Όταν η Αριστερά διαβάζει λάθος τις δημοσκοπήσεις...

Οι δημοσκοπήσεις προσφέρονται για πολλαπλές ερμηνείες. Ο καθένας μπορεί να διαλέξει κάποιο στοιχείο που συμπλέει με τις επιθυμίες του και να θεωρήσει ότι αυτές αποδεικνύεται ότι μπορεί να πραγματωθούν από τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων. Και η Αριστερά αυτό το κάνει συχνά. Η iskra - για παράδειγμα - δημοσιεύει τα αποτελέσματα της τελευταίας δημοσκόπησης Public Issue που αφορούν την εκτίμηση ψήφου με τον παρακάτω υπότιτλο:

Ο ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΓΚΡΕΜΙΖΕΤΑΙ!

ΜΙΑ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΓΜΕΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΜΠΟΡΕΙ!

Βέβαια, αν δούμε αναλυτικά όλη την δημοσκόπηση θα διαπιστώσουμε ότι το ένα σκέλος πράγματι ισχύει: “Ο δικομματισμός γκρεμίζεται”. Όμως από τα στοιχεία της δημοσκόπησης, δεν βγαίνει ότι “μια συμπαρατεταγμένη Αριστερά μπορεί”, αλλά το αντίθετο! Αυτό το συμπέρασμα απλώς αποτελεί επιθυμία του συντακτικού προσωπικού της iskra. Ας δούμε λοιπόν κάποιους πίνακες της δημοσκόπησης που έχουν ενδιαφέρον για την Αριστερά:

Πρώτος σε αποδοχή  από τους πολιτικούς αρχηγούς ο  Γ. Καρατζαφέρης. Συνυπολογίσετε και τα ποσοστά από άλλες δημοσκοπήσεις για την συμφωνία με τα μέτρα της Κυβέρνησης στα πανεπιστήμια,  για τις ιδιωτικοποιήσεις και τις μειώσεις των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και βγάλτε μόνοι σας το συμπέρασμα για που στρέφεται η ελληνική κοινωνία. Εντάξει, αν ήταν ο Α. Αλαβάνος στην θέση του Α. Τσίπρα, αυτή την διαφορά με τον Καρατζαφέρη θα είχε σίγουρα ανατραπεί, όπως δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι η πορεία της ελληνικής κοινωνίας προς συντηρητικές κατευθύνσεις μπορεί να ανασχεθεί από την Αριστερά, όπως υπάρχει και πολιτεύεται σήμερα...

Ο πίνακας αυτός δείχνει την τομή που έφερε το κίνημα της 25ης Μάη στη χώρα μας. Αυτό που δεν κατάφεραν τα "ταξικά" συνδικάτα, οι πρωτοβουλίες πρωτοβαθμίων σωματείων και άλλες ανάλογες δράσεις της Αριστεράς, το κατάφεραν οι πλατείες και οι "αγανακτισμένοι": Να βγάλουν τον κόσμο στον δρόμο. Πράγματι, στις κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν στα πλαίσια δραστηριοτήτων του κινήματος της 25ης Μάη, συμμετείχαν περίπου 2.000.000 πολίτες...

Σήμερα στο Σύνταγμα συνέλευση με θέμα: Αντιδομές αλληλέγγυας οικονομίας, αυτάρκειας στην τροφή, συνεργατικής παραγωγής, και αυτοθεσμισμένο νόμισμα

Η Λαϊκή Συνέλευση Πλατείας Συντάγματος προτείνει ως άμεση λύση στην οικονομική αλλά και ηθική κρίση που έχει ξεσπάσει την ανάπτυξη μίας κοινωνικής, αλληλέγγυας, συνεργατικής οικονομίας, όπου τα προϊόντα και οι υπηρεσίες δεν θα υπάγονται στον νόμο της υπεραξίας και του εμπορεύματος, αλλά στους νόμους που οι ίδιοι οι πολίτες θα θεσπίζουν με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, αυτόνομα, ισότιμα και ελεύθερα.

Για τον λόγο αυτό καλούμε τα αλληλέγγυα και αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα που ήδη λειτουργούν με αυτές τις αρχές και αξίες να εντάξουν τον κύκλο των εργασιών τους στην υπό συνδιαμόρφωση λειτουργία του κοινού εναλλακτικού νομίσματος και της αλληλέγγυας οικονομίας.

Την Πέμπτη 6-10 στις 19.00 (μέχρι τις 23.00) θα γίνει μια μονοθεματική συνέλευση με θέμα:

Αντιδομές αλληλέγγυας οικονομίας, αυτάρκειας στην τροφή, συνεργατικής παραγωγής, και αυτοθεσμισμένο νόμισμα

Με αφορμή το χθεσινό συλλαλητήριο στο κέντρο της Αθήνας...

(εικόνες που δεν είδατε στα δελτία των ειδήσεων...)

Πως καταλαβαίνουμε τον τελευταίο καιρό αν μια αν μια πορεία είναι μαζική; Αν την συγκρίνουμε με την αντίστοιχη του ΠΑΜΕ. Ε, λοιπόν χθες η πορεία που έγινε από τα σωματεία και τις ομοσπονδίες που συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Κλαυθμώνος ήταν σαφώς πιο μαζική από την αντίστοιχη “ταξική” του ΠΑΜΕ.

Εικόνες από την γυναικεία
συμμετοχή στην πορεία

Δυστυχώς η μαζικότητα του χθεσινού συλλαλητηρίου πέρασε σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με το μικρό και μεμονωμένο αριθμό των επεισοδίων που σημειώθηκαν. Αυτά τα επεισόδια προβλήθηκαν ιδιαίτερα από τα ελληνικά και ξένα ΜΜΕ.

Ως γνωστόν η Αστυνομία μετά το καλοκαίρι έχει αναπτύξει ένα σχέδιο περιφρούρησης της πλατείας Συντάγματος και επιδιώκει με κάθε μέσο να μην επαναληφθεί η κατάληψή της με τους όρους που συνέβη μετά την 25η Μάη. Γιαυτό επιτίθεται απρόκλητα και διαλύει με βίαιο τρόπο κάθε μαζική συγκέντρωση που γίνεται γύρω από την πλατεία Συντάγματος. Συχνά συμβαίνει, όταν οι συγκεντρώσεις είναι προγραμματισμένες στο Σύνταγμα, η Αστυνομία να επιτίθεται πριν καν ξεκινήσουν, για να μειωθεί δραστικά η μαζικότητά τους. Και σε ένα βαθμό αυτό το σχέδιο έχει λειτουργήσει αποτελεσματικά. Βέβαια ο κόσμος που κατεβαίνει στις διαδηλώσεις έχει πλέον συνηθίσει αυτό το κλίμα, το οποίο δεν του προξενεί ιδιαίτερη εντύπωση. Είναι μάλιστα προετοιμασμένος και φέρνει τον κατάλληλο εξοπλισμό για την προστασία του από τα δακρυγόνα.

(Εκτός από τους ..."δημοσιογράφους" χθες κακοποιήθηκε από τα ΜΑΤ και "ο Κανέλος")

Όμως η πολιτική της κυβέρνησης δεν αποσκοπεί κυρίως σε αυτόν τον κόσμο, αλλά σε αυτούς που κατεβαίνουν σπάνια ή καθόλου στις διαδηλώσεις και στις κινητοποιήσεις. Αποβλέπει στο να τους φοβίσει και να τους κρατήσει μακριά από το να κατέβουν στο δρόμο.

Δεν θα μπούμε στην προσφιλή συζήτηση της Αριστεράς περί “προβοκατόρων”. Ήδη τον τελευταίο καιρό έχει αποδειχθεί ότι δεν χρειάζεται καν κανένα πρόσχημα για να επιτεθεί η αστυνομία σε μια διαδήλωση. Η Αριστερά αντί να πρωτοστατεί και να οργανώνει τον κόσμο για να εξεγερθεί ενάντια στο πολιτικό σύστημα που είναι υπεύθυνο για την σημερινή δεινή κατάσταση που βρίσκονται οι εργαζόμενοι, είναι εγκλωβισμένη στην αναζήτηση διαχειριστικών λύσεων. Ματαιοπονεί προσπαθώντας να χαράξει εθνικές πολιτικές ανασυγκρότησης για το ντόπιο κεφάλαιο στα πλαίσια ενός κρατικού καπιταλισμού που στα όνειρά της τον βαφτίζει δρόμο για τον σοσιαλισμό...

Η Αριστερά λοιπόν, αντί να πρωτοστατεί στους αγώνες και να τους πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα, να ξεσηκώνει και να συντονίζει τον κόσμο μέσα από εξεγερσιακές πρακτικές, περιμένει μοιρολατρικά να σημάνει η ώρα της, όταν η χώρα θα βρεθεί εκτός της ΟΝΕ και της ΕΕ. Φαντασιώνεται την επιστροφή δραχμή ως “μάνα” από τον ουρανό που θα ανατρέψει τον κοινωνικό συσχετισμό μέσα από μια “παραγωγική” ανάπτυξη της χώρας, αλλά και θα της ανοίξει το δρόμο για να ανέλθει στην εξουσία. Όμως, όταν αυτά τα "όνειρά" της πραγματωθούν σαν επιλογές επιβεβλημένες από τα επιτελεία του αστισμού, του ΔΝΤ και της Ε.Ε. τότε θα είναι αργά, και για την ίδια αλλά και για τον τόπο...

Μερικές "διαφορετικές" εικόνες από την AΠΕΡΓΙΑ της 5ης Οκτώβρη 2011

Σημαντική ήταν η παρουσία των γυναικών στην μεγάλη πορεία που έγινε στο κέντρο της Αθήνας την ημέρα της γενικής απεργίας της 5ης Οκτώβρη 2011. Εικόνες απ' αυτή την παρουσία, εδώ:

 Στην πορεία κυριαρχούσαν τα πανό και τα μπλοκ των σωματείων και των συλλόγων. Αυτό αποτελεί τομή σε σχέση με το παρελθόν των αντίστοιχων πρωτοβουλιών που οργανώνονται κάτω από την αιγίδα της ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ. Αυτό συνέβη για δύο λόγους. Ο ένας λόγος είναι η απουσία  κομματικών πανό,εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις. Ο άλλος λόγος είναι ότι συμμετείχαν  στην συγκέντρωση και την πορεία σωματεία και ομοσπονδίες του δημοσίου, τα οποία στο παρελθόν δεν είχαμε συνηθίσει  να τα βλέπουμε να κατεβαίνουν με δικά τους μπλοκ και πανό. Μαγνητοσκοπημένες εικόνες απ' την πορεία παρουσιάζουμε παρακάτω. Ζητάμε όμως προκαταβολικά συγνώμη από τους αναγνώστες μας για την κακή ποιότητα της εικόνας του video. Τον τελευταίο καιρό όλα τα video που ανεβάζουμε στο youtube από την γραμμή του OTE που ανήκει σε δικό μας λογαριασμό, παρουσιάζουν παρεμβολές κατά την μεταφόρτωσή τους. Αύριο που θα ανεβάσουμε ξανά το video από άλλη γραμμή που ανήκει σε φίλους μας, η εικόνα θα δεν θα παρουσιάζει πρόβλημα...

Η ευθύνη για την κακή ποιότητα της εικόνας ανήκει στον ΟΤΕ, αφού το ίδιο αρχείο αν φορτωθεί από άλλη γραμμή και από το ίδιο υπολογιστή δεν παρουσιάζει πρόβλημα! Το πρόβλημα παρουσιάζεται πάντα από την συγκεκριμένη γραμμή. Παρ' όλο χρησιμοποιήθηκαν επανειλημμένα 4 διαφορετικοί υπολογιστές με διαφορετικά λειτουργικά συστήματα, το αρχείο αναβαίνει πάντα παρεμβολές, διαφορετικές κάθε φορά.

Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής: «Κρατείστε την έκτη δόση σας. Δεν την θέλουμε»

Ζωντανό πτώμα που περιφέρεται επί μήνες φέρνοντας τη δυσωδία του μέσα σε κάθε ελληνικό νοικοκυριό είναι πια η ελληνική κυβέρνηση.

Οι πάντες, καλοί και κακοί – εργαζόμενοι, πολιτικά επιτελεία, επιστήμονες, αγορές, στην Ελλάδα, την Ευρώπη, σε όλο τον κόσμο – το γνωρίζουν ότι καμία ρύθμιση της τρόικα δεν θα λειτουργήσει και η Ελλάδα είναι σε ένα εκρηκτικό αδιέξοδο. 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση ρισκάρει με το ελληνικό δράμα, μέχρι να σταθεροποιηθούν οι τράπεζές της. Στην πραγματικότητα γίνεται το αντίστροφο, οι ευρωπαϊκές τράπεζες βουλιάζουν, όπως δείχνει η διαλυτική κρίση στη γαλλοβελγική τράπεζα Dexia.

Η επ΄αόριστον αναβολή της περιβόητης έκτης δόσης αποτελεί πια ένα ωμό και χυδαίο εκβιασμό προς τον ελληνικό λαό. Επέλεξαν λάθος παραλήπτη.

Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ DIE LINKE ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Γιατί ψήφισα «όχι»

Αναδημοσίευση από την "ΕΠΟΧΗ"

Του Μίχαελ Σλεχτ

Την περασμένη Πέμπτη στην Ομοσπονδιακή Βουλή τέθηκε προς ψήφιση η διεύρυνση της λεγόμενης «ευρωπαϊκής ασπίδας σωτηρίας», του EFSF. Όπως ολόκληρη η Κοινοβουλευτική Ομάδα του die Linke, ψήφισα «όχι». Τα κρίσιμα σημεία γι’ αυτή μας την απόφαση ήταν δύο:

Καταψηφίσαμε, πρώτον, γιατί όλα αυτά τα δάνεια βοηθείας συνδέονται με μεγάλες μειώσεις μισθών και κοινωνικών δαπανών. Αυτό δεν είναι μόνο αντικοινωνικό· οι χώρες που το υφίστανται βυθίζονται επίσης βαθύτερα στην ύφεση. Η ευρωπαϊκή βοήθεια είναι ένα μολυβένιο σωσίβιο.

Πού οδηγεί αυτό φαίνεται με τον πιο βάναυσο τρόπο στην περίπτωση της Ελλάδας. Το 2000, όταν στη Γερμανία μειώθηκε το ΑΕΠ κατά 5%, η Ελλάδα άντεχε ακόμα. Το 2009, όταν η Μέρκελ συνέδεσε τα δάνεια βοηθείας με μεγάλες περικοπές, το ελληνικό ΑΕΠ μειώθηκε κατά 4,5%. Με δεδομένο ότι τα δεσμά που έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα θα επιδεινωθούν, επίκειται νέα συρρίκνωση κατά 5%.

Κινητοποίηση Δημοσίων Υπαλλήλων στο MEGA

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα της "συσπείρωσης αριστερών μηχανικών"

Αναρτούμε βίντεο από τη σημερινή κινητοποίηση Ομοσπονδιών του Δημοσίου έξω από το πρώην Υπουργείο Ανάπτυξης (το οποίο και ήταν υπό κατάληψη από τους εργαζόμενους του). Στη συγκέντρωση συμμετείχαν εργαζόμενοι από το ΥΠΕΚΑ, το πρώην Ανάπτυξης, το Δικαιοσύνης (αφού είχαν πιο πριν κλείσει τα Υπουργεία τους) και το συντονιστικό των 151 προς συγχώνευση οργανισμών. Οι εκατοντάδες εργαζόμενοι έκλεισαν για λίγο την Μεσογείων και κινήθηκαν με πορεία προς το MEGA όπου φώναξαν συνθήματα κατά των δημοσιογράφων της τρόϊκας και επέστρεψαν μέρος από τα σκουπίδια που εκπέμπει το κανάλι καθημερινά. Οι νουθεσίες των μεγαλοσυνδικαλιστών από την ΠΑΣΚ ΑΔΕΔΥ αντιμετωπίστηκαν με μαζικό γιουχάρισμα.

Μηνύματα από το μέλλον: Το κόμμα των “πειρατών”

Ας πάψει πια η Αριστερά να αναζητεί τις απαντήσεις για την σημερινή δύσκολη συγκυρία στο παρελθόν της και να φαντασιώνεται ότι μπορεί να ξαναγράψει την ιστορία του ΕΑΜ. Ας ρίξει μια ματιά γύρω της. Εξάλλου ούτε το σθένος έχει, ούτε μπορεί να πάρει τα “όπλα”...

Η αναδίπλωση της Αριστεράς στο παρελθόν γίνεται γιατί όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα βρίσκονται εκτός των παραδοσιακών πλαισίων της, από τις εξεγέρσεις των Αραβικών χωρών ως το κίνημα των πλατειών. Η Αριστερά περίμενε να είναι μπροστάρης στους αγώνες ενάντια στην κυβερνητική πολιτική και τις επιλογές του ΔΝΤ και της Τρόικας η εργατική τάξη. Όμως βγήκαν μπροστά οι μικροϊδιοκτήτες που θίγεται η κινητή και ακίνητη ιδιοκτησία τους: Οι φορτηγατζήδες πέρσι έκαναν τα “Ιουλιανά” του 2011 και φέτος οι κάτοικοι της Κερατέας και οι Ταξιτζήδες σηματοδότησαν τους “ταξικούς αγώνες” της περιόδου. Φαντάζεται ότι το κεφάλαιο θέλει να μας κάνει “παραγωγικούς” σαν τους Κινέζους για να ξεζουμίσει την “εργατική” μας δύναμη, ενώ ήδη έβαλε μπροστά τους σχεδιασμούς για να μας κάνει όλους “τσιγγάνους”. Δεν έχει ανάγκη την δική μας εργασία αφού βρίσκει αλλού πολύ πιο φθηνά εργατικά χέρια και μυαλά. Θέλει να κλέψει την γη μας και τις περιουσίες μας, για αυτό υποβιβάζει το βιοτικό επίπεδο της χώρας και οδηγεί τον λαό σε πτώχευση.

"Αντίο για πάντα.."

..αυτός ήταν ο τίτλος που θα έπρεπε να γράψουν τα παιδιά

στον πίνακα του δημοτικού σχολείου Πουλίθρων,

φεύγοντας για τις καλοκαιρινές τους διακοπές.

Τότε όμως δεν γνώριζαν, ότι δεν θα ξαναγυρνούσαν ποτέ,

σε αυτό το ιστορικό σχολείο των Πουλίθρων,

που φέτος έκλεισε μια για πάντα τα 133 χρόνια της ζωής του.

περισσότερα εδώ: "Αντίο για πάντα..."

Ο αστικός μύθος της “παραγωγικής ανασυγκρότησης” της χώρας...

Η σημερινή δύσκολη περίοδος που διέρχονται οι διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές επιβάλλει όσο ποτέ την ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας ώστε να μη βγουν χαμένα τα νοικοκυριά, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και το λιανεμπόριο. Η ελληνική οικονομία είναι ήδη επιβαρυμένη από την αδιέξοδη οικονομική πολιτική της κυβέρνησης τα πέντε τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα η ανάγκη αυτή να γίνεται ακόμη πιο επιτακτική.

Το παραπάνω κείμενο δεν είναι απόσπασμα από ομιλία του Π. Λαφαζάνη στην Βουλή. Είναι από το άρθρο “Το βάρος στην πραγματική οικονομία” της κ.Λούκα Κατσέλη, και έχει γραφτεί ένα χρόνο πριν, την εποχή που ήταν υπεύθυνη του Τομέα Οικονομίας του ΠαΣοΚ.

Η έκφραση “ Έκαναν μπάχαλο την πραγματική οικονομία και τώρα δεν μπορούν να βρουν λύση!” η οποία είναι αποδεκτή σε όλους σχεδόν τους πολιτικούς χώρους, δεν είναι παρά άλλο ένα ιδεολόγημα που λειτουργεί συναινετικά στους αστικούς μύθους για την οικονομία. Ιδεολόγημα που λειτουργεί αποπροσανατολιστικά όχι μόνον για χαρακτήρα της κρίσης αλλά και γιατί υποδεικνύει στο ποιοι θα πρέπει να είναι υπεύθυνοι για να την διαχειριστούν: οι τεχνικοί της εξουσίας. Ανεξάρτητα αν φοράνε δεξιά ή αριστερή προβιά. Ο “λαϊκός παράγοντας” απουσιάζει από τα δρώμενα, είναι ένας απλός θεατής σε μια ταινία καταστροφής... 

 

Οι αστικές αυτές αντιλήψεις για την “πραγματική οικονομία” έχουν μεγάλη διεισδυτικότητα σε χώρους της Αριστεράς, ιδιαίτερα σε εκείνους που είχαν διαπαιδαγωγηθεί από τον “οικονομισμό” και τον “παραγωγισμό” του υπαρκτού σοσιαλισμού. Δώσε τους εργοστάσια και βαριά βιομηχανία και είναι έτοιμοι να πάθουν σοσιαλιστικές ονειρώξεις για “αυτοδύναμη εθνική ανάπτυξη”. Η χρήση της έννοιας “πραγματική οικονομία” υποδηλώνει ότι ο καπιταλισμός δεν είναι ένα ενιαίο οικονομικό σύστημα με την κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αλλά υπάρχει ένα υγιές κομμάτι του που αφορά την παραγωγή και την κυκλοφορία των προϊόντων σε σχέση με ένα διεφθαρμένο και κερδοσκοπικό που αφορά την κυκλοφορία του χρήματος, τις μετοχοποιήσεις, το χρηματοπιστωτικό σύστημα και άλλα συναφή.

Κατά βάθος είναι οι ίδιες οι αντιλήψεις που θεωρούν ότι το ζήτημα της μετάβασης στον σοσιαλισμό είναι ένα απλό θέμα διαχείρισης. Πως αρκεί να αλλάξει η ιδιοκτησία ενός εργοστασίου, για να γίνει σε μια μέρα από καπιταλιστικό, σοσιαλιστικό. Όμως η επιστήμη και η τεχνική δεν είναι ταξικά ουδέτερες. Δεν αρκεί λοιπόν μια αλλαγή της τυπικής μορφής της ιδιοκτησίας για να πραγματοποιηθεί αυτή η κοινωνική αλλαγή. Θα πρέπει να σημειωθούν αλλαγές και στην ίδια την παραγωγική διαδικασία, όχι μόνον για ζητήματα που σχετίζονται με τον τεχνικό και κοινωνικό καταμερισμό της εργασίας. Αλλαγές που αφορούν σε τεχνικές πλευρές της ίδιας της διαδικασίας παραγωγής, ώστε τα προϊόντα που παράγονται να είναι διαφορετικά από τα καπιταλιστικά: θα πρέπει να ανταποκρίνονται σε άλλα καταναλωτικά πρότυπα και να καλύπτουν διαφορετικές κοινωνικές ανάγκες.

Εννέα αισιόδοξες σκέψεις για εννέα πολύ απαισιόδοξες καταστάσεις

Του Αλέκου Αλαβάνου

«Αναπλαισίωση» στη φωτογραφία σημαίνει: αλλάζω την εστίαση ή την προοπτική μιας θέας μέσω αλλαγών στο φακό. Αυτό που φωτογραφίζεται δεν αλλάζει, η αποτύπωση είναι διαφορετική.

Ο όρος από την τεχνολογία πέρασε στις κοινωνικές επιστήμες, ιδιαίτερα στην ψυχοθεραπεία. «Αναπλαισίωση» σημαίνει: αλλάζω το εννοιολογικό ή το συναισθηματικό τρόπο προσέγγισης βιωμένων καταστάσεων . Επιλέγω άλλο πλαίσιο αφήγησης. Τα γεγονότα δεν αλλάζουν, αλλά το τραύμα μπορεί να γίνει δύναμη, μια κακή σχέση καλή.

Στον πολιτικό λόγο στην Ελλάδα σήμερα χρησιμοποιούνται συνεχώς ψυχιατρικοί όροι: άγχος, κατάθλιψη, σχιζοφρένεια. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και την «αναπλαισίωση». Με ένα νόημα όμως ακόμα πιο διευρυμένο. Όχι μόνο να αλλάξουμε τον τρόπο που κάνουμε ανάγνωση των γεγονότων, ώστε να κάνουμε την κρίση ευκαιρία, κάτι που ακούμε συνέχεια, αρκετές φορές ανόητα. Αλλά να αλλάξουμε τα ίδια το γεγονότα. Δεν αλλάζω μόνο την εικόνα που τραβάω από μια σκηνή που εγώ δεν έχω καθόλου τη δύναμη να επηρεάσω, αλλάζω την ίδια τη σκηνή. Δεν αλλάζω τη φωτογραφία, αλλάζω και αυτό που φωτογραφίζεται. Αλλάζω το πλαίσιο.

Όποιος διαθέτει αυτή την ικανότητα σημαίνει ότι διαθέτει και αξιόλογη δύναμη. Άς το υπογραμμίσουμε λοιπόν εξαρχής. Ο λαός της Ελλάδας - περιφρονημένης, εξαθλιωμένης, ετοιμόρροπης -  κρατάει την τύχη στα χέρια του, περισσότερο από κάθε στιγμή τις προηγούμενες δεκαετίες. Κι όχι μόνο. Σε μεγάλο βαθμό και την τύχη της ίδιας της Ευρώπης.

Πρώτο, ειρωνεία της ιστορίας: μια χώρα ερείπια, ένας λαός με δύναμη

Ποτέ στην ιστορία της, από την ανεξαρτησία, η Ελλάδα δεν έχει βρεθεί τόσο επίμονα, τόσο συνεχόμενα στο κέντρο του πλανητικού σκηνικού. Οι ανατροπές στην Αίγυπτο, στη Λιβύη, στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη έρχονται και παρέρχονται στην επικαιρότητα. Η Ελλάδα καθημερινά πρώτο θέμα στην πρώτη σελίδα, δυο χρόνια τώρα.

Η μοίρα το έφερε ώστε η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση που ξεσπάει από το 2007 να εμπλέξει στον πρωταγωνιστικό ρόλο του «ρεμαλιού» ή του «ηλίθιου» την Ελλάδα. Δεν είναι η μοίρα, βέβαια.

Ο φακός ευρυγώνιος στην αρχή καλύπτει ένα ολόκληρο πλανήτη με κυρίαρχο ένα εκδικητικό καπιταλισμό με τις υπερφίαλες αγορές του να κατεδαφίζει κάθε εργατική κατάκτηση, αλλά να παγιδεύεται ο ίδιος στην φάκα του. Ο φακός μικραίνει το πλάνο  στην Ευρωπαϊκή Ένωση με τράπεζες γιγαντιαίες κομπίνες χωρίς κεφάλαια. Εστιάζει κατόπιν στην περιφέρεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης που υφίσταται μια πολιτική ακραίας πόλωσης, του Βορρά σε βάρος του Νότου. Το τελικό ζουμ εντοπίζει τη χώρα εκείνη με την πιο δουλική, παρασιτική, αντιπαραγωγική και διεφθαρμένη άρχουσα τάξη: την Ελλάδα. 

Η μπίλια της ρουλέτας σταματάει στo GR. Mε βάση όμως τις καταγγελίες για πλαστή στατιστική μεγέθυνση του ελλείμματος του 2009 ο κρουπιέρης των Βρυξελλών είναι μαφιόζος. Σπρώχνει με το χέρι τη μπίλια από  το IRL στο  GR.

Kukutza: Η απάντηση του κράτους

Εικόνες από την εισβολή στο χώρο της κατάληψης της Kukutza,την Τετάρτη, 21 Σεπτεμβρίου 2011.

Ένα video από την κατάληψη, εδώ: Αλληλεγγύη στην Kukutza