ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

Ένα άλλο Συνέδριο είναι εφικτό


Αναδημοσίευση από τον "δρόμο"
Του Σωκράτη Μαντζουράνη

Γιατί ρε γαμώτο να είμαι πάλι υποχρεωμένος να σκύψω το κεφάλι ντροπιασμένος και να σωπάσω;

    Ο Γιάννης είναι προοδευτικός και έντιμος άνθρωπος, παλιός συνδικαλιστής της ΠΑΣΚΕ στις ΔΕΚΟ, που εδώ και κάποια χρόνια τους τα βρόντηξε.

    -Τους σιχάθηκα ρε φίλε, μου έλεγε. Στο τέλος, κόντευα να σιχαθώ και τον εαυτό μου.

    Άρχισε να γυροφέρνει μια το ΚΚΕ, μια το ΣΥΡΙΖΑ και τελικά καταστάλαξε σε μας.

    Τις προάλλες με πήρε έντρομος τηλέφωνο:

    -Τι είναι αυτά βρε σύντροφε; Τι χάλια είναι αυτά;

    Εγώ τα βρόντηξα για να ξεφύγω από λίστες και «λίσταρχους» και φράξιες και παρασυναγωγές και τώρα μου τα ξαναφέρνετε σα δημοκρατία και πλουραλισμό;

    Ξέρεις τι μου είπαν οι.. σύντροφοι της οργάνωσης μου, όταν μου έβαζαν στο χέρι ένα χαρτάκι με τέσσερα ονόματα;

    «Εσύ ξέρεις απ’ αυτά . Θα βρεθούμε στις 9 το βράδυ για να δούμε τι θα κάνουμε παραπέρα»

    Και ούτε που με άκουσε όταν του είπα πως «αυτά» μ’ έκαναν να τους σιχαθώ και να φύγω.

    Εσείς ρε φίλε πάτε να τους ξεπεράσετε.

    Είσαι κεντρική επιτροπή μάστορα κι’ έχεις ευθύνη για τούτα τα ρεζιλίκια.

    Έκλεισε το τηλέφωνο, χωρίς να πει ούτε ένα γεια.

    Ντράπηκα και θύμωσα.

    Γιατί βρε σύντροφοι;

    Γιατί πρέπει να αρχίζουμε να χτίζουμε κάτι καινούργιο, με τα πιο φθαρμένα υλικά;

    Γιατί να φτιάχνουν το «κόμμα των μελών» οι μηχανισμοί των στελεχών;

    Γιατί η εσωκομματική δημοκρατία να «οικοδομείται» από παρασυγκενρώσεις και λίστες;

Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ είναι εδώ, ενωμένος δυνατός!



Του Γιώργου Καλαντζόπουλου
Ξεκινάει μια νέα σελίδα στην
ιστορία του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

(μια απάντηση στο άρθρο του Βασίλη Στόλη με τον τίτλο “Αποχαιρέτα τον ΣΥΝασπισμό που χάνεις”)

Το κείμενο του Β. Στόλη συνιστά μια εμπρακτη διάψευση του τίτλου του γιατί πρώτα απ' όλα αναπαράγει την μικροπολιτική και την διγλωσσία, όπως αυτές συγκροτούν τη κατεστημένη εκφώνηση του πολιτικού λόγου του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και των μηχανισμών του. Γράφτηκε για να “εκθέσει” τον Δ. Στρατούλη, τον Π. Λαφαζάνη και την Σ. Παπαδόγιαννη, για κάποιες παλαιότερες δηλώσεις τους με τις οποίες χαρακτήριζαν “πλήγμα για το κόμμα” την αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας στο 6ο Συνέδριο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, και οι οποίες είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά όγκο των ζητημάτων που εγείρονται μπροστά στο συνέδριο της επανίδρυσης του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ που θα πραγματοποιηθεί σε λίγες μέρες. Ο Βασίλης Στόλης τους καταλογίζει ότι στενοχωρήθηκαν γιατί έφυγε από το κόμμα εκείνη η τάση η οποία “λειτούργησε σαν κόμμα μέσα στο κόμμα, προσπαθώντας διακαώς να αλλοιώσει τα εναλλακτικά χαρακτηριστικά που απέκτησε ο Συνασπισμός με αρχή το 2000, και την στροφή του προς τα κινήματα και την μαζική πολιτική, κι άρα προς την Αριστερά.” Εδώ αρχίζουν τα ερωτηματικά.

-   Μόνον η “Ανανανεωτική πτέρυγα” ήταν αυτή που λειτουργούσε ως “κόμμα μέσα στο κόμμα” στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, ή μήπως όλες οι τάσεις λειτουργούσαν ως κόμματα και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ήταν μια ιδιόμορφη ομοσπονδία/συνασπισμός αυτών των κομμάτων;

-   Ποιά στροφή προς “τα κινήματα και την μαζική πολιτική” έκανε ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ μετά το 6ο συνέδριό του; Πριν από το 6ο Συνέδριο η “ανανεωτική πρέρυγα” ήταν η αιτία για το χάσμα ανάμεσα στις διακηρύξεις και την πολιτική πρακτική του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, η οποία εμπόδιζε τα μέλη του ΣΥΝ να δραστηριοποιούνται στα μαζικά κινήματα; Μα από την ίδρυσή του ως “ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας”, δεν είχε αυτούς τους προσδιορισμούς – τους οποίους επικαλείται ως νέα ταυτότητα ο Β. Στόλης - ως προμετωπίδα στο όνομά του και στις διακηρύξεις του; Μήπως, μόλις αποχώρησε η “Ανανεωτική πτέρυγα” τα πράγματα άλλαξαν και τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ξεχύθηκαν στους μαζικούς χώρους και τα κινήματα και έκαναν πράξη την “μαζική πολιτική”; 

Σάββατο 6 Ιουλίου 2013

Τέσσερις ερωτήσεις που ζητούν απάντηση


Αναδημοσίευση απο το "δρόμο"
Tου Ρούντι Ρινάλντι

Εύλογα ζητήματα που τίθενται ενόψει του ιδρυτικού Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-EKM. 

Στις παραμονές του 1ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, ας παραθέσουμε ορισμένες σκέψεις με σκοπό να συμβάλουμε στον προβληματισμό που αναπτύσσεται γύρω από τον νέο πολιτικό μας φορέα.
1.Πόσο προαγωγικό και ουσιαστικό θα είναι το ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ; Μπορεί να βγει κάποιο συμπέρασμα από τις μέχρι τώρα προσυνεδριακές διαδικασίες;

Ουσιαστική απάντηση μπορεί να δοθεί μονάχα αφού ολοκληρωθεί το ιδρυτικό Συνέδριο. Όπως είναι γνωστό, υπήρχαν αρκετές ενστάσεις για τη διεξαγωγή του Συνεδρίου, που αφορούσαν δύο θέματα: Πρώτο να είναι συνέδριο ουσίας, δηλαδή να ασχοληθεί με καίρια ζητήματα πολιτικής γραμμής, ανάλυσης και προοπτικής και δεύτερο να μπορούσε να διεξαχθεί μια ουσιαστική συζήτηση σε όλες τις Οργανώσεις Μελών του κόμματος. Δηλαδή, έπρεπε με κάθε τρόπο να αποφευχθεί μια διαδικασία καταγραφής εσωτερικών συσχετισμών, οργανωτικής εσωστρέφειας, ακόμα και σκληρής σταυροδοσίας ανάμεσα σε μηχανισμούς.

Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013

Το 16ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ της ΟΛΜΕ επαλήθευσε τις εκτιμήσεις μας για τον "κρατικό συνδικαλισμό"




Τους τελευταίους 3 μήνες πραγματοποιήθηκαν οι προσυνεδριακές διαδικασίες για το 16ο συνέδριο της ΟΛΜΕ. Στις εκλογικές διαδικασίες συμμετείχαν 44.000 περίπου καθηγητές και εξέλεξαν 437 σύνεδροι που εκπροσώπησαν 87 ΕΛΜΕ. Την Τετάρτη το πρωί ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του Συνεδρίου της ΟΛΜΕ.

Οι Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις (πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ) συγκεντρώνουν στις εκλογές για το ΔΣ της ΟΛΜΕ 3 έδρες (2 έδρες στο προηγούμενο ΔΣ) , η ΔΑΚΕ συγκεντρώνει 3 έδρες (3 έδρες στο προηγούμενο ΔΣ), το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών 2 έδρες (2 έδρες στο προηγούμενο ΔΣ), οι Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Εκπαιδευτικών (πρόσκειται στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά) 2 έδρες (μία έδρα στο προηγούμενο ΔΣ) και η ΠΑΣΚ 1 έδρα (3 έδρες στο προηγούμενο ΔΣ).

Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013

Για να μην μας ...δουλεύει ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ




Μερικά στοιχεία από την ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία αρκετοί τα έχουν ξεχάσει:Το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ πήρε σάρκα και οστά για πρώτη φορά το 2003 ως «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ»

Εδώ μερικά από τα σχετικά ντοκουμέντα εκείνης της εποχής:




Δέκα χρόνια μετά, αυτό το ξεκίνημα της «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ» μέσα από μια πολυτάραχη πορεία, καταλήγει στο ιδρυτικό συνέδριο ενός νέου κόμματος. Σε αυτή την πορεία ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ προσπάθησε να επιβάλει τον οργανωτικό και πολιτικό έλεγχο του εγχειρήματος με κάθε μέσο. Πρώτα απ’ όλα επέβαλε το όνομά του στο εγχείρημα και μετέτρεψε την «ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ»  σε «ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ»

Έτσι, η «πρωτοβουλία για την συσπείρωση της Αριστεράς» έγινε «ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ της ριζοσπαστικής Αριστεράς». Μετά, για να μην δημιουργούνται συγχύσεις ότι ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ δεν είναι απλά διακοσμητικό στοιχείο στο ΟΝΟΜΑ του εγχειρήματος, επέβαλε και τον «διπλοθεσίτη» πρόεδρο, ώστε να ταυτίζεται ο πρόεδρος του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ (της Αριστεράς των κινημάτων και της οικολογίας) με τον πρόεδρο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ (της ριζοσπαστικής Αριστεράς). 

Η διπλή γλώσσα του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ (και του ένα και του άλλου) είναι πλέον στοιχείο της ταυτότητά του: Άλλα λέει στα λόγια, όπως η αποδοχή της έννοιας της «ηγεμονίας» του Γκράμσι, για την οποία έχουν χυθεί τόνοι μελάνης για την προβολή της, τον σεβασμό της διαφορετικής άποψης κλπ, κλπ, και άλλα κάνει στην πράξη και εφαρμόζει τις γνωστές κουκουέδικες πρακτικές του οργανωτικού ελέγχου των πολιτικών συμμαχικών σχημάτων στα οποία συμμετέχει. Άλλα γράφει στις διακηρύξεις του και άλλα κάνει στα κανάλια, κλπ, κλπ. Αυτή η διγλωσσία συνεχίζεται και σήμερα και εντείνεται ακόμα περισσότερο μπροστά στην προοπτική ανάληψης κυβερνητικών καθηκόντων και επεκτείνεται με ανάλογες πρακτικές και στο μαζικό κίνημα.

Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013

Μια αντιπρόταση στα κείμενα για τις “θέσεις” του 1ου Συνέδριου του ΣΥΡΙΖΑ


To νέο τεύχος του blaumachen
κυκλοφορεί πλέον σε όλα
τα μεγάλα βιβλιοπωλεία
...Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ζωντανή απόδειξη της παρακµής της εργατικής ταυτότητας στην περίοδο του αναδιαρθρωµένου καπιταλισµού. Από τη µία πλευρά δεν νοείται εργατική τάξη «δι’ εαυτήν» χωρίς κάποιου τύπου κόµµα, και ο ΣΥΡΙΖΑ σήµερα είναι το κόµµα που σύµφωνα µε τα στατιστικά στοιχεία ψήφισε κατά κόρον η εργατική τάξη. Από την άλλη πλευρά αυτό το κόµµα δεν έχει σε καµία περίπτωση ως ορίζοντά του την «κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη», όπως τα κλασικά λενινιστικά κόµµατα. Πρόκειται για ένα συνονθύλευµα διαφορετικών ρευµάτων και τάσεων, ουσιαστικά για µια µετεξέλιξη σε κόµµα του πολύχρωµου social forum, την πολιτική έκφραση αλά ελληνικά της κυρίαρχης τάσης του κινήµατος αντι-παγκοσµιοποίησης. Ο τρόπος διατήρησης της συνοχής ενός τέτοιου σχηµατισµού είναι η προοπτική κατάληψης της εξουσίας...

Στο κείμενό μας “Ο προσυνεδριακός διάλογος δεν είναι «πανελλαδικές εξετάσεις» των συνιστωσών!” είχαμε επισημάνει ότι η πλημμύρα από κείμενα για το 1ο συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τα 100 λουλούδια που άφησαν οι μηχανισμοί να ανθίσουν, αλλά το ακριβώς αντίθετο. Είναι για μια καλά οργανωμένη επικοινωνιακή επίθεση των μηχανισμών του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία αποβλέπει να συσκοτίσει τα επίδικα ζητήματα του συνεδρίου και όχι να ρίξει περισσότερο φως.

Απέναντι σε αυτό το φαινόμενο, σήμερα προτείνουμε στους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στους αναγνώστες μας, ένα άλλο κείμενο που δεν εντάσσεται σε αυτά τα πλαίσια “διαλόγου” γιατί εκφράζει καθαρές θέσεις και απόψεις, οι οποίες οριοθετούν με πραγματικά πολιτικό λόγο τα επίδικα ζητήματα για την φυσιογνωμία και την πολιτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ (και όχι μόνο), μπροστά στο 1ο συνέδριό του. Είναι το κείμενο “Για την τρέχουσα κρίση, την Ευρωζώνη και τους ταξικούς αγώνες στην Ελλάδα”, το οποίο δημοσιεύεται στο τελευταίο τεύχος του “Blaumachen”:


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ