ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Κυριακή 15 Μαρτίου 2009

Με τα κινήματα ή με το κράτος;

Σήμερα, η κύρια πλευρά των συνδιαχειριστικών πρακτικών που εκδηλώνονται στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, δεν κινούνται στην κατεύθυνση μιας κοινής κυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ. Η ίδια η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ έχει απεμπολήσει την «συγκυβέρνηση» με το ΠΑΣΟΚ, γιατί στηρίζεται στην διαμόρφωση ενός αριστερού πολιτικού χώρου που διεκδικεί την αυτονομία του από τον δικομματισμό και τις αστικές πολιτικές διαχείρισης. Η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου που υποστηρίζει σήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ, το κάνει ακριβώς γιατί συμφωνεί με αυτά τα πολιτικά χαρακτηριστικά, τα οποία καταγράφονται και στον τρόπο που ο ΣΥΡΙΖΑ διαμεσολάβησε στην κεντρική πολιτική σκηνή το μαζικό κίνημα, τους αγώνες της νεολαίας ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και κυρίως την πρόσφατη εξέγερση του Δεκέμβρη.

Όμως είναι υπαρκτό το ζήτημα της «συγκυβέρνησης» στον συνδικαλιστικό κίνημα και στους μαζικούς φορείς με την μορφή της συνδιοίκησης με τις συνδικαλιστικές παρατάξεις των κομμάτων του δικομματισμού. Και είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται διασπασμένος στο μαζικό κίνημα. Οι συνιστώσες του παρεμβαίνουν μέσα από διαφορετικές συνδικαλιστικές παρατάξεις σε αρκετούς μαζικούς χώρους.

Το πρόβλημα αυτό αναδεικνύεται και πάλι με αφορμή τις κινητοποιήσεις με στόχο την κατάληψή απ' τους κατοίκους και την μετατροπή του πάρκο του οικοπέδου που λειτουργούσε ως παρκινγκ στην οδό Ναβαρίνου - Ζωοδόχου Πηγής και Χαρ. Τρικούπη. Το οικόπεδο αυτό ανήκει στο ΤΕΕ που σκοπεύει να αναγείρει εκεί κτίριο για τα κεντρικά του γραφεία. Το πρόβλημα δεν θα μας απασχολούσε, αν δεν ήταν πρόεδρος του ΤΕΕ ο Γ. Αλαβάνος και δεν τον στήριζε το αριστερό ρεύμα του ΣΥΝ. Επίσης, δεν ξεχνάμε ότι επίτευγμα της συγκυβέρνησης του Γ. Αλαβάνου στο ΤΕΕ με την ΝΔ, ήταν να περάσει με συναινετικούς όρους η αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση της ΝΔ στον χώρο των μηχανικών, αφού την στήριξαν και οι δυνάμεις του ΣΥΝ. Γι’ αυτό άλλωστε στο χώρο του ΤΕΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καταγραφεί με ενιαίο τρόπο, αφού το σύνολο των συνιστωσών πλην του ΣΥΝ, ασκούν κριτική σε αυτές τις πολιτικές. Ούτε προβλέπετε να συγκροτηθεί «κλαδική» επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ στο χώρο των μηχανικών….

Την πρώτη μέρα που άρχισαν οι εργασίες με αυτενέργεια των ίδιων των κατοίκων για την άμεση μετατροπή του χώρου σε πάρκο, η κ. Γ. Αλαβάνος πέρασε από τον χώρο και δήλωσε ότι θέση του ΤΕΕ είναι να γίνει εκεί το κτίριο των γραφείων του, για το οποίο μάλιστα θα προκηρυχτεί και αρχιτεκτονικός διαγωνισμός από το ΤΕΕ. Όμως, ξέχασε να αναφέρει την προϊστορία του. Το ΤΕΕ το 1990 είχε προσφέρει αυτό το οικόπεδο στο Δήμο Αθηναίων για να το κάνει πλατεία, ζητώντας να αποζημιωθεί με τίτλο μεταφοράς συντελεστή δόμησης σε οικόπεδο ιδιοκτησίας του στο Μαρούσι. Μάλιστα είχε προταθεί να ονομασθεί «πλατεία Νίκου Κιτσίκη» προς τιμήν του ιδρυτή του Τεχνικού Επιμελητηρίου. Το τότε δημοτικό συμβούλιο αποφάσισε ομόφωνα την αποδοχή της πρότασης του ΤΕΕ, τονίζοντας ότι η προτεινόμενη μετατροπή κρίνεται απαραίτητη επειδή το οικόπεδο είναι κατάλληλο για πλατεία σε μια τόσο πυκνοκατοικημένη περιοχή….

Τελικά οι δυνάμεις του ΣΥΝ στο ΤΕΕ έχουν το δίλημμα με ποιους θα πάνε και ποιους θα αφήσουν: Θα στηρίζουν τα κινήματα πόλης και τις διεκδικήσεις των κατοίκων για μια άλλη αξία χρήσης του χώρου ή θα περιοριστούν μόνο στην προστασία της ανταλλακτικής αξίας του οικοπέδου;

Παρασκευή 13 Μαρτίου 2009

Είναι ο Αλέκος Αλαβάνος


Για επιστροφή στην σελίδα που ξεκινήσατε, κλικ εδώ: ΠΙΣΩ

Εξαφανίστηκε ο «ΔΙΑΛΟΓΟΣ»!

Ο Π. Κοροβέσης, στο κείμενό του με τον τίτλο «Τι απέγιναν οι ανένταχτοι;» που δημοσιεύτηκε στην ΕΠΟΧΗ της Κυριακής 1 Μαρτίου 2009 αναρωτιόταν: «Και αντί να καταδικάζουμε τον Στάλιν του ΚΚΕ που επανήλθε θριαμβευτικά στην ηγετική ομάδα του, μήπως θα πρέπει να ψάξουμε για τον λανθάνον σταλινισμό που υπάρχει στις γραμμές μας;» Λίγες μέρες μετά μας ήρθε στο νου αυτή η ερώτηση, όταν διαπιστώσαμε την …εξαφάνιση του «διαλόγου» από την ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως στις καλές μέρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, που μέσα σε μια νύχτα εξαφανίζονταν ακόμα και από τις φωτογραφίες τα ανεπιθύμητα πρόσωπα, έτσι και τώρα, ξαφνικά και χωρίς καμία δημόσια εξήγηση, εξαφανίστηκε από την ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ όλος ο «διάλογος»!

Δεν στενοχωρηθήκαμε βέβαια για το συμβάν, αφού δεν παρουσίαζε και κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον αυτός ο διάλογος. Όμως, τέτοιες ενέργειες που γίνονται ξαφνικά και δεν αιτιολογούνται, φανερώνουν πανικό. Ψυχραιμία σύντροφοι διαχειριστές της ιστοσελίδας του ΣΥΡΙΖΑ! Ο δημόσιος διάλογος που είχατε ανοίξει στην ιστοσελίδα σας απο την εποχή που δημιουργήθηκε, ήταν εκ γενετής εκφυλισμένος. Δεν πρόκειται για μια στιγμιαία αστοχία, αλλά για μια αποτυχία με βάθος χρόνου που θα πρέπει να σας προβληματίσει σοβαρά. Και δυστυχώς δεν μπορείτε να εξαφανίσετε τα ερωτήματα που γεννιούνται από αυτή την κατάσταση, εξαφανίζοντας στην ζούλα, μέσα σε μια νύχτα την ιστοσελίδα του "διαλόγου"!

Για τον …μακαρίτη «διάλογο» που καρατομήσατε, είχαμε γράψει πριν μερικές μέρες: Αν κάποιος ανατρέξει στον δημόσιο "διάλογο" που διεξάγεται στην ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ θα εκπλαγεί δυσάρεστα. Θα βρεθεί μπροστά σε μια συνάθροιση ενός αρκετά μικρού αριθμού συνομιλητών, που συζητούν με όρους καφενείου για οποιοδήποτε ζήτημα ανακαλύψουν ότι μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο μιας τέτοιας συζήτησης. Από τον "διάλογο" απουσιάζουν εμφανώς μέλη των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ. Και είναι προφανές ότι "συζητούν" όλα τα ζητήματα του ΣΥΡΙΖΑ, συντεταγμένα και κρυφά στις κομματικές τους οργανώσεις… (Συμμετέχοντας στον …“διάλογο” του www.syriza.gr)

Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009

Αναπαραγωγή ή μετασχηματισμός;


( Το κείμενο αυτό στάλθηκε για δημοσίευση στην
ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οι σύντροφοι δεν αξιώθηκαν
ούτε καν να μας ενημερώσουν ότι δεν το δημοσιεύουν...)

Ο ΣΥΡΙΖΑ συγκροτήθηκε σαν ένα κοινό εκλογικό σχήμα κομμάτων και οργανώσεων της αριστεράς. Και από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε, ήταν θελκτικό σε πολλούς αριστερούς, γιατί άνοιγε ένα δρόμο ενάντια στον κατακερματισμό και την πολυδιάσπαση της αριστεράς. Όμως, επειδή εμπεριείχε σπέρματα υπέρβασης, είχε και τους αντίστοιχους κινδύνους. Δεν ήταν βέβαια ίδιοι οι κίνδυνοι για όλες τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.

Τι καινούργιο μπορεί να γεννήσει μια αριστερά, που η στάση της απέναντι σε οποιοδήποτε ζήτημα που αναδεικνύει η συγκυρία, είναι γνωστή εκ των προτέρων ή μπορεί εύκολα να προβλεφθεί από τον οποιονδήποτε, μέχρι την πιο μικρή της λεπτομέρεια; Τίποτα απολύτως! Η τομή που έγινε με τον ΣΥΡΙΖΑ και ανέδειξε νέα στοιχεία, εντοπίζεται στην “απρόβλεπτη” συμμετοχή των δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Τα ρίσκα που πήραν αυτές οι δυνάμεις ήταν μεγάλα, γι αυτό δέχτηκαν και τους μεγαλύτερους κλυδωνισμούς από το αβέβαιο και τολμηρό άλμα προς τα εμπρός. Μια κοινή εκλογή κάθοδος της ΑΚΟΑ με τον ΣΥΝ θα φαινόταν απλά ως ένα φυσικό και “προβλέψιμο” συμβάν, που δεν θα μπορούσε να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της αριστεράς. Μάλιστα, ήδη είχε καθυστερήσει να γίνει, αφού είναι αρκετοί αυτοί που δεν αντιλαμβάνονται τον χαρακτήρα των πολιτικών και ιδεολογικών διαφορών ανάμεσα στην ΑΚΟΑ και τον ΣΥΝ και θεωρούν αδικαιολόγητη την ύπαρξή τους ως διακριτών πολιτικών οργανισμών.

O ΣΥΝ δεν πήρε κανένα ρίσκο με την συμμετοχή του σε αυτή την ιστορία. Είχε μόνον οφέλη. Πρέπει να επισημανθεί ότι αρκετοί ήταν οι αριστεροί που είχαν επιφυλάξεις για το μέλλον του εγχειρήματος. Οι επιφυλάξεις αυτές αφορούσαν στον ΣΥΝ. Επικεντρώνονταν στις συνδιαχειριστικές πολιτικές που κυριαρχούσαν στο πολιτικό του προφίλ. Η Μ. Δαμανάκη και ο Ν. Κωνσταντόπουλος δεν ήταν ότι το καλύτερο έχει να επιδείξει αυτή η αριστερά στην πρόσφατη ιστορία της…

Παρ’ όλα αυτά, το επόμενο βήμα του ΣΥΡΙΖΑ προς τα εμπρός, έγινε από τον ΣΥΝ. Ο ΣΥΡΙΖΑ απέκτησε νέους οπαδούς στο χώρο της αριστεράς και διεύρυνε την επιρροή του και την απήχησή του, από τις αλλαγές που καταγράφηκαν στο εσωτερικό του ΣΥΝ. Η παραίτηση του Α. Αλαβάνου και η υποψηφιότητα του Α. Τσίπρα για την αρχηγία του ΣΥΝ, δεν τάραξαν τα νερά μόνο στον ΣΥΝ αλλά στο σύνολο της αριστεράς. Οι εξελίξεις που πυροδοτήθηκαν από την αλλαγή ηγεσίας στον ΣΥΝ, ξεπέρασαν κατά πολύ τις πολιτικές και ιδεολογικές συντεταγμένες του «αριστερού ρεύματος» και κατέγραψαν μια ρήξη με το παρελθόν του ΣΥΝ, με όρους που δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε συχνά στα κόμματα της αριστεράς. Οι εξελίξεις που ακολούθησαν έκαναν αντιληπτό - ακόμα και στους πιο δύσπιστους - ότι διαμορφώνεται ένας νέος πολιτικός χώρος με αριστερά χαρακτηριστικά που διεκδικεί την αυτονομία του απέναντι στον δικομματισμό. Αυτή ήταν - και παραμένει - η μεγάλη πολιτική κατάκτηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Η κατάκτηση αυτή καταγράφεται από τον τρόπο που ο ΣΥΡΙΖΑ διαμεσολάβησε στην κεντρική πολιτική σκηνή το μαζικό κίνημα, τους αγώνες της νεολαίας ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και την πρόσφατη εξέγερση του Δεκέμβρη. Οι παλαιότεροι σύντροφοι, που θυμούνται το κλίμα που διαμορφώθηκε το1980 - όταν δολοφονήθηκαν κατά τη διάρκεια της πορείας του Πολυτεχνείου από άνδρες των ΜΑΤ, η Σταματίνα Κανελλοπούλου και ο Ιάκωβος Κουμής, - εύκολα αντιλαμβάνονται την μεγάλη σημασία που θα είχε για το κίνημα τότε, η ύπαρξη ενός κοινοβουλευτικού κόμματος αντίστοιχου με τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ...

Όμως, αν και έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που γεννήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, η πολιτική παρουσία του εξακολουθεί να καταγράφεται - σχεδόν αποκλειστικά - στην πολιτική σκηνή. Η κοινή δράση των συνιστωσών του στο εργατικό κίνημα, στα συνδικάτα, στην νεολαία, στις γειτονιές είναι ακόμα προβληματική και “προβλέπεται” να παραμείνει. Οι κινήσεις στην κεντρική πολιτική σκηνή - όσο αποτελεσματικές και αν είναι - δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την έλλειψη οργανικής σύνδεσης με το μαζικό κίνημα. Απαιτείται μια πρόσθετη πολιτική δράση με διαφορετικά χαρακτηριστικά, μια δράση που σήμερα απουσιάζει από την πολιτική πρακτική του στους μαζικούς χώρους. Αυτή η δράση δεν θα πρέπει να είναι ευκαιριακή και να στοχεύει μόνο στην μεταφορά των θεμάτων που απασχολούν την κεντρική πολιτική σκηνή στους μαζικούς χώρους. Θα πρέπει να επικεντρώνεται και στα ζητήματα του μαζικού χώρου και να εκφράζεται μέσα από πλατιά ενωτικά σχήματα, ευρύτερα του πολιτικού χώρου του ΣΥΡΙΖΑ. Σχήματα που θα έχουν σταθερή και οργανική σχέση με τον μαζικό τους χώρο και μόνιμη λειτουργία.

Δυστυχώς όμως συχνά συμβαίνει το αντίθετο: Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ακόμα «κλειστός» στις «ανοιχτές πόλεις». Σε μαζικούς χώρους, όπου υπάρχουν δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνον δεν συνυπάρχουν σε πλατιά ενωτικά σχήματα, άλλα συχνά αυτές οι δυνάμεις δραστηριοποιούνται ανταγωνιστικά μέσα από διακριτά συνδικαλιστικά σχήματα. Τις πιο πολλές φορές, οι ευθύνες βαραίνουν τις δυνάμεις του ΣΥΝ, οι οποίες συγκροτούνται πάνω σε συνδιαχειριστικές αντιλήψεις και εγκλωβίζονται σε κοινές συνδικαλιστικές πρακτικές διαχείρισης με δυνάμεις του δικομματισμού. Το πιο ακραίο παράδειγμα αυτών των πρακτικών καταγράφηκε στο ΤΕΕ, όπου η τελευταία αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση της ΝΔ πέρασε με την στήριξη των δυνάμεων του ΣΥΝ.

Όμως, μόνο μέσα από αυτές τις κοινές πολιτικές πρακτικές στο μαζικό κίνημα, μπορούν να οικοδομηθούν σχέσεις εμπιστοσύνης και ενότητας ανάμεσα στα πολιτικά υποκείμενα που νοιάζονται για την ανάπτυξη του μαζικού κινήματος, και θεωρούν αυτή την ανάπτυξη ως βασική προϋπόθεση για την πολιτική ανασυγκρότηση της Αριστεράς. Τα πολιτικά υποκείμενα που στρατεύονται στην υπόθεση της ανασυγκρότησης της αριστεράς, είναι υποχρεωμένα να συγκροτούνται τα ίδια στο εσωτερικό των κινημάτων. Χωρίς αυτή την προϋπόθεση, οποιαδήποτε προσπάθεια για αριστερή πολιτική παρουσία ή και παρέμβαση στην κεντρική πολιτική σκηνή - ανεξάρτητα από προθέσεις - είναι καταδικασμένη να περνάει από τα μονοπάτια της αστικής πολιτικής των χειρισμών, των εκπροσωπήσεων, των διαμεσολαβήσεων και πελατειακών σχέσεων. Τότε μόνον ο διάλογος μπορεί να είναι γόνιμος, αφού θα τροφοδοτείται από εμπειρίες των συλλογικών πρακτικών άσκησης πολιτικής.

Η πολιτική συγκρότηση δεν είναι μια διαδικασία παραγωγής πολιτικών θέσεων, από κάποια πολιτικά επιτελεία ή οι ειδικούς της πολιτικής, που απευθύνονται με γενικό τρόπο στην κοινωνία ή στο κίνημα, με την μορφή ηθικών εκκλήσεων ή με τη χρήση του ορθού λόγου. Αν η πολιτική συγκρότηση στο εσωτερικό των κινημάτων είναι ελλειμματική, τότε το έλλειμμα που υπάρχει δεν μπορεί να αναπληρωθεί από το έργο “θεματικών” επιτροπών και από τις θέσεις που θα παράγουν οι “ειδικοί” της πολιτικής μέσα σε αυτές τις επιτροπές για να “διαφωτίσουν” τα κινήματα.

Πρόκειται για αναπαραγωγή αντιλήψεων που επικράτησαν ευρέως στις κυρίαρχες εκδοχές του κομμουνιστικού κινήματος και αυτονομούν την παραγωγή της επαναστατικής θεωρίας από την ταξική πάλη. Συνέπεια αυτών των αντιλήψεων είναι ότι το κίνημα και οι μάζες προσλαμβάνονται ως εξωτερικά «αντικείμενα» σε σχέση με το «υποκείμενο» της πολιτικής πρωτοπορίας, το οποίο μπορεί να υπάρχει έξω και πέρα από αυτά, στο απυρόβλητο, στα όνειρά μας, στη φαντασία μας, ίσως και σε μια …«θεματική» επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ!

Σήμερα, η ανασυγκρότηση της Αριστεράς δεν θα κριθεί τελικά από κάποια πολιτική συμφωνία, ούτε από το πόσο ολοκληρωμένο είναι ένα πολιτικό σχέδιο ή πρόγραμμα. Οι απαντήσεις που προϋποθέτει ένα τέτοιο εγχείρημα, δεν μπορούν να δοθούν κυρίως με την προσφυγή στον «διάλογο». Δεν υπάρχουν πολιτικά υποκείμενα που κατέχουν ή θα ανακαλύψουν την απόλυτη αλήθεια. Οι σχετικές αλήθειες που κατέχει κάθε υποκείμενο ξεχωριστά, δεν είναι επαρκείς για την ανασύνθεση της Αριστεράς. Η τομή που απαιτείται, περνάει από την συντριβή του παλαιού με την μορφή που υπάρχει, και το ριζικό μετασχηματισμό του. Το νέο δεν πρόκειται να προκύψει από απλές αθροιστικές πράξεις μεταξύ συγγενών υποκειμένων, διατεταγμένων σε ομόκεντρους ή παράπλευρους κύκλους. Πρόκειται για μια σύνθεση αντιθέσεων, για τη διαλεκτική της οποίας ισχύει η ρήση του προέδρου Μάο: «Τα δύο δεν γίνονται ένα». Για να μην μιλάμε κινέζικα, το μέλλον των ενωτικών εγχειρημάτων που ευαγγελίζονται την ανασύνθεση της αριστεράς, θα κριθεί τελικά αν η ρήξη με το υπάρχον, που εμπεριέχει ο πυρήνας όλων αυτών εγχειρημάτων, οδηγήσει στην κυριαρχία των όρων μετασχηματισμού και στην καταστροφή των όρων αναπαραγωγής των υποκειμένων που μετέχουν σε αυτά.

Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Η μάχη των ευρωεκλογών πυροδοτεί νέους ανταγωνισμούς στο εσωτερικό του. Όμως έχει ενηλικιωθεί και σηματοδοτεί πλέον στο χώρο της αριστεράς περισσότερα και πιο σημαντικά πράγματα από αυτό που ήταν όταν ξεκίνησε: μια «εκλογική συνεργασία». Θα μπορέσει σήμερα να διαχειριστεί συλλογικά και να συμπυκνώσει την εμπειρία του από την μικρή αλλά δυναμική πορεία του και να την μετατρέψει σε πολιτική πρωτοβουλία που οδηγεί σε υπερβάσεις, ή θα παραμείνει εγκλωβισμένος σε πρακτικές που σύντομα πλησιάζει η ημερομηνία λήξης τους…
Αθήνα 24-02-09 Γ. Κ.

Τρίτη 3 Μαρτίου 2009

Συμμετέχοντας στον …“διάλογο” του www.syriza.gr

Αν κάποιος ανατρέξει στον δημόσιο "διάλογο" που διεξάγεται στην ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ θα εκπλαγεί δυσάρεστα. Θα βρεθεί μπροστά σε μια συνάθροιση ενός αρκετά μικρού αριθμού συνομιλητών, που συζητούν με όρους καφενείου για οποιοδήποτε ζήτημα ανακαλύψουν ότι μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο μιας τέτοιας συζήτησης. Από τον "διάλογο" απουσιάζουν εμφανώς μέλη των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ. Και είναι προφανές ότι "συζητούν" όλα τα ζητήματα του ΣΥΡΙΖΑ, συντεταγμένα και κρυφά στις κομματικές τους οργανώσεις.

Αλλά και ο "καθοδηγούμενος" διάλογος από την διαχειριστική ομάδα της ιστοσελίδας, δεν αποκρυσταλλώνει τις πραγματικές συζητήσεις και τις πολιτικές συγκρούσεις που εκδηλώνονται στον ΣΥΡΙΖΑ. Στο σύνολό του αποτελείται από μια παράθεση μονολόγων που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Βέβαια, όταν κάποιο κείμενο δεν μπορεί να "ταξινομηθεί" σύμφωνα με τις υποκειμενικές πολιτικές πεποιθήσεις των διαχειριστών, τότε τοποθετείται στα ..σκουπίδια. Με δεδομένα όλα αυτά, αναδημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από τον διάλογο του www.syriza.gr, που μας αφορά ζητήματα σχετικά με τις θέσεις και τις απόψεις μας.


Δημοσιεύθηκε από: Tierra_Izquierda , Δευτέρα 20:30

Σύντροφοι,

επειδή έτυχε να είμαι μεταξύ αυτών που ένιωσαν πέρυσι -κατά τη διάρκεια της Πανελλαδικής- την ανάγκη δημιουργίας ενός "Δικτύου Ανένταχτων Αριστερών του ΣΥΡΙΖΑ" (ασχέτως του οτι αυτή η προσπάθεια τελικώς δεν προχώρησε και δεν λειτούργησε όπως θα θέλαμε) και φτιάξαμε το σχετικό blog, θα ήθελα να πω οτι δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία το αν μπήκε κάτω από έναν όντως άσχετο τίτλο... Μακάρι να ήταν αυτό όλο κι όλο το πρόβλημα.
(σημ.: επιτρέψτε μου να προβλέψω, οτι η διεύθυνση του blog της "Ενωσης Οπαδών ΣΥΡΙΖΑ", θα παραμείνει... "ανένταχτη" στην ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ).

Οφείλω κατ αρχάς να πω οτι δεν συμφωνώ με τον τίτλο της συλλογικότητας (με απωθεί εντελώς, καθώς θυμίζει την περιφερόμενη τραμπούκικη αλητεία του ποδοσφαίρου - επιπλέον, να ενημερώσω οτι ταυτίζεται -ατυχώς- με την επωνυμία ασφαλιστικής εταιρίας που είναι έτοιμη για... εκτόξευση στο διάστημα).
Αφετέρου, δεν αντιλαμβάνομαι την ανάγκη επιπλέον ύπαρξης μίας τέτοιας "Ένωσης". Έχει οργανωτική δομή (αν όχι, τί "Ένωση" είναι; ) και μέλη της είναι οι Ανένταχτοι Αριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ; Μπορεί να μιλάει εξ ονόματός τους;
Γι αυτό το λόγο κι εμείς πέρυσι ήμασταν πολύ προσεκτικοί όταν επιλέξαμε τελικά τον χαλαρό όρο "Δίκτυο" και δηλώσαμε πως η ιδιότητά μας είναι οτι "είμαστε μη ενταγμένοι σε συνιστώσες, που αναγνωρίζουμε τον ΣΥΡΙΖΑ ως την πολιτική μας εκπροσώπηση - Δεν εκπροσωπούμε κανέναν - Επιδιώκουμε την επικοινωνία μεταξύ των Ανένταχτων του ΣΥΡΙΖΑ και την ανάπτυξη και ανταλλαγή πολιτικού προβληματισμού".
Μου είναι δύσκολο να καταλάβω για ποιό λόγο όλα αυτά που γράφονται στο http://enosy.blogspot.com/ ("enosy"; ρε σεις, μπας και είστε ΑΕΚτζήδες; ;)) με τα οποία εν πολλοίς δεν διαφωνώ (όπως και κάποιες συνιστώσες ακόμη δεν διαφωνούν), δεν θα μπορούσαν να γραφτούν στο http://aristerologia.wordpress.com/ ή ακόμη, στο παρόν forum.
Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει οτι οι σύντροφοι δεν είχαν δικαίωμα να φτιάξουν το δικό τους blog, με τη δική του επιθυμητή μορφή και δομή.

Πάντως, θεωρώ χρήσιμη την κατάθεση τέτοιου είδους απόψεων από πλευράς των φίλων-οπαδών της "Ένωσης", καθώς αναφέρονται σε θέματα που αποτελούν αγωνία όλων μας. Προσωπικά, παλεύω τέτοιες θέσεις (με δυσκολία είναι η αλήθεια) μαζί με συντρόφους μου, μέσα στην Τ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ που ανήκω, θεωρώντας οτι αν σε επίπεδο Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούμε να επηρεάσουμε και πολλά πράγματα, τουλάχιστον μπορούμε να προσπαθήσουμε για τη δημιουργία Τοπικών Επιτροπών που να υπερβαίνουν το οργανωτικό μοντέλο του ΣΥΡΙΖΑ και τις συνιστώσες, τείνοντας προς την ομογενοποίηση και τη δημιουργία de facto "μελών ΣΥΡΙΖΑ", με δικαιώματα και υποχρεώσεις (http://syrizaalimou.wordpress.com/2009/01/20/989/). Πολύ χρήσιμο στην προσπάθεια αυτή, είναι να ακούγονται και οι Ανένταχτοι σύντροφοι που δεν είναι ακόμη ενταγμένοι σε Τοπικές Eπιτροπές και βρίσκονται "παρά πόδα" στο πλευρό στου ΣΥΡΙΖΑ.

Siembra Socialismo!


Και η απάντησή μας

Δημοσιεύθηκε από: Ενωση Οπαδών ΣΥΡΙΖΑ , Τρίτη 11:23


Σύντροφε Tierra_Izquierda,

Μακάρι να τηρούνται τα απλά και τα προφανή, και μετά βλέπουμε και για τα …άλλα

Τον τίτλο της συλλογικότητας μας δεν τον διαλέξαμε εμείς! Μας τον επέβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον τρόπο που αντιμετωπίζει το θέμα της ένταξης των ανένταχτων. Μέλη δεν θέλουμε να γίνουμε και το έχουμε εξηγήσει αναλυτικά στο blog μας. Όμως, ούτε «φίλοι» δεν μπορούμε να χαρακτηριστούμε, αφού –εκτός των άλλων - ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μας αντιμετωπίζει ως φίλους. Ζητήσαμε να βάλει ένα σύνδεσμό, στην ιστοσελίδα του, αλλά δεν έκανε δεκτό το αίτημά μας. Στείλαμε ένα κείμενο για δημοσίευση στα πλαίσια του διαλόγου που γίνεται για την 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, όχι μόνο δε το δημοσίευσαν, αλλά δεν μπήκαν στο κόπο να μας ανακοινώσουν τους λόγους για τους οποίους το λογόκριναν…

Όσο για αυτό που γράφεις: «τουλάχιστον μπορούμε να προσπαθήσουμε για τη δημιουργία Τοπικών Επιτροπών που να υπερβαίνουν το οργανωτικό μοντέλο του ΣΥΡΙΖΑ και τις συνιστώσες, τείνοντας προς την ομογενοποίηση και τη δημιουργία de facto "μελών ΣΥΡΙΖΑ", με δικαιώματα και υποχρεώσεις»

Αυτό που προτείνεις, δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό που σε άλλες εποχές οι κομμουνιστές το χαρακτήριζαν ως «φραξιονιστική πάλη δίχως αρχές». Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως πολιτικός μηχανισμός δεν έχει κανένα στοιχείο στην λειτουργία του, απ’ αυτά που έχουν οι οργανώσεις της αριστεράς, ακόμα και το ΚΚΕ. Όμως έχει όλα τα στοιχεία που έχουν οι αστικοί πολιτικοί μηχανισμοί. Ως εκ τούτου δεν μπορεί να έχει κανένα αποτέλεσμα αυτό που προτείνεις, γιατί Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως τέτοιος μηχανισμός, δεν επιτρέπει πρακτικές σαν αυτές: «μπέστε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μην δίνετε!....», ούτε βέβαια ότι «μάθανε πως γ… και πλακώσανε και οι γύφτοι». Ορισμένα εγχειρήματα στα οποία πρωτοστατούν κάποιοι «παράγοντες» που χρησιμοποιούν την ιδιότητα του ανένταχτου, καταγράφουν παρόμοιες τις πρακτικές. Όμως ανάλογες πρακτικές αναδεικνύονται και από συνιστώσες του ΣΥΡIZA, όπως η πρόσφατη στάση της ΑΚΟΑ με το θέμα της Κούνεβα. Η ΑΚΟΑ πετάχτηκε σαν πορδή για να καταγράψει δημόσια στις πολιτικές της περγαμηνές την πατρότητα μιας ακόμη «καλής ιδέας». Το πρώτο πράγμα που απασχολεί τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι είναι να μετράνε ποιος την έχει …πιο μεγάλη! Αυτές οι πρακτικές, από την στάση της ΑΚΟΑ για την Κουνεβα ως την πρόταση να «αλωθεί» ο ΣΥΡΙΖΑ από τους …ανένταχτους, τελικά δεν λαμβάνουν υπόψη της καμία έννοια συλλογικότητας και συντροφικότητας.

Επειδή για μας αυτές οι έννοιες της «συλλογικότητας» και «συντροφικότητας» είναι πολύ σημαντικές, δεν σκοπεύουμε να τις συντρίψουμε με την συμμετοχή μας στην διαμόρφωση μικροσυσχετισμών με τους όρους που προτείνεις. Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάς την μαρξιστική ρήση για την έκβαση της ταξικής πάλης: «Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι ..κότες!» Και κατά την δική μας άποψη, όλα τα εγχειρήματα ένταξης «ανένταχτων» στο ΣΥΡΙΖΑ, τελικά τα έφαγαν οι …κότες, εκτός βεβαίως από αυτά που στην πραγματικότητα έκρυβαν πίσω τους προσωπικές πολιτικές ανέλιξης. Όμως αυτό είναι άλλο ζήτημα και έχει να κάνει με την ένταξη «παραγόντων» στον ΣΥΡΙΖΑ…

Με συντροφικούς χαιρετισμούς
ΕΟΣ (Ένωση Οπαδών ΣΥΡΙΖΑ)

Κυριακή 1 Μαρτίου 2009

Μια θετική, αλλά ανολοκλήρωτη πρόταση

Κυκλοφορεί ένα κείμενο που που υπογράφτηκε καταρχήν από 37 στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, οργανωμένους/ες και ανένταχτους/ες, ενόψει της Πανελλαδικής Σύσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ. Το κείμενο αυτό είναι δημοσιευμένο εδώ:

Επισημαίνουμε μερικά σημεία του:

Στόχος πρέπει να είναι να αποκτήσουν πραγματική ζωή και υπόσταση οι Τοπικές Επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ. Το ώριμο βήμα πρέπει -και μπορεί- να είναι η εισαγωγή της έννοιας του «μέλους ΣΥΡΙΖΑ» στις Τοπικές Επιτροπές ΣΥΡΙΖΑ. Με στόχο να ενταχτούν όσο το δυνατόν πιο μαζικά, πριν την Πανελλαδική Σύσκεψη και στην πορεία προς αυτήν, οι ανένταχτοι/ες αγωνιστές/στριες, ώστε να συμμετάσχουν μαζικά και ισότιμα και να χρωματίσουν τις διαδικασίες της.
Το βήμα αυτό δεν αποσκοπεί στην υποβάθμιση του ρόλου των συνιστωσών, αλλά στον περιορισμό των διαπαραταξιακών χαρακτηριστικών στη συγκρότηση και λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ που στην πράξη ακυρώνουν τη μαζική στράτευση σ’ αυτόν του ανεξάρτητου πολιτικού δυναμικού της Αριστεράς και των κινημάτων.

Είναι θετικό ότι οι σύντροφοι που το υπογράφουν - και ιδιαίτερα αυτοί που είναι μέλη συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ - μιλάνε για την ένταξη των ανένταχτων ως “μέλη του ΣΥΡΙΖΑ”, όπως επίσης και για “ισοτιμία”. Όμως,για το πως θα γίνουν όλα αυτά δεν είναι πειστικοί. Το “μέλος του ΣΥΡΙΖΑ” στις τοπικές ή θεματικές επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ που προτείνουν, δεν είναι τίποτε άλλο, από το “δόκιμο μέλος” που ορίζει το καταστατικό του ΚΚΕ. Βέβαια, το δόκιμο μέλος του ΚΚΕ, έχει κάποτε την πιθανότητα να γίνει πραγματικό μέλος του κόμματος, εδώ όμως τα “μέλη του ΣΥΡΙΖΑ” δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσουν κομματική ταυτότητα, γιατί θα είναι μέλη ενός κόμματος που δεν ...υπάρχει!

Ως προς άλλα σημεία του κειμένου, όπως τα παρακάτω, θεωρούμε ότι είναι προφανή και ότι όλοι θα πρέπει να συμφωνούν με αυτά:

Βρίσκεται λοιπόν μπροστά σε νέα πολιτικά καθήκοντα:

  • Να οργανώσει τις σχέσεις του με μεγάλα κοινωνικά ακροατήρια, μετατρέποντας την «επικοινωνία» σε «σχέση». Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται μια «πολιτική μαζών» να οικοδομήσει πραγματικές σχέσεις με πλατιά εργατικά και λαϊκά στρώματα, όχι απλώς «μιλώντας» στις ευαισθησίες τους ή «υιοθετώντας» τα προβλήματά τους, αλλά συμμετέχοντας ενεργά στους αγώνες τους και προσπαθώντας να τα συναντήσει στους τόπους που μένουν και εργάζονται.
  • Να δώσει τη μάχη για να κερδίσει η ενωτική - κινηματική - ριζοσπαστική Αριστερά το στοίχημα της μαζικής επιρροής στη νεολαία, απέναντι στη Δεξιά και την ακροδεξιά του ΛΑΟΣ και τις ανάξιες «αξίες» του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Να βάλει δηλαδή τους όρους για μια νέα ιδεολογική ηγεμονία στην νεολαία, των αριστερών, αντικαπιταλιστικών ιδεών και του απελευθερωτικού οράματος, του Σοσιαλισμού.
  • Να εντάξει πιο «οργανικά» και πιο αιχμηρά στην πολιτική του παρέμβαση τα «μέτωπα» της πάλης ενάντια στο ρατσισμό και τον εθνικισμό, ενάντια στην ποικιλόμορφη καταπίεση των γυναικών, ενάντια στις κλιματικές αλλαγές και την οικολογική κρίση
  • Να οργανώσει μια γενικότερη αντεπίθεση στο μέτωπο των ιδεών και των αξιών, όπου χάθηκαν ίσως οι περισσότερες μάχες με το νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό - με βαθιές και επώδυνες συνέπειες. Να δημιουργήσει τους όρους για μια νέα δυναμική των σοσιαλιστικών ιδεών, στην Αριστερά, στα κινήματα, την κοινωνία. Το ζήτημα των αντικαπιταλιστικών ιδεών και του σοσιαλιστικού οράματος είναι κρίσιμο για την ανασυγκρότηση, με όρους προοπτικής και νίκης, της Αριστεράς σήμερα.
  • Να αποκτήσει δομές που να μπορούν να δώσουν μάχες στην κοινωνία, αλλά και να εντάξουν ισότιμα ανένταχτους/ες της Αριστεράς και αγωνιστές/στριες των κινημάτων στις γραμμές του.
  • Να αποκτήσει πρόγραμμα.

ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ