ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Κυριακή 6 Μαρτίου 2016

Οικογενειακές υποθέσεις: ΤΟ BREXIT ΩΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΔΥΟ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΩΝ


. Και μπορεί ο Μάο να θεωρούσε ότι η μεγάλη αναταραχή είναι μια ωραία κατάσταση, αλλά το θεωρούσε γιατί ήξερε ότι μπορεί να παρέμβει αποφασιστικά στο χάος και να δημιουργήσει μια νέα τάξη, ευνοϊκή για τα πολιτικά του σχέδια. Στην παρούσα φάση, λαμβάνοντας υπόψη τον συγκεκριμένο συσχετισμό ταξικών και πολιτικών δυνάμεων, μου φαίνεται απίθανο η επικράτηση χάους να σημάνει την βελτίωση της θέσης των δυνάμεων της εργασίας.

Αναδημοσίευση από το k-lab
της Ντίνας Τζουβάλα


Ας ξεκινήσουμε με ένα γκραμσιανό κλισέ: ζούμε στην εποχή των τεράτων. Παρόλο που η αποστροφή χρησιμοποιείται συχνά και με ελαφρότητα, είναι μάλλον η καλύτερη περιγραφή του δημοψηφίσματος του Ηνωμένου Βασιλείου (ΗΒ) για την παραμονή ή όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το οποίο είναι προγραμματισμένο για τις 23 Ιουνίου.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Για διαφορετικούς λόγους που σχετίζονται τόσο με τον μεταπολεμικό Κευνσιανισμό του ΗΒ όσο και με την πρόσδεση της χώρας στις ΗΠΑ και την ανάπτυξη ενός διαφορετικού δόγματος ασφάλειας απέναντι στην ΕΣΣΔ, αλλά και την αργή συνειδητοποίηση του τέλους της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και με την πολιτισμική απόσταση από την ‘Ευρώπη’ (στο ΗΒ ‘Ευρώπη’ σημαίνει γενικά ‘ηπειρωτική Ευρώπη'), το ΗΒ δεν ανήκε στις χώρες που ίδρυσαν την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα και την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. Μάλιστα, λόγω αλλεπάλληλων βέτο της Γαλλίας, το ΗΒ έγινε μέλος της ΕΟΚ μόλις το 1973. Έτσι μια σειρά εξελίξεων για τον Βρετανικό καπιταλισμό συνέβησαν σχετικά ανεξάρτητα από τις πολιτικές της ΕΟΚ. Ίσως το πιο σημαντικό - και παραγνωρισμένο - γεγονός υπήρξε η ‘κρίση της στερλίνας’ το 1976, η οποία ήταν απότοκο της πετρελαϊκής κρίσης του 1973. Η κρίση οδήγησε στην ήττα της αριστερής πτέρυγας του Εργατικού Κόμματος και σε ένα δάνειο ύψους 4 δισεκατομμυρίων από το ΔΝΤ. Μάλιστα, αυτή ήταν η πρώτη περίπτωση (αρκετά πριν την κρίση χρέους στην Λατινική Αμερική του '80), όπου το ΔΝΤ έθεσε αυστηρά προαπαιτούμενα δημοσιονομικής πειθαρχίας για την παροχή δανείων. Αυτή η παρέμβαση έθεσε τις βάσεις τόσο για τον μετέπειτα ρόλο του ΔΝΤ στη νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση του παγκόσμιου καπιταλισμού, όσο και για την εκλογή της Μάργκαρετ Θάτσερ στην πρωθυπουργία του ΗΒ.

Σάββατο 5 Μαρτίου 2016

Ευρωβουλευτές της Αριστεράς και των Πρασίνων στηρίζουν την Επιτροπή Αλήθειας για το Χρέος


Αναδημοσίευση από το contra-xreos.gr
Ανταπόκριση από τις Βρυξέλλες του Μωυσή Λίτση

νέο ξεκίνημα για την Επιτροπή, με μετατροπή της σε Σωματείο και εκπόνηση έκθεσης για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα

Δεκατρείς Ευρωβουλευτές της Αριστεράς και των Πρασίνων υπέγραψαν στις Βρυξέλλες κείμενο στήριξης στη συνέχιση του έργου της Επιτροπής Αλήθειας για το Ελληνικό Δημόσιο Χρέος, που είχε συστήσει πέρυσι η πρώην πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Η υπογραφή του κειμένου έγινε με αφορμή εκδήλωση της Ομάδας της Ευρωπαϊκής Αριστεράς(GUE/NLG)  στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, την οποία παρακολούθησαν περισσότερα από 120 άτομα και στην οποία παρουσιάστηκε το μέχρι στιγμής έργο της Επιτροπής. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο συντονιστής του έργου της Επιτροπής Αλήθειας Ερίκ Τουσέν, ο οποίος ήταν ομιλητής στο ένα από τα δύο πάνελ της ημερίδας, «σπανίως έχω δει τόσο γεμάτη την αίθουσα αυτή».

Το κείμενο στήριξης στην Ελληνική Επιτροπή Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος υπογράφουν οι Έλληνες ευρωβουλευτές, Σοφία Σακοράφα (έχει ανεξαρτητοποιηθεί μετά την πρόσφατη διαφωνία της για τη συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ),  Νίκος Χουντής (Λαϊκή Ενότητα), Κωνσταντίνα Κούνεβα (ΣΥΡΙΖΑ), ο Jean Luc Melenchon  από το Μέτωπο της Αριστεράς στη Γαλλία, η Eva Joly από το κόμμα των Πρασίνων, η Barbara Spinelli και η Eleonora Forenza οι οποίες εξελέγησαν με τη Λίστα Τσίπρα στην Ιταλία,, ο Fabio De Masi από το Κόμμα της Αριστεράς (Die Linke)  της Γερμανίας, η  Marina Albiol από την Ενωμένη Αριστερά της Ισπανίας (Izquierda Unida), οι  Miguel Urban και η Lola Sanchez από τους Podemos (Ισπανία), η Malin Bjork από το Κόμμα της Αριστεράς (Vänsterpartiet) της Σουηδίας και η Marie Christine Vergiat από το Μέτωπο της Αριστεράς της Γαλλίας.

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2016

Ελευθερώνεται η καλλιέργια κλωστικής κάναβης στην Ελλάδα



Hμερίδα στο Ευρωκοινοβούλιο στις Βρυξέλλες διοργάνωσε ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Στέλιος Κούλογλου για την κλωστική και ιατρική κάνναβη. Η «ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ» δεν συμμετείχε βέβαια στην εκδήλωση και δεν έχει πάρει θέση για το θέμα, τόσο σήμερα που είναι εκτός κοινοβουλίου, όσο και όταν ήταν στην κυβέρνηση, όπου στον τομέα των κυβερνητικών ευθυνών του Π. Λαφαζάνη ήταν η αρμοδιότητα της έκδοσης της σχετικής υπουργικής απόφασης. Σήμερα η ΛΑΕ ασχολείται με σοβαρά ζητήματα που αφορούν στον αντικαπιταλιστικό και αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό της και δεν μπορεί να διαθέσει τις δυνάμεις της σε  ζητήματα που είναι αμφιβόλου χρησιμότητας σε αυτόν τον αντικαπιταλιστικό αγώνα,  στον οποίο συγκεντρώνει όλες τις δυνάμεις της....

Τρίβουν τα χέρια τους στην Κουμουνδούρου για την πορεία της «ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ»...


(;ένα κείμενο του Δ. Μπελαντή που το αγάπησε η ...«αυγή» )
Ένα από τα ελάχιστα πράγματα που θεωρεί η κυβέρνηση ότι δεν μπορούν να αποτελέσουν απειλή απέναντί της είναι οι πολιτικές πρωτοβουλίες της «ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ». Τα επιτελεία της ΛΑΕ κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να δημιουργήσουν αυτή την εικόνα. Παραθέτουμε μερικά δείγματα αυτής της κατάστασης:

Τρίτη 1 Μαρτίου 2016

Ελένη Πορτάλιου: ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝΤΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΑ ΝΙΑΤΑ



η ομιλία της Ελένη Πορτάλιου 
στην πολιτική εκδήλωση  "Τι αριστερά χρειαζόμαστε";
που οργάνωσε το  ΚΟΚΚΙΝΟ ΔΙΚΤΥΟ, Δευτέρα 29/2 στην ΕΣΗΕΑ

Οι συνομιλητές/συνομιλήτριες του σημερινού πάνελ αποτυπώνουν συγκροτημένες ομαδοποιήσεις της αριστεράς που απέμεινε μετά τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ των αντιμνημονιακών διακηρύξεων σε κόμμα εφαρμογής του τρίτου μνημονίου. Βεβαίως είναι και οι σύντροφοι από δύο οργανώσεις, οι οποίες μετείχαν πριν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Με λίγα λόγια, όλοι εμείς είμαστε τμήματα της αριστεράς που ηττήθηκε, αλλά αυτή η ήττα δεν είναι καθόλου ηρωϊκή. Με διαφορετικούς όρους και σε διαφορετικό βαθμό, αντιστοιχεί στον καθένα και την καθεμία, πρωτίστως στις οργανωμένες ομάδες, ένα μέρος ευθύνης γι’ αυτό που συνέβη μπροστά στα μάτια μας. Μάτια που δεν ήθελαν να βλέπουν, δεν έβλεπαν, δεν βλέπουν ακόμα ;

Το σημερινό πάνελ απεικονίζει, επίσης, ομαδοποιήσεις που με διαφορετικό βαθμό εμπλοκής - από πλήρη συμμετοχή έως συνεργασία - κινούνται εντός ή εκτός ή εντός/εκτός της Λαϊκής Ενότητας, η οποία όμως, θα το πω εξαρχής, έχει σχεδόν ταυτιστεί de facto με το Αριστερό Ρεύμα. Μιλώ για τις διαδικασίες, τις ιδέες, τις αντιλήψεις, τη δημόσια εικόνα, τις πολιτικές εκπροσωπήσεις, τη θεωρητική παιδεία.

Που βαδίζουμε όλοι εμείς, αναλαμβάνοντας κατά δήλωση μας υποθέσεις της αριστεράς η οποία παγκόσμια έχει συνθλιβεί και στη χώρα μας βρίσκεται μπροστά στην αχαρτογράφητη κοινωνική επικράτεια μιας μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας, που έχει χάσει το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια της και μετρά τη ζωή της «με το κουταλάκι του καφέ» ;

Για την Αριστερά που χρειαζόμασταν ...χθες




Η παράφραση του τίτλου της εκδήλωσης «Για την Αριστερά που χρειαζόμαστε άμεσα» του Κόκκινου Δικτύου (ΚΔ) - που πραγματοποιήθηκε χθες (29/2) στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ με μεγάλη συμμετοχή κόσμου - εκφράζει την γενική εικόνα που αποκομίσαμε από τις τοποθετήσεις των ομιλητών που εκφωνήθηκαν εκεί. Παρ' όλα αυτά, θα  πρέπει να επισημάνουμε ότι η πρωτοβουλία του «Κόκκινου Δικτύου» είναι θετική, γιατί τουλάχιστον "ανοίγει" θέματα προς συζήτηση μέσα από δημόσιο διάλογο, σε σχέση άλλες πολιτικές ομαδοποιήσεις εντός της «Λαϊκής Ενότητας» που παραμένουν επιφυλακτικές ή αναμένουν ακόμα να «ωριμάσουν οι συνθήκες". Αυτή η συζήτηση  θα έπρεπε να είχε ήδη ξεκινήσει την επόμενη μέρα των εκλογών...

Η εκδήλωση ήταν μια παράθεση απόψεων οργανωμένων δυνάμεων που συγκροτούν ή συνεργάζονται με την ΛΑΕ. Οι απόψεις αυτές, αν και ήταν διατυπωμένες με καθαρό τρόπο - επειδή πλέον η εκφορά του λόγου δεν προσαρμόζεται στις ανάγκες μιας σκληρής εσωκομματικής διαπάλης ( είτε εντός του ΣΥΡΙΖΑ, είτε ή εντός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ) - δεν εμπεριέχουν “τομές” που καταγράφουν κάτι το καινούργιο. Δεν βρεθήκαμε - ούτε το αναμέναμε εξάλλου - μπροστά σε μια “παρθενογέννεση”,  αλλά μπροστά στην συνέχεια μιας ιστορικότητας στην οποία κυριαρχούν οι όροι αναπαραγωγής απέναντι στους όρους μετασχηματισμού της. Απ' αυτή την σκοπιά, θα θέλαμε να τονίσουμε ότι η αυτοκριτική τοποθέτηση του Τάσου Κορωνάκη εμπεριέχει κάποια  στοιχεία μιας τέτοιας τομής, σε αντίθεση με τις τοποθετήσεις κάποιων άλλων ομιλητών που κινήθηκαν στην κατεύθυνση ότι «εμείς τα λέγαμε» και τώρα επιβεβαιωθήκαμε...


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ