Μια πρόχειρη αποτίμηση της 2ης Πανελλαδικής Σύσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ

Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο από την ιστοσελίδα "Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ", γιατί συμφωνούμε με τις εκτιμήσεις που κάνει για την σημερινή κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ. Οι σωστές εκτιμήσεις για το μέγεθος και το βάθος των προβλημάτων που υπάρχουν σήμερα είναι μια καλή παρακαταθήκη για να γίνουν οι αναγκαίες υπερβάσεις και μετασχηματισμοί ώστε να ολοκληρωθεί η τομή στην Αριστερά που ξεκίνησε με το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Πιο χρήσιμη από την περσινή ήταν η 2η σύσκεψη του Σύριζα. Ο ενθουσιασμός αντικαταστάθηκε από την αυστηρή προειδοποίηση της βάσης προς την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ότι ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ είναι αναγκαίος. Το ερώτημα είναι σε ποια κατεύθυνση. Άλλωστε κανένας δεν συμπίπτει με κανέναν όσον αφορά το ποιος μετασχηματισμός είναι αναγκαίος.

Οι απαντήσεις που δίνονται είναι διαφορετικές. Υπάρχει η κυρίαρχη πλευρά (Αριστερό Ρεύμα ΣΥΝ) που δεν βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ σαν κάτι άλλο πέρα από εκλογικό μηχανισμό. Η νεότερη γενιά τον βλέπει σαν το έδαφος ρεβανσισμού από την Ανανεωτική και εφόρμησης στα όργανα επειδή “δικαιώθηκαν” από την ανοδική του πορεία. Η Ανανεωτική τον βλέπει σαν όχημα εκλογής πολλών βουλευτών - ευρωβουλευτών της, που φυσικά θα προετοιμάζουν άλλες λύσεις μετα-Συριζικές και φιλο-Πασοκικές.

Υπάρχουν συνιστώσες και παράγοντες που βάζουν έντονα το θέμα του πολιτικού μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ σε κατεύθυνση αντι-κεντροαριστερή - αντικαπιταλιστική. Υπάρχουν συνιστώσες και παράγοντες που αγοράζουν θέσεις στον ΣΥΡΙΖΑ εξαργυρώνοντας έναν χαμηλής έντασης πόλεμο με τον ΣΥΝ. Υπάρχουν άλλες συνιστώσες και παράγοντες που παίζουν το παιχνίδι του μαζικού χώρου στον ΣΥΡΙΖΑ Και άλλοι που παίζουν το ρόλο της “αντικαπιταλιστικής συνείδησης”. Όλα αυτά βέβαια μπορεί να διαπερνούν οριζόντια πολλές συνιστώσες και παράγοντες. Φυσικά ο μικροπόλεμος χαρακωμάτων ορισμένων συνιστωσών και παραγόντων δεν έχει στην τελική τόση σημασία. Έτσι κι αλλιώς πέραν του μικρόκοσμου εντός ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα παίξουν αυτά ρόλο στην κοινωνική και πολιτική δυναμική του εγχειρήματος.

Ποια είναι τα πολιτικά ζητήματα που κρίθηκαν στη σύσκεψη;

1. Η πολιτική στροφή στο θέμα της ΕΕ και των ευρωεκλογών επί το κριτικότερον στην πορεία της ΕΕ. Αυτό συμπεραίνεται και από το πολιτικό πλαίσιο και από ομιλίες βασικών στελεχών του ΣΥΝ (πχ Χουντής). Πράγμα σημαντικό και σοβαρό, καθότι ο έρωτας του ΣΥΝ με την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση εμπόδιζε αρκετά την πραγματική κριτική, καθιστώντας τον χώρο αυτό ευάλωτο στις επιθέσεις στυλ ΚΚΕ (”ευρωμονόδρομος” κλπ). Και είναι κομματάκι δύσκολο να απευθυνθείς σήμερα σε απολυμένους, σε δημοσίους υπαλλήλους, σε ελαστικά εργαζόμενους, σε αγρότες, σε χαμηλόμισθους, και στο όνομα της ευρωπαϊκής επανίδρυσης να ντριμπλάρεις την ανάγκη καταδίκης και αγώνα ενάντια στην σημερινή ΕΕ.

2. Η σημαντική πολιτική παρέμβαση του Αλαβάνου, σε πλήρη αντιδιαστολή με:
(α) Την τηλεοπτικού τύπου ομιλία Τσίπρα (σαν να ήταν ανοικτή προεκλογική συγκέντρωση και όχι σύσκεψη που έχει να λύσει προβλήματα),
(β) Τους αβασάνιστους πανηγυρικούς αρκετών στελεχών του ΣΥΝ υπέρ της “κρισιμότητας” της μάχης των ευρωεκλογών,
(γ) Την αμφισβήτηση από συνιστώσες και ορισμένους ανένταχτους των μόνιμων επιθέσεων κοινής δράσης στο ΠΑΣΟΚ από τον Αλαβάνο,
(δ) Την γκρίνια περί του οργανωτικού, αποσυνδεμένου ή σε αντιδιαστολή με την πολιτική φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε αυτά ο Αλαβάνος απάντησε ουσιαστικά (είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κανείς), δηλαδή σήκωσε το γάντι που πετάχτηκε από διάφορες πλευρές και απέδειξε ότι είναι αυτός που θέλει ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ για αρχηγό του εγχειρήματος. Η σοβαρότητά του ίσως και σε αντιδιαστολή με την “ελαφρά τοποθέτηση” Τσίπρα θα καθορίσει πράγματα και για το μέλλον του Σύριζα.

3. Η ανέξοδη ρητορεία για το οργανωτικό: Το καλό είναι ότι τέθηκε με οξύτητα, προτού καν τεθεί από ανένταχτους. Επίσης το καλό είναι ότι η επόμενη σύσκεψη ασχολείται με την οργανωτική συγκρότηση. Το μόνιμο πρόβλημα είναι το ερώτημα του ενιαίου πολιτικού οργανισμού, βήμα όμως που και ο ΣΥΝ και οι μεγαλύτερες συνιστώσες και εκείνοι οι ανένταχτοι που καταλαβαίνουν την πραγματικότητα με όρους πολιτικούς και όχι ψυχολογικούς (”ας ενωθούμε ρε παιδιά”), το αντιλαμβάνονται ως άλμα στο κενό.

4. Η περίεργη συγκολλητική ουσία του ονομαζόμενου 2ου κύματος που καταφέρθηκε με ένταση ενάντια σε οργανώσεις, γραμματείες, “κορυφές”, αφήνοντας πρακτικά στο απυρόβλητο τον ΣΥΝ - ή καταλογίζοντάς του απλά συνυπευθυνότητα. Αποκορύφωμα η ομιλία μέσα στο μάζεμα του Σαββάτου ενός βασικού σ. από το Ξ που καταλογίζοντας στις οργανώσεις ότι καπέλωσαν τον Σύριζα, παραπονέθηκε στον Χ.Π. γιατί δεν έγινε παρέμβαση από τον ΣΥΝ. Δηλαδή ο Θεωνάς, ο Τσακνιάς, η ΔΕΑ και η ΚΟΕ έχουν καπελώσει τον Σύριζα και το Ξ παρακαλάει τον ΣΥΝ να επέμβει για να ξεκαπελωθεί;
Όπως και να έχει οι 4+4 εκπρόσωποι δεν ορίστηκαν από πουθενά, η συγκολλητική ουσία είναι πέρα για πέρα αφερέγγυα και αποτελεί ερώτημα αν με τέτοιες διαδικασίες, με τέτοιους παράγοντες και με τέτοιο σφικτό εναγκαλισμό από τις μικρότερες συνιστώσες (Κόκκινο, Ξεκίνημα, Ρόζα), είναι δυνατόν οι ανέντακτοι να τύχουν καλύτερης μεταχείρισης.
Το πραγματικό πρόβλημα στο 2ο κύμα δεν είναι το τι πολιτικά λέει (με το οποίο συμφωνώ πέρα για πέρα), αλλά η σκοπιμότητα που οδηγεί διάφορους να το εναγκαλίζονται. Αποτελεί πχ τελείως ξεχωριστή και εκ διαμέτρου αντίθετη περίπτωση (πολιτικά, ιδεολογικά, σε κόντρα με τον κυβερνητισμό, σε σχέση με τον αντικαπιταλισμό κλπ κλπ) η περίπτωση Α.Τ. από τη Θεσ/νίκη που έκανε μια σημαντική παρέμβαση για την πορεία του Σύριζα, με την περίπτωση Τ.Χ. που σε τίποτε δεν διαφοροποιείται από τον ΣΥΝ και που εκ των υστέρων αποκαλύφθηκε ότι καλλιεργούσε επί μήνες προσδοκίες κατάληψης εκλόγιμης θέσης στο ευρω-ψηφοδέλτιο, διαφημίζοντας την ιδιότητα του “ανένταχτου”. Και φυσικά αποτελεί εκ διαμέτρου αντίθετη περίπτωση μια συνιστώσα που συμμετέχει προσδοκώντας έναν πιο “δικό της” μαζικό χώρο από τον όλον Σύριζα, από έναν ανένταχτο που εναποθέτει τις ελπίδες του για ταρακούνημα της ηγεσίας σε αυτή την πρωτοβουλία.

Ποια είναι τα πολιτικά ζητήματα που εκκρεμούν;

Πρακτικά είναι το σύνολο των αποφάσεων της 1ης Σύσκεψης (για την μη-υλοποίηση των οποίων υπήρξε κριτική, αλλά όχι αυτοκριτική). Επίσης είναι η δυνατότητα του Σύριζα να περάσει από ένα άθροισμα και ανταγωνισμό συνιστωσών και παραγόντων σε ένα άθροισμα και ανταγωνισμό πολιτικών. Επομένως να υπάρχει ειλικρίνεια και τα θέματα να συζητιούνται ανοικτά. Τέλος είναι η δυνατότητα να αποφασιστεί και να προχωρήσει ένα οργανωτικό σχήμα στον Σύριζα που να μπορεί να δώσει νέα πνοή στο εγχείρημα. Για τα οργανωτικά άλλωστε αναμένουμε τη σύσκεψη. Με μπόλικες δόσεις κριτικής για τις προτάσεις κοινής δράσης στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και με απάντηση από τον Α. Αλαβάνο, όσο και ξεχείλωμα προς τα δεξιά από τον Δ. Παπαδημούλη, εκκρεμεί τέλος και μια ενιαία στάση για αυτή την τακτική.

Εικόνες από την 2η πανελλαδική σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 11 Απριλίου 2009
Τα κομματικά πανό είχαν παρκάρει έξω από την αίθουσα, μαζί με τα μηχανάκια... Μόνη παραφωνία σε αυτό το κλίμα ήταν οι σ. από το ΞΕΚΙΝΗΜΑ που μόλις έφτανες στο χώρο σου πέταγαν την εφημερίδα τους στα μούτρα! Τους αναγνωρίζουμε το ελαφρυντικό ότι είναι νέοι στο ΣΥΡΙΖΑ...

Πολλές από τις ομιλίες των μεγαλοστελεχών είχαν διπλή απεύθυνση. Για το ακροατήριο που παρακολουθούσε την σύσκεψη, αλλά και για το ακροατήριο που διαμορφώνουν οι κάμερες. Και είναι γνωστό ότι σε ανάλογες περιπτώσεις το ακροατήριο που βρίσκεται στην αίθουσα χρησιμεύει απλώς για να γεμίζει το πλάνο...

Ελπιδοφόρα ήταν η συμμετοχή νέων ανθρώπων στην σύσκεψη. Βεβαίως παρόντα ήταν και τα γερασμένα κομματικά επιτελεία των συνιστωσών, εκτός από τους εκπροσώπους τις ανανεωτικής πτέρυγας του ΣΥΝ.


Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ παρακολουθεί με ενδιαφέρον την ομιλία της Ελένης Σωτηρίου, υποψήφιας ευρωβουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ που έχει επιλεγεί στην 2η θέση του ψηφοδελτίου. Για να διαβάσετε την ομιλία της σ. Ελένης Σωτηρίου κάνετε ένα κλίκ εδώ:

Ομιλία της Ελένης Σωτηρίου, υποψηφιας ευρωβουλευτου του ΣΥΡΙΖΑ, στη 2η Πανελλαδικη Συσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ

Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής για την 3η θέση απουσίαζε... Φαίνεται ότι έχει ξεκινήσει από τώρα την προεκλογική εκστρατεία και τρέχει να μαζέψει ψήφους, γιατί τα πράγματα είναι δύσκολα!

ΚΥΡΙΑΚΗ 12 Απριλίου 2009
Όμως, την τελευταία μέρα της σύσκεψης ο σ. Παπαδημούλης εμφανίστηκε και μας διέψευσε. Τις προηγούμενες μέρες απουσίαζε από την σύσκεψη γιατί αναζητούσε την κολυμπήθρα του Σιλωάμ για να ...αναβαπτιστεί! Ο λόγος του ήταν ενωτικός. Άξιο προσοχής είναι το γεγονός ότι υπερασπίστηκε τις δημοκρατικές διαδικασίες με τις οποίες λαμβάνονται οι αποφάσεις στον ΣΥΝ - διαδικασίες που τον ανέδειξαν στην 3η θέση του ευρωψηφοδελτίου - και ζήτησε να υπάρξουν ανάλογες διαδικασίες και στον ΣΥΡΙΖΑ για την λήψη των αποφάσεων. Το μέλλον θα δείξει αν αυτές οι δηλώσεις αποτελούν ένα τακτικό ελιγμό ή είναι θέσεις τις οποίες θα υπερασπιστεί και στην επόμενη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία θα συζητηθούν αυτά ακριβώς τα ζητήματα.

Μερικά από τα πράγματα που μας χωρίζουν, αλλά και που μας ...ενώνουν: Η καρέκλα, ο σ. Παπαδημούλης και η Τ.V.

Όμως δεν ήταν η ομιλία του σ. Παπαδημούλη που μας έκανε αλληλέγγυους με την «ανανεωτική πτέρυγα» του ΣΥΝ, αλλά η ομιλία του σ. που απεικονίζεται στην φωτογραφία. Αυτός ο σύντροφος κατηγόρησε δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ ως εθνοπροδότες για τις θέσεις που έχουν στα εθνικά ζητήματα και ιδιαίτερα στο Μακεδονικό. Εκείνο που μας έκανε να ανατριχιάσουμε δεν ήταν αυτά που έλεγε αλλά το χειροκρότημα με το οποίο τον επιβράβευσε ένα σημαντικό μέρος του ακροατηρίου!

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΕΣΤ

Στην 19 σειρά καθισμάτων της αίθουσας εντοπίσαμε ένα γνωστό στέλεχος του ΣΥΝ (αυτός με την φαλάκρα), ο οποίος παρακολουθούσε με προσοχή τους ομιλητές, ιδιαίτερα εκείνους που ήταν βιαστικοί και συζητούσαν από τώρα τα ζητήματα της ...επόμενης σύσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ. Αν δεν τον αναγνωρίσατε, η απάντηση είναι εδώ [ΑΠΑΝΤΗΣΗ]

ΠΡΟΣΕΧΩΣ
τα νέα για τους ανένταχτους και την καινούργια "συνιστώσα" που φαίνεται να συγκροτείται από ανένταχτους και μέλη συνιστωσών με το όνομα το "2ο κύμα"

Ευρωεκλογές με το ξενοφοβικό θερμόμετρο να ανεβαίνει

Αν οι εκλογές μπορούσαν ν’ αλλάξουν τον κόσμο, θα τις καταργούσαν, ήταν η ιστορική φράση του Κεν Λίβινγκστον, αριστερού βουλευτή του Εργατικού Κόμματος, καμιά εικοσαριά χρόνια πριν. Και όμως, ο ίδιος έκτοτε πρωταγωνίστησε σε εκλογές, σε θέσεις εξουσίας (δήμαρχος Λονδίνου) και σε αγαστή συνεργασία με τα επιχειρηματικά συμφέροντα (εν όψει Ολυμπιακών Αγώνων του 2012) για την κατασκευή των μεγάλων έργων και το «καθάρισμα» της πόλης από όποια ανθρώπινα κουρέλια βρεθούν μπροστά τους.

Κι εμείς τώρα μπροστά στις Ευρωεκλογές, αναλογιζόμαστε πώς μπορεί ν’ αλλάξει το σκηνικό του Ευρωκοινοβουλίου όταν ήδη από τις 785 θέσεις, μόνο 41 ανήκουν στην ομάδα του ευρωπαϊκού Αριστερού Κόμματος, 43 στο Κόμμα των Ευρωπαίων Πρασίνων και οι υπόλοιπες στις άλλες 5 απί τις 7 ευρωομάδες, ισχυρότερες των οποίων είναι η Χριστιανοδημοκρατική, Φιλελεύθερη ή του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (ελάχιστες θέσεις είναι εκτός ομάδων).

Και δεν ξεχνάμε, ότι κάποια από τα κόμματα της αριστερής ευρωομάδας αλλά πολύ περισσότερο των Πρασίνων, συμμετέχουν κατά καιρούς σε κυβερνήσεις με σκοπό να τις επηρεάσουν, αλλά τελικά έχουν επηρεασθεί από την εξουσία και απονομιμοποιηθεί τα ίδια μπροστά στους ψηφοφόρους τους.

Σίγουρα το πολιτικό σύστημα είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της οικονομικής εξουσίας, του κεφαλαίου, με θεό το κέρδος και την ανταγωνιστικότητα. Όλα τα κοινωνικά αγαθά περασμένων δεκαετιών διολισθαίνουν, συνεργάζονται ή έχουν ενταχθεί στην «ελεύθερη» αγορά, ενώ στην περίοδο της κρίσης του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, σύσσωμες οι εθνικές και η υπερεθνική μας ηγεσίες ενισχύουν τις αναξιοπαθούσες επιχειρήσεις ή ομίλους της «πραγματικής» και της «χρηματοπιστωτικής» οικονομίας ρουφώντας λίγο ακόμα ή πολύ ακόμα από τις λαϊκές τάξεις. Χωρίς αυταπάτες, λοιπόν, η υπογράφουσα έχει συμμετάσχει ως υποψήφια σε διάφορα εθνικά και ένα ευρω-ψηφοδέλτιο. Στα εθνικά με την Εναλλακτική Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση το (βρόμικο 89), στο ευρωψηφοδέλτιο των Οικολόγων-Εναλλακτικών το 1989, στα εθνικά της περιόδου εκείνης Αριστερή Πρωτοβουλία, αργότερα Κίνηση Πολιτών, στο Συνασπισμό το 2000, και τον ΣΥΡΙΖΑ το 2004.

Με δεδομένη την τράπουλα, κάποιες και κάποιοι από εμάς ξέρουμε, άλλοι και άλλες, πολίτες της Ευρώπης, ψυχανεμίζονται, ότι το πολιτικό σκηνικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορεί να ανατραπεί σε αυτές ή σε όποιες ευρωεκλογές σε βάρος του κεφαλαίου . Εξ ου και η τάση για περιφρόνηση και αποχή, από μεγάλα ποσοστά πολιτών που ανήκουν στις λαϊκές τάξεις.

Το πολιτικό σκηνικό όμως μπορεί να μετατοπιστεί λιγάκι, κι αυτό εμείς στον ΣΥΡΙΖΑ, με τα πολλά μας χρώματα και τις διαφορετικές μας απόψεις, δεν το υποτιμούμε: και θέλουμε να μετατοπιστεί προς την κατεύθυνση που αντιστρατεύεται τα συμφέροντα της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, τις πολιτικές «ασφάλειας», και υπέρ της υπεράσπισης των οικονομικών και ασφαλιστικών κατακτήσεων των εργαζομένων, των δημοκρατικών δικαιωμάτων, για την προαγωγή της ισότητας των δύο φύλων, την ένταξη των μεταναστών και μεταναστριών ως ισότιμων πολιτών στις χώρες όπου ζουν, την αντίσταση στον εθνικισμό, το μιλιταρισμό, το ΝΑΤΟ και τους πολέμους και την υπεράσπιση της ειρήνης και, προπάντων, κάτι που είναι επειγόντως εθνικό και παράλληλα βαθύτατα υπερεθνικό, την προστασία του περιβάλλοντος.

Ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ με την πολύ ευρεία έννοια του, έχει συμμετάσχει σε αγώνες και κινήματα για τα πιο πάνω θέματα, και συχνά έχει πρωτοστατήσει σ’ αυτά. Όμως, ενώ τα κινήματα δυναμώνουν σήμερα, ως αντίδραση στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, αυτό δεν αποτυπώνεται στα εκλογικά αποτελέσματα, ή αποτυπώνεται πολύ έμμεσα και διαστρεβλωμένα.

Κι αφού πάντα υπάρχουν τα διλήμματα της διακυβέρνησης αλλά και οι άκαμπτες δομές του πολιτικού συστήματος, την ίδια ώρα που αναπτύσσονται κινήματα για σημαντικά θέματα, βλέπουμε κόμματα σαν το ΠΑΣΟΚ, που σπάνια ή ποτέ δεν τα στηρίζει, να δυναμώνουν με το σκεπτικό να απονομιμοποιηθεί ή ανατραπεί μια διακυβέρνηση της Ν.Δ., ενώ οι ίδιοι άνθρωποι που το ψηφίζουν ή πολλοί από αυτούς, να συμμετέχουν στους αγώνες βάσης για διάφορα επείγοντα ζητήματα.

Στο δια ταύτα, και χωρίς αυταπάτες, όσες περισσότερες ψήφοι κατακυρωθούν σε ψηφοδέλτια αντίθετα και ανταγωνιστικά προς τα κόμματα εξουσίας και φυσικά αντίθετα και ανταγωνιστικά σε κάποια μικρά που όμως είναι ακραία ξενοφοβικά, νεοφιλελεύθερα ή εθνικιστικά, τόσο καλύτερο θα είναι για την ψυχή των κοινωνικών αγώνων που εκτυλίσσονται καθημερινά και είναι μπροστά μας, σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ, για τα ελληνικά δρώμενα, με το ωραιότατο ψηφοδέλτιο των δύο φύλων και των πολλών αγωνιστικών ταυτοτήτων που έχει συγκροτήσει, θα ήταν καλό να επιβραβευθεί για τη φυσιογνωμία που έχει επιδείξει. Αλλά είναι ιδιαίτερο θέμα SOS σήμερα, με τα πογκρόμ των τελευταίων ημερών εναντίον των μεταναστών/μεταναστριών και το κλίμα ξενοφοβίας και ρατσισμού που συστηματικά καλλιεργείται πρωτίστως από κυβέρνηση, δευτερευόντως από αξιωματική αντιπολίτευση και με δηλητηριώδη παρουσία ακροδεξιών κομμάτων ή οργανώσεων, να επιβραβευθεί η αλληλεγγύη του ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτό το πεδίο, και να γυρίσει μπούμεραγκ όλη η ξενοφοβική προπαγάνδα που γίνεται εναντίον του.

Σίσσυ Βωβού

Για επιστροφή κλικ εδώ: Ευρωεκλογές και Αριστερά

[Επιστροφή στην αρχική σελίδα]

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ 2ης ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Μέχρι την Λεωφόρο Συγγρού, εύκολα μπορείτε να πάτε, μόνοι σας ή με την βοήθεια κάποιας συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ. Απ' εκεί και πέρα, ο μόνος σωστός αντικαπιταλιστικός, επαναστατικός, αντισυστημικός (και άλλα παρόμοια) δρόμος που έχει χαράξει η ΕΟΣ για να σας οδηγήσει σίγουρα στην πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, είναι αυτός που σας παρουσιάζουμε στην παρακάτω εικόνα. Ακολουθώντας αυτή την διαδρομή, αν δείξετε ιδιαίτερη προσοχή σε μερικές απότομες δεξιές στροφές, θα φτάσετε σύντομα στον προορισμό σας.

10, 11 και 12 Απριλίου 2009

Γήπεδο Ταεκβοντό (στο Δέλτα Φαλήρου)

Παρασκευή 10/4
17.00: Εγγραφές
18.00: Έναρξη Εργασιών
Άνοιγμα από το συντονιστή της γραμματείας Ρούντι Ρινάλντι
Παρουσίαση Σχεδίου Προγράμματος - Δήμος Τσακνιάς
Παρουσίαση Σχεδίου Διακήρυξης για την Ευρώπη - Θόδωρος Παρασκευόπουλος
Πολιτική Ομιλία - Αλέξης Τσίπρας

Σάββατο 11/4
09.30 - 14.00: Τοποθετήσεις, ομιλίες
14.00 - 16.00: Διάλειμμα
16.00 - 21.00: Τοποθετήσεις, ομιλίες

Κυριακή 12/4
09.30 - 14.00
Τοποθετήσεις, ομιλίες
Πολιτική ομιλία του προέδρου της Κ.Ο. Αλέκου Αλαβάνου
Τοποθετήσεις, ομιλίες
Παρουσίαση καταλήξεων της σύσκεψης από το Γιάννη Θεωνά

Γιατί δεν συμμετέχουμε στην Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ

Εν όψει της 2ης Πανελλαδικής Σύσκεψης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., η οποία επαναλαμβάνεται με την ίδια ακριβώς οργανωτική μορφή όπως και πριν από 14 μήνες, δηλώνουμε ότι, αν και εξακολουθούμε να υποστηρίζουμε τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., δεν μετέχουμε στην σύσκεψη γιατί,
- δεν μας αφορά μια διαδικασία που σχεδιάστηκε για μια ακόμη φορά από μια γραμματεία που δεν μας εκπροσωπεί
- θεωρούμε άχαρο να παίξουμε για τρίτη φορά το ρόλο των «ανέστιων» ανένταχτων που πιέζουν να δοθεί ρόλος στο ΣΥΡΙΖA
Πιστεύουμε ότι η προσδοκία που δημιούργησε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για την ενότητα δράσης των αριστερών δυνάμεων, κατέγραψε μια δυναμική και είχε ευρύτερη απήχηση αλλά παραμένει μετέωρη ενάμιση χρόνο μετά. Αν στην 1η Πανελλαδική Σύσκεψη (που ξεκίνησε για συνδιάσκεψη), πολλές/οι σύντροφοι/ισσες έθεταν ως επείγον το θέμα της ουσιαστικής συμμετοχής όλων όσων μετείχαν στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και της δημοκρατίας στη λήψη των αποφάσεων, σήμερα το στοίχημα μοιάζει να έχει χαθεί. Η αποστράτευση, η κούραση και η αδιαφορία του κόσμου που προσέγγισε ή εξέφρασε τη διάθεση να προσεγγίσει τις επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερή. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν προχώρησε και όπως ήταν αναμενόμενο οπισθοχώρησε.
Η αμηχανία γύρω από το ρόλο των επιτροπών, η δυσλειτουργία τοπικών επιτροπών που είτε αφέθηκαν στον πατριωτισμό των ανένταχτων είτε φορτώθηκαν με γραφειοκρατικές δυσκαμψίες, η απουσία συλλογικής επεξεργασίας κατά την κατάρτιση του προγράμματος, η συρραφή ιδεών και απόψεων αντί για την επιθυμητή ώσμωση και σύνθεση, η γενική χαλαρότητα που υπαγορεύεται από το γεγονός ότι τίποτε δεν κρίνεται στη βάση αλλά όλα αποτελούν αντικείμενο «κλειστής διαπραγμάτευσης» οδηγούν σε
- εσωτερική γκρίνια αφού τόσο οι ανένταχτοι, όσο και τα μέλη των συνιστωσών «καπελώνονται» από μια διαδικασία στην οποία δεν μετέχουν. Πρόσφατη έκφραση αυτής της εσωστρέφειας είναι οι εσωκομματικές έριδες στον ΣΥΝ και οι τριβές για το ευρωψηφοδέλτιο,
- ασάφεια γύρω από τους στόχους, τις θέσεις και τις επιδιώξεις του ΣΥΡΙΖΑ που δεν εκπέμπει σαφές μήνυμα και παράγει σύγχυση ακόμη και στον κόσμο που δηλώνει ότι τον στηρίζει.
- αδυναμία να ανταποκριθεί στις ανάγκες για ανανέωση στο επίπεδο της παραγωγής ιδεών και της άρθρωσης εναλλακτικού, αριστερού, ανατρεπτικού και ριζοσπαστικού λόγου,
- αδυναμία να εκφράσει και να δώσει πολιτικό περιεχόμενο στις ρήξεις και τις κοινωνικές εντάσεις που πυροδοτεί η οξύτατη κοινωνική, οικονομική και οικολογική κρίση
και τελικά στην ανασυγκρότηση του πολιτικού σκηνικού που χαρακτηρίζεται από τη ηγεμονία του δικομματισμού και που πέρυσι έμοιαζε να αποσυντίθεται, παρά την προφανή ανικανότητά του να δώσει προοπτική.
Το καταγεγραμμένο αποτέλεσμα των δημοσκοπήσεων δείχνει ότι η περίοδος που τμήματα της κοινωνίας στρέφονταν προς το ΣΥ.ΡΙΖ.Α., λόγω της κινητικότητας γύρω από αυτόν και της αναμονής μιας διαφορετικής πρότασης, παρήλθε.
Πιστεύουμε ότι η κατάσταση μπορεί να αντιστραφεί. Δεν θα έχουμε την ίδια ευκαιρία, αλλά μπορούμε να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις. Αρκεί να αποφασίσουν όσοι έκαναν το πρώτο βήμα και ξεκίνησαν το δύσκολο δρόμο των συμμαχιών και των ιδεολογικών και πολιτικών συγκλίσεων, να προχωρήσουν στη διαδρομή. Και τότε θα είμαστε παρούσες και παρόντες.

Μαρίνα Βήχου, Τ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Κυψέλης
Χρήστος Ρουμπάνης, Τ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Κυψέλης
Δέσποινα Σπανούδη, Τ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Βοιωτίας

όποιος συμφωνεί με το παραπάνω κείμενο, μπορεί να επικοινωνήσει στο spanudi@gmail.com

Ο Λεωνίδας Κύρκος και το …φάντασμά του

Ο Λ. Κύρκος ήταν ο κύριος υπονομευτής του εγχειρήματος της ανανέωσης του κομουνιστικού κινήματος, από την πρώτη κιόλας μέρα που πραγματοποιήθηκε η διάσπαση του 68. Ήταν επίσης ο πιο γνήσιος εκφραστής του δεξιού ευρωκομουνισμού. Πολέμιος κάθε αριστερής αντιπολίτευσης, επιχείρησε επανειλημμένα την αποκομμουνιστικοποίηση του ΚΚΕ εσ. Πραγμάτωσε τα πολιτικά του οράματα και σφράγισε το τέλος του κύκλου της διάσπασης του 68, υλοποιώντας την δική του εκδοχή για την ενότητα της αριστεράς με την δημιουργία του ΣΥΝ. Αυτός ήταν Λ. Κύρκος και συνεχίζει να παραμένει αταλάντευτος σε αυτή την πολιτική γραμμή.

Εκείνοι που άλλαξαν πραγματικά, είναι οι σύντροφοι του με τους οποίους εδώ και αρκετά χρόνια μαζί πορεύονταν. Σήμερα τον κατηγορούν. Στο παρελθόν, οι σύντροφοι του «αριστερού ρεύματος» του ΣΥΝ, κάτω από το βάρος της κατάρρευσης του υπαρκτού σοσιαλισμού και μέσα σε μια συγκυρία που ευνοούσε τις συνδιαχειριστικές αυταπάτες, τον εμπιστεύτηκαν και τον ακολούθησαν για να γίνουν εφαψίες της πολιτικής εξουσίας με τα γνωστά αποτελέσματα. Η αντιπαλότητα που εκδηλώνεται σήμερα ενάντια την «ανανεωτική πτέρυγα» του ΣΥΝ είναι στην πραγματικότητα η αντιπαλότητα με το ίδιο το παρελθόν και την ιστορία του ΣΥΝ. Από αυτή την θέση μπορεί να αναδειχτεί ο πραγματικός χαρακτήρας των αντιθέσεων και να σηματοδοτηθεί δημιουργικά η εμπειρία του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα που είναι ακόμα μετέωρη και ανολοκλήρωτη η τομή που έγινε στο χώρο της Αριστεράς με το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι επιτακτική η θεώρηση των αντιθέσεων που χαρακτηρίζουν τον χώρο του ΣΥΝ από αυτή την οπτική γωνία: Μόνον έτσι μπορεί να δημιουργηθούν οι αναγκαίες παρακαταθήκες για να προχωρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ με στέρεο βήμα προς τα μπρος. Αλλιώς, ο δρόμος προς την εύκολη και την συνήθη αντιμετώπιση παρόμοιων καταστάσεων είναι αυτός που εξοστρακίζει τις ευθύνες στους άλλους και οδηγεί σε μια αδιέξοδη και διευρυμένη αναπαραγωγή αντιθέσεων.

Όποιος λοιπόν αρκείται στο να υπερασπίζεται τα προφανή, λειτουργεί αποτρεπτικά για τους αναγκαίους μετασχηματισμούς. Ενισχύει τον κομματικό πατριωτισμό και αναπαράγει αντιθέσεις που ήδη έχουν ξεπεραστεί από τα ίδια τα πράγματα. Οι απόψεις και οι αντιλήψεις που συγκροτούν την «ανανεωτική πτέρυγα» έχουν ήδη συντριβεί και δεν αποτελούν κίνδυνο για την φυσιογνωμία και την πολιτική του ΣΥΝ. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι αυτό το ζήτημα δεν κρίθηκε τελικά στο εσωτερικό του. Κρίθηκε με την διακριτή πολιτική φυσιογνωμία απέναντι στο δικομματισμό που κατάφερε να καταγράψει ο ΣΥΡΙΖΑ και τις νέες σχέσεις εκπροσώπησης που διαμόρφωσε με τον κόσμο της Αριστεράς.

Ο ΣΥΝ γεννήθηκε μέσα σε συνθήκες μιας συνολικότερης και μακροχρόνιας ήττας της Αριστεράς, μιας ήττας που αγκαλιάζει όλες τις εκδοχές της. Η εμφάνισή του ΣΥΝ στο πολιτικό προσκήνιο δεν έφερνε καλά μαντάτα. Όχι μόνον δεν εμπεριείχε καμία ελπίδα για μια άλλη πορεία της Αριστεράς αλλά εμπέδωσε την υποταγή και τον συμβιβασμό με τις δυνάμεις του αστισμού. Η δημιουργία του ΣΥΝ επικύρωσε και με οργανωτικό τρόπο την ηγεμονία των αντιλήψεων του Λ. Κύρκου και της παρέας του σε ένα ευρύτερο χώρο της κομμουνιστικής αριστεράς. Και αυτή την αλήθεια, οι σ. του «αριστερού ρεύματος», θα πρέπει να την παραδεχτούν κάποτε ανοιχτά. Όπως παράλληλα θα πρέπει να οριοθετηθούν και από το παρελθόν τους, με διαφορετικό τρόπο απ’ αυτό που οριοθετήθηκαν μέσω των πολιτικών συντεταγμένων του ΣΥΝ. Και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι επιβιώνουν αρκετά στοιχεία από το ΚΚΕδικο παρελθόν, κυρίως με την μορφή πολιτικών πρακτικών και αντιλήψεων, που στις τωρινές συνθήκες αναδύονται με ιδιαίτερο τρόπο. Και αυτά τα στοιχεία ίσως αναδειχθούν στο άμεσο μέλλον ως πιο σημαντικό πρόβλημα από τις πολιτικές θέσεις της ανανεωτικής πτέρυγας. Η αναβίωση μεθόδων οργανωτικού ελέγχου για την επιβολή πολιτικών επιλογών όπως επίσης και λογικές χειραγώγησης του μαζικού κινήματος είναι μερικά απ’ αυτά τα στοιχεία που έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα για το παρόν και το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ. Ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα νέο πολιτικό σχηματισμό είναι μια υπέρβαση με την οποία μπορεί να ξεπεραστεί αυτό το παρελθόν με γόνιμο και δημιουργικό τρόπο. Το ανακάτεμα της τράπουλας ήδη έχει γίνει. Έχει έρθει η ώρα να αρχίσει το παιχνίδι…

Όταν κλαίνε οι κροκόδειλοι…

Ο ΣΥΝ με την παραχώρηση της 2ης θέσης της ευρωλίστας στις λοιπές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, απεγκλωβίστηκε από τις τριβές που δημιουργεί η επιλογή του υποψηφίου και μετέφερε το πρόβλημα στους συμμάχους του. Παράλληλα, στο εσωτερικό του κατάφερε ένα σημαντικό πλήγμα στην «ανανεωτική πτέρυγα» που διεκδικούσε και αυτή την 2η θέση. Οι ανανεωτές δεν βρήκαν έξω από τον ΣΥΝ κανένα άλλο σύμμαχο για να τους στηρίξει στην διεκδίκηση αυτής της θέσης, εκτός από κάποια ΜΜΕ. Όμως, αυτά τα ΜΜΕ ταυτόχρονα με την στήριξη που παρέχουν στους ανανεωτές, στοχοποιούν και τον ΣΥΡΙΖΑ για τις επιλογές από τις οποίες αντλεί την δύναμή του, όπως είναι η απόρριψη της προοπτικής της συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ και η στάση του στην εξέγερση του Δεκέμβρη. Έτσι, αυτή η προβολή των θέσεων των ανανεωτών λειτουργεί τελικά σε βάρος τους, αφού πολώνουν το σύνολο των φίλων και οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ εναντίον τους. Επίσης, οι ανανεωτές βρίσκονται σε δύσκολη θέση και για ένα επιπλέον άχαρο λόγο: Θα είναι η πρώτη φορά που θα πρέπει να εργαστούν σκληρά για τον ΣΥΡΙΖΑ, αν θέλουν να διεκδικήσουν ευρωβουλευτή, αφού οι φιλοπασόκοι οπαδοί τους έχουν ήδη μετατοπιστεί προς το ΠΑΣΟΚ και δεν φαίνεται να επανακάμπτουν…

Όμως, ο ανταγωνιστικός χαρακτήρας που χαρακτηρίζει τις εσωτερικές αντιπαραθέσεις για την 2η θέση της ευρωλίστας, ανέδειξε την πολιτική ανωριμότητα δυνάμεων του ΡΙΖΑ. Κινήσεις και πρωτοβουλίες που εκδηλώθηκαν πρόσφατα αναδεικνύουν μεν συνολικότερα υπαρκτά ζητήματα της συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, πυροδοτήθηκαν όμως μέσα σε μια συγκυρία που επικαθορίζεται από την συγκρότηση της ευρωλίστας. Θεωρούμε υποκριτική τη στάση ανάδειξης τέτοιων σοβαρών ζητημάτων που αποβλέπει στην τροποποίηση των εσωτερικών συσχετισμών με στόχο μια θεσούλα στην λίστα. Αν και ασκούμε, ως οπαδοί, έντονη κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ για τον αντιδημοκρατικό τρόπο που έχει συγκροτηθεί και λειτουργεί, το μόνο πράγμα που δεν σκοπεύουμε να κάνουμε, είναι αυτό που κάνουν κάποιοι άλλοι, οι οποίοι, αν και αυτοχαρακτηρίζονται «μέλη» του ΣΥΡΙΖΑ, τον κατηγορούν ότι δεν θα συγκροτήσει με …δημοκρατικό τρόπο την ευρωλίστα. Ας πρόσεχαν! Δεν τους κορόιδεψε κανένας, ούτε τους υποσχέθηκε …άμεση δημοκρατία και άλλα παρόμοια, όταν πήγαιναν και στελέχωναν την Γραμματεία ή τις θεματικές και κλαδικές επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα ανακάλυψαν όλα αυτά τα περίεργα στην λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ;

Το πιο υποκριτικό σε αυτή την διαμάχη είναι το γεγονός ότι κάποιοι Ριζαίοι επιχειρούν να επενδύσουν την διεκδίκηση του ευρωβουλευτή και με περίσσια αντικαπιταλισμού, κάνοντας ακριβώς το ίδιο με αυτό που κάνουν και οι ανανεωτές του ΣΥΝ υπερασπίζοντας ευρωπαϊσμό τους. Όμως, στην 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ για το εργατικό, όπου πράγματι έμπαιναν και με όρους κινήματος τέτοια ζητήματα, δεν τους είδαμε να δίνουν με το ίδιο πάθος αυτήν την μάχη για τον αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Οι αποφάσεις άραγε που πάρθηκαν εκεί μαζί τον Καλύβη και τον Βρεττάκο για ένα "Πανελλαδικό δίκτυο συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ", ήταν αποφάσεις που πάρθηκαν με διαφορετικές διαδικασίες από αυτές που θα καθορίσουν την λίστα με τους ευρωβουλευτές;