονται περισσότερο στην αποκατάσταση μιας μαρξιστικής-επαναστατικής ορθοδοξίας και συνέχειας των παραδόσεων του κομμουνιστικού κινήματος και λιγότερο στην ανάγκες ανάλυσης/παρέμβασης της πολιτικής συγκυρίας.

Το πολιτικό πλαισιο στο οποίο διαδραματίζονται αυτές οι αναζητήσεις είναι δεδομένο και δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση: Εκφράζει την πρόθεση για μια κομμουνιστικοποίηση των δυνάμεων του πατριωτικού μετώπου εθνικής σωτηρίας της χώρας, οι οποίες πρακτικά συγκροτούν αυτό που συνήθως ονομάζεται “κόμμα της δραχμής”.


Μερικά δείγματα αυτών των αναζητήσεων, αν δεν τα έχετε υπόψη σας, εδώ:

1. Για μια αναγκαία πρωτοβουλία για την ανασύνθεση μιας σύγχρονης κομμουνιστικής Αριστεράς
2. Πρωτοβουλία διαλόγου και συστράτευσης για κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα

3. Κομμουνιστές χωρίς επανάσταση. Μια θέση για το σύγχρονο επαναστατικό υποκείμενο 
4. Ψηλαφώντας τα «χνάρια του κομμουνισμού» στο σήμερα

Στην συζήτηση αυτή βεβαίως δεν συμμετέχει το “επαναστατικό υποκείμενο” δηλαδή η ιδία η εργατική τάξη, αλλά κάποιοι που αυτοπροσδιορίζονται ως πολιτικοί εκφραστές των ιστορικών της καθηκόντων. Δεν θα σταθούμε σε μια κριτική της θεωρίας του λενινιστικού κόμματος που νομιμοποιεί ηθικά αυτή την διάκριση και αναπαράγει στο εσωτερικό του κινήματος ταυτόσημες εξουσιαστικές πρακτικές με αυτές που χρησιμοποιεί το αστικό κράτος και οι μηχανισμοί του, γιατί θεωρούμε ότι εκ των πραγμάτων αυτή η συζήτηση δεν υφίσταται σήμερα με όρους κινήματος.

Αυτό  δεν σημαίνει ότι το κομμουνιστικό αίτημα είναι ανεπίκαιρο. Όμως τίθεται με τελείως διαφορετικούς όρους από αυτούς που όλοι αυτοί οι επίδοξοι διαχειριστές του επιχειρούν να το αναδείξουν. Προϋπόθεση για αυτή την προσέγγιση είναι μια άλλη αντίληψη για την πολιτική. Μια αντίληψη που θέτει με διαφορετικούς όρους το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας: επικεντρώνεται περισσότερο στην αμεσότητα δράσεων και πρακτικών στην κοινωνία και λιγότερο στη εδραίωση σχέσεων εκπροσώπησης/διαμεσολάβησης συμφερόντων προς το κράτος και τους μηχανισμούς του.

Το ποιός είναι σήμερα κομμουνιστής δεν κρίνεται από το πόσο είναι συνεπής προς μια μελλοντική υπόσχεση μιας άλλης κοινωνικής πραγματικότητας, αλλά από το πως υπάρχει και πως δρα σήμερα. Δεν είναι μια ιδιότητα σε αναστολή, όπως αυτή του πιστού χριστιανού, ο οποίος θα κριθεί τελικά από τον συμψηφισμό όλων των καλών και των κακών που έχει κάνει στην ζωή του, στην “Δευτέρα Παρουσία” με την έλευση του Σωτήρος.Ο κομμουνιστής προσδιορίζεται πρώτα απ' όλα από την δική του πράξη και όχι από την πράξη κάποιων άλλων η οποία θα προκύψει στο μέλλον, όταν θα καταφέρει να τους καθοδηγήσει/χειραγωγήσει με εργαλείο το “επαναστατικό πρόγραμμα”.

Η “κομμουνιστική οργάνωση” είναι η πιο αντιπροσωπευτική έκφραση του “υπαρκτού κομμουνισμού”.  Αν κρίνουμε από αυτή την θέση όλους όσους επικαλούνται  σήμερα την ανάγκη “κομμουνιστικοποίησης” του κινήματος,  εύκολα διαπιστώνουμε πως θεωρούν λίγο πολύ ότι έχουν έτοιμο στο τσεπάκι τους το “επαναστατικό πρόγραμμα”, αλλά εκεί που πάσχουν είναι ότι δεν μπορούν να το κάνουν κτήμα των πλατιών λαϊκών μαζών, γιατί ο αντίπαλος τις παραπλανεί και τις αποπροσανατολίζει. Αυτή κυρίως η στάση είναι εκείνη  που τους θέτει εκ των προτέρων εκτός της κομμουνιστικής ιδέας που επαγγέλλονται...

----------------------------------------------------

Υ.Γ. Ερωτήματα για κομμουνιστές:

Μπορεί να υπάρξει ΕΑΜ χωρίς το ΚΚΕ; Είναι φανερό γιατί  η ΛΑΕ (και όχι μόνο αυτή ως μετωπικό εγχείρημα που φιλοδοξούν να το καθοδηγήσουν "κομμουνιστές") δεν μπορεί να συγκροτηθεί σήμερα ως ένα αμεσοδημοκρατικό συλλογικό πολιτικό σχήμα: γιατί δεν έχει συγκροτηθεί ακόμα η “κομμουνιστική πρωτοπορία” που θα αναλάβει το τιμόνι!...

Βέβαια, υπάρχει και ένα άλλο ανάλογο ερώτημα, που το αφήνουμε ως πολιτική άσκηση για επίδοξους κομμουνιστές: Μπορεί να υπάρξει ΕΑΜ χωρίς τον ΕΛΑΣ;

2 σχόλια :

  1. Γιατί δεν πάνε να γραφτούν οι όσοι θέλουν να φτιάξουν το επαναστατικό κομμουνιστικό κόμμα, εδώ:

    ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΝ. Που δεν τους καλύπτει η ιδρυτική διακήρυξη; Για το Ευρώ; για την ΕΕ; Για το πως θα εθνικοποιήσουν τις τράπεζες και πως θα κάνουν επενδύσεις προς όφελος του λαού; Μήπως γιατί δεν παίρνει θέση για το αν θα πρέπει να υπάρχουν φράξιες και ρεύματα στο κόμμα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με μπροστάρηδες τους αγρότες, τους φορτηγατζήδες, τους ελευθεροεπαγγελματίες αναπτύσσονται οι αντιστάσεις ενάντια στα στις πολιτικές των μνημονίων και όχι από τους εργάτες που ζουν από το μισθό τους. Και μακάρι όλοι αυτοί και άλλοι ακόμα να βγουν στον δρόμο και να φύγει αυτή η κυβέρνηση από την λαϊκή κατακραυγή. Μόνον μια πτώση της κυβέρνησης με όρους εξεγερσιακούς μπορεί ν' αλλάξει την πορεία της χώρας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ